หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2957

“พวกคุณก็เห็นว่ามีเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดอยู่ที่นี่แค่สามตัว ถ้าพญาเหยี่ยวอัสนีอยู่ที่นี่ ก็ต้องอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่แล้วจะมีแค่สามตัวได้ยังไงล่ะ?”

เฉินผิงรู้ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในถ้ำราชันย์เหยี่ยวแล้ว เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดพวกนั้นมักจะเกาะกลุ่มอยู่เต็มท้องฟ้าและไม่ค่อยพบเห็นอยู่ตามลำพัง

“จริงด้วยสิ เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดพวกนี้ชอบอยู่กันเป็นกลุ่ม คราวนี้จะมีแค่สามตัวได้ยังไงกันเล่า?”

จั่วชิงรู้สึกสับสนเช่นกัน

ไม่นานเมื่อพวกมันใกล้เข้ามาทุกทีๆ ในที่สุดทุกคนก็เห็นหมีหิมะกำลังวิ่งอยู่บนพื้นดิน

ที่แท้เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวนี้กำลังไล่ล่าหมีหิมะอยู่นี่เอง

เกาฉีเซิ่งรู้สึกสงสัย “หมีหิมะตัวนี้อย่างน้อยๆ ก็อยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นหก เท่าที่ผมบอกได้คือ เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวที่คุณว่ามานั่นอยากมากก็อยู่ระดับกึ่งเซียนขั้นสี่! นี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้หมีหิมะหวาดกลัวเสียจนต้องวิ่งหนียังไงล่ะ? ช่างเป็นเรื่องน่าอับอายขายหน้าของสิ่งมีชีวิตจากดินแดนอุดรวิทูรโดยแท้...”

เกาฉีเซิ่งไม่รู้จักเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือด แต่เขารู้ว่าต่อให้หมีหิมะแข็งแกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด มันก็หลบหนีด้วยความลนลาน

เมื่อได้ฟังข้อกังขาของเกาฉีเซิ่งแล้ว จี้อวิ๋นและคนอื่นๆ ก็หัวเราะ

เฉินผิงจึงอธิบายให้ฟังว่า “อย่าโดนพลังฝึกบำเพ็ญฌานสูงๆ ของหมีหิมะหลอกเอาล่ะ ในการต่อสู้ที่แท้จริงมันกลับไม่มีข้อได้เปรียบเลย ยิ่งไปกว่านั้น เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดพวกนี้ก็แสร้งลดตัวลงมา ผมคิดว่าหมีหิมะไม่สามารถตอบโต้พวกมันได้หรอก คอยดูก็แล้วกัน...”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวก็ไล่ตามหมีหิมะจนทัน

เปรี้ยง!

ทันใดนั้นเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดตัวหนึ่งก็พ่นอสุนีบาตออกมาจากปากของมันใส่หมีหิมะ

โชคดีที่หมีหิมะสามารถหลบหลีกอสุนีบาตที่จู่โจมเข้ามาได้ เพราะมันรีบหยุดฝีเท้าลงเสียก่อน

แต่หลังจากหมีหิมะหยุดฝีเท้าลงแล้ว เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวก็เปิดฉากโจมตี

ขณะที่อสุนีบาตจู่โจมใส่หมีหิมะด้วยความเร็วสูง หมีหิมะก็สะบัดกรงเล็บอันทรงพลังเพื่อโต้ตอบอสุนีบาตพลางคำรามด้วยความเดือดดาล

หมีหิมะใช้กรงเล็บอันแข็งแกร่งของมันบดขยี้อสุนีบาตทันที

เมื่อกินแก่นอสูรของเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดลงไปแล้ว เขาก็จะสัมผัสถึงจุติอสนีได้อีกครั้งซึ่งในทางกลับกันจะช่วยเพิ่มพูนจุติอสนีในจุติภูมิของเขาด้วย

สาเหตุที่ทำให้เฉินผิงไม่ได้ลงมือทันที ก็เพราะเขากำลังตามหาพญาเหยี่ยวอัสนี

ถ้าหากพญาเหยี่ยวอัสนีมาถึงพร้อมกับเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดจริงๆ เขาก็คงจะให้ความสำคัญกับการหลบหนีมากกว่าจะเอาตัวเองเข้าไปข้องแวะกับเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือด

แต่ดูเหมือนว่าพญาเหยี่ยวอัสนีจะไม่อยู่ มิฉะนั้นเฉินผิงก็คงสัมผัสรับรู้ได้ถึงรัศมีพลังระดับผู้ทุกข์ยากได้นานแล้ว

หลังจากหมีหิมะพ่ายแพ้แล้ว เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวก็เริ่มที่จะร้องเสียงแหลมพลางร่อนลงมาหาหมีหิมะ

ในยามนี้เฉินผิงก็ลงมือแล้ว เขารีบคว้าตัวหมีหิมะแล้วขว้างไปทางเกาฉีเซิ่งและคนอื่นๆ โดยไม่ยากเย็นอะไร

แก่นอสูรของหมีหิมะเองก็เป็นทรัพยากรอันมีค่าเช่นเดียวกัน เฉินผิงไม่อาจปล่อยให้เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวกลืนกินมันไปเพราะน่าจะเสียของไปเปล่าๆ

เมื่อเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดทั้งสามตัวเห็นเฉินผิงเข้ามาแย่งชิงเอาหมีหิมะ พวกมันก็ร้องเสียงแหลมแล้วพ่นอสุนีบาตออกจากปากของพวกมันใส่เฉินผิงทันที