“เสี่ยวเซิ่ง นายยังไม่รีบเข้ามาคำนับคุณเฉินอีกเหรอ?” เกาฉี่เฉียงเอ่ยขึ้น
เกาฉีเซิ่งรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาเฉินผิง สีหน้าของเขาในยามนี้ฉายแววชื่นชมและเคารพอย่างสุดซึ้ง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้หยิ่งยโสโอหังอีกต่อไปแล้ว
เมื่อเกาฉี่เฉียงเห็นน้องชายของตนเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้ เขาก็รู้ว่าเกาฉีเซิ่งนับถือความสามารถในการทนรับอสุนีบาตทั้งสิบเอ็ดสายอันน่าทึ่งอย่างสุดซึ้ง
“คุณเฉิน เจ้านี่คือน้องชายคนรองผู้ไม่เอาไหนของผมเอง” เกาฉี่เฉียงแนะนำ
เมื่อรู้ว่าเกาฉีเซิ่งเป็นผู้ที่จับตัวสาวๆ มา เฉินผิงก็มองเขาด้วยสายตาเย็นชาและทิ่มแทง
เมื่อเกาฉีเซิ่งรับรู้ได้ถึงสายตาเย็นชา เขาก็ตัวสั่นเทาแล้วรีบตบหน้าตัวเองสองที “คุณเฉิน ผมมันโง่เง่าที่ไปทำร้ายสหายของคุณ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”
การที่เกาฉีเซิ่งรีบยอมรับความผิดของตัวเองทำให้เกาฉี่เฉียงรู้สึกพึงพอใจ อย่างไรเสียเขาก็ทราบดีถึงนิสัยหยิ่งยโสโอหังของเกาฉีเซิ่ง
เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุมและเรียบนิ่งว่า “ในเมื่อมันเป็นอดีตไปแล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะ”
“เสี่ยวเซิ่ง เล่าเรื่องที่นายไปเจอขุมสมบัติเมื่อสองสามวันก่อนให้คุณเฉินฟังสิ” เกาฉี่เฉียงกล่าวขึ้นมา
เกาฉีเซิ่งผงกศีรษะแล้วเริ่มเล่าเรื่องที่เขาพบทางเข้าขุมสมบัติ จากนั้นก็ต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อให้ได้กุญแจมาจากสมาพันธ์ผนึกมาร
“สมาพันธ์ผนึกมารงั้นรึ?” เฉินผิงถึงกับผงะอึ้ง เพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องของสมาพันธ์นี้มาก่อน
เมื่อเกาฉี่เฉียงสังเกตเห็นท่าทีตอบสนองของเฉินผิง เขาก็รีบอธิบายให้ฟังว่า “สมาพันธ์ผนึกมารประกอบไปด้วยผู้บำเพ็ญเพียรเป็นจำนวนมากที่มารวมตัวกันเพราะภารกิจจับตัวผู้ฝึกวิชามาร จากนั้นก็ยึดเอาทรัพยากรและเงินทองเพื่อยังชีพ สมาพันธ์นี้ดำเนินการอยู่ทั่วอาณาจักรนิรันดร์และผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก็เลือกที่จะเข้าร่วมกับพวกมัน ทว่าความจริงเรื่องที่พวกมันอ้างว่าเพื่อจับตัวผู้ฝึกวิชามารกลับมีความคลุมเครือ ผู้ที่ร้องเรียนสมาพันธ์ผนึกมารมักจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ฝึกวิชามารซึ่งส่งผลทำให้โดนชิงเอาทรัพยากรและเงินทองก่อนที่พวกมันจะจากไป”
หลังจากได้ฟังคำอธิบายของเกาฉี่เฉียง เฉินผิงก็เข้าใจสมาพันธ์ผนึกมารได้ชัดเจนยิ่งขึ้น มิหนำซ้ำยังดูเหมือนจะเป็นสมาพันธ์ที่เต็มไปด้วยแผนการน่าสงสัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...