หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2955

“เสี่ยวเซิ่ง นายยังไม่รีบเข้ามาคำนับคุณเฉินอีกเหรอ?” เกาฉี่เฉียงเอ่ยขึ้น

เกาฉีเซิ่งรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาเฉินผิง สีหน้าของเขาในยามนี้ฉายแววชื่นชมและเคารพอย่างสุดซึ้ง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้หยิ่งยโสโอหังอีกต่อไปแล้ว

เมื่อเกาฉี่เฉียงเห็นน้องชายของตนเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้ เขาก็รู้ว่าเกาฉีเซิ่งนับถือความสามารถในการทนรับอสุนีบาตทั้งสิบเอ็ดสายอันน่าทึ่งอย่างสุดซึ้ง

“คุณเฉิน เจ้านี่คือน้องชายคนรองผู้ไม่เอาไหนของผมเอง” เกาฉี่เฉียงแนะนำ

เมื่อรู้ว่าเกาฉีเซิ่งเป็นผู้ที่จับตัวสาวๆ มา เฉินผิงก็มองเขาด้วยสายตาเย็นชาและทิ่มแทง

เมื่อเกาฉีเซิ่งรับรู้ได้ถึงสายตาเย็นชา เขาก็ตัวสั่นเทาแล้วรีบตบหน้าตัวเองสองที “คุณเฉิน ผมมันโง่เง่าที่ไปทำร้ายสหายของคุณ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”

การที่เกาฉีเซิ่งรีบยอมรับความผิดของตัวเองทำให้เกาฉี่เฉียงรู้สึกพึงพอใจ อย่างไรเสียเขาก็ทราบดีถึงนิสัยหยิ่งยโสโอหังของเกาฉีเซิ่ง

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุมและเรียบนิ่งว่า “ในเมื่อมันเป็นอดีตไปแล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะ”

“เสี่ยวเซิ่ง เล่าเรื่องที่นายไปเจอขุมสมบัติเมื่อสองสามวันก่อนให้คุณเฉินฟังสิ” เกาฉี่เฉียงกล่าวขึ้นมา

เกาฉีเซิ่งผงกศีรษะแล้วเริ่มเล่าเรื่องที่เขาพบทางเข้าขุมสมบัติ จากนั้นก็ต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อให้ได้กุญแจมาจากสมาพันธ์ผนึกมาร

“สมาพันธ์ผนึกมารงั้นรึ?” เฉินผิงถึงกับผงะอึ้ง เพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องของสมาพันธ์นี้มาก่อน

เมื่อเกาฉี่เฉียงสังเกตเห็นท่าทีตอบสนองของเฉินผิง เขาก็รีบอธิบายให้ฟังว่า “สมาพันธ์ผนึกมารประกอบไปด้วยผู้บำเพ็ญเพียรเป็นจำนวนมากที่มารวมตัวกันเพราะภารกิจจับตัวผู้ฝึกวิชามาร จากนั้นก็ยึดเอาทรัพยากรและเงินทองเพื่อยังชีพ สมาพันธ์นี้ดำเนินการอยู่ทั่วอาณาจักรนิรันดร์และผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก็เลือกที่จะเข้าร่วมกับพวกมัน ทว่าความจริงเรื่องที่พวกมันอ้างว่าเพื่อจับตัวผู้ฝึกวิชามารกลับมีความคลุมเครือ ผู้ที่ร้องเรียนสมาพันธ์ผนึกมารมักจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ฝึกวิชามารซึ่งส่งผลทำให้โดนชิงเอาทรัพยากรและเงินทองก่อนที่พวกมันจะจากไป”

หลังจากได้ฟังคำอธิบายของเกาฉี่เฉียง เฉินผิงก็เข้าใจสมาพันธ์ผนึกมารได้ชัดเจนยิ่งขึ้น มิหนำซ้ำยังดูเหมือนจะเป็นสมาพันธ์ที่เต็มไปด้วยแผนการน่าสงสัย

ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะมีแส้ปราบมาร แต่ประสิทธิผลที่ใช้กับผู้ฝึกวิชามารก็มีอยู่จำกัด แทนที่จะเอามันมาใช้กับผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดาสามัญ เขากลับชอบใช้กระบี่พิฆาตมังกรเข้าปะทะเสียมากกว่า

ระหว่างที่เดินทางไปยังขุมสมบัติ เฉินผิงยังคงค้นาลึกลงไปในวิมุติแห่งจุติอสนีของตนเอง เห็นได้ชัดว่าการปะทะกันครั้งแรกด้วยมโนคติทำให้ทุกอย่างยิ่งน่าสนใจมากขึ้น

เฉินผิงมักจะหยิบเอาจุติรัศมีออกมาบ่อยๆ และต้องประหลาดใจกับประกายไฟที่เต้นโลดอยู่บนฝ่ามือของตน เขาพบว่ามันค่อนข้างน่าตื่นเต้นทีเดียว

เขาเองก็ครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะผนวกจุติรัศมีเข้าไปในเคล็ดวิชาฝ่ามืออสนีเพื่อเสริมขีดความสามารถในการโจมตี

แต่เขาตระหนักดีว่าจุติรัศมีที่ตนเข้าใจมีอยู่ค่อนข้างจำกัด ในการทดสอบแต่ละครั้งก็สุ่มเสี่ยงที่เขาจะสูญเสียทรัพยากรอันมีค่าเช่นนี้ไป

ขณะที่เฉินผิงและพรรคพวกของเขาเดินทางไปยังตำแหน่งที่ตั้งของขุมสมบัติ คนอีกกลุ่มหนึ่งก็มุ่งหน้าไปสู่จุดหมายปลายทางเดียวกัน