คนพวกนี้สวมชุดแบบเดียวกันและเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดที่น่าเกรงขามทั้งสามตัวก็ทะยานขึ้นสู่เบื้องบนอย่างสง่างาม
ถ้าเฉินผิงเห็นคนพวกนี้ เขาก็คงจำได้ว่าพวกเขาเป็นคนของตระกูลหนิงโดยไม่ต้องสงสัย
หนิงไฉ่เฉินนำหน้าคนทั้งกลุ่ม และด้านข้างก็คือหนิงชั่นบุตรชายของเขาเอง
ร่างของหนิงไฉ่เฉินโอบล้อมไปด้วยอสุนีบาตที่สว่างวับวาบอยู่ไม่หยุดหย่อน
“พ่อครับ ผลอัสนีสวรรค์นั่นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ แค่กัดไปคำเดียวก็ทำให้พ่อเลื่อนขึ้นสู่ระดับกึ่งเซียนขั้นเก้าชั้นสูงสุดจนเกือบจะบรรลุถึงระดับผู้ทุกข์ยาก นอกเหนือไปจากนั้น ตอนนี้พ่อก็มีพลังอสนีแถมยังฝึกเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวให้เชื่องได้สำเร็จอีกต่างหาก ช่างน่าทึ่งจริงๆ! แต่ถึงแม้ว่าเหล่าจูจะกินผลอัสนีสวรรค์เข้าไปก็ยังไม่ฟื้นเลย”
หนิงชั่นเอาแต่ประจบประแจงบิดาของตนเอง
“เหล่าจูเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยาก น่าเสียดายที่เขาผ่านพ้นระดับผู้ทุกข์ยากไปไม่ได้จนต้องสิ้นใจลงในท้ายที่สุด ผลอัสนีสวรรค์ลูกเดียวทำให้เขาฟื้นขึ้นมาไม่ได้หรอก พวกเราได้แต่ฝากความหวังเอาไว้กับการค้นหาสมบัติ ร่ำลือกันว่ายาวิญญาณน้ำแข็งมีความสามารถในการสร้างร่างเนื้อขึ้นมาใหม่ เมื่อพวกเราได้ยานั่นมา เหล่าจูก็อาจจะมีโอกาสฟื้นคืนชีพก็ได้” หนิงไฉ่เฉินเล่าให้หนิงชั่นฟังด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตั้งใจมั่น
ย้อนกลับไปตอนที่อยู่ถ้ำราชันย์เหยี่ยว หลังจากเขาได้ผลอัสนีสวรรค์มาสองลูก เขาก็คิดจะมอบพวกมันให้แก่หนิงเหล่าจู แต่สุดท้ายเขาก็ไม่อาจต้านทานสิ่งล่อใจได้จึงแอบหล่อหลอมเอาไว้เองล
ผลไม้วิเศษลูกนี้ช่วยให้เขาเลื่อนจากระดับกึ่งเซียนขั้นแปดขึ้นสู่ขั้นเก้าชั้นสูงสุด ทำให้เหลืออีกเพียงก้าวเดียวเขาก็จะบรรลุถึงระดับผู้ทุกข์ยากได้สมดั่งหวัง
ถ้าให้เฉินผิงรู้ว่าหนิงไฉ่เฉินกินผลอัสนีสวรรค์เข้าไปเพียงลูกเดียว อีกฝ่ายก็เลื่อนระดับพลังบำเพ็ญฌานแบบก้าวกระโดดจากขั้นแปดขึ้นสู่ขั้นเก้าชั้นสูงสุด เขาคงได้โมโหเจียนคลั่งโดยไม่ต้องสงสัยเลย
อย่างไรเสียเฉินผิงก็ซึมซับเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งและกินผลอัสนีสวรรค์เข้าไปแล้ว แต่เขากลับเลื่อนจากระดับกึ่งเซียนขั้นสามขึ้นสู่ขั้นสี่เท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น หนิงไฉ่เฉินยังใช้พลังอสนีที่ผลอัสนีสวรรค์เพิ่งจะมอบให้เพื่อลอบกลับไปที่ถ้ำราชันย์เหยี่ยวยามที่พญาเหยี่ยวอัสนีไม่อยู่ จากนั้นก็ฝึกเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดอีกหลายตัวให้เชื่องได้สำเร็จ
เห็นได้ชัดว่าหากปราศจากพลังอสนีที่ได้รับจากผลอัสนีสวรรค์ เขาย่อมไม่มีทางฝึกพวกมันให้เชื่องได้เลย
“พ่อครับ ดูสิ! หมีหิมะ!” เมื่อหนิงชั่นเห็นหมีหิมะก็ให้รู้สึกตื่นเต้น
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการเดินทางไปสู่ดินแดนอุดรวิทูรครั้งแรกของหนิงไฉ่เฉิน ทั้งยังเป็นการประจันหน้ากับหมีหิมะเป็นครั้งแรกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...