หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2962

“พวกเรามาถึงแล้ว อยู่ข้างหน้ายังไงล่ะ!” เกาฉีเซิ่งร้องตะโกนพลางมองตรงมาที่หิมะและน้ำแข็งที่ละลายตัวลง

“สถานที่แห่งนี้ช่างแปลกประหลาดนัก ทำไมที่นี่ถึงดูเหมือนจะอุ่นกว่าล่ะ? แม้แต่หิมะก็ยังละลายไปด้วย” เหล่าซุนเอ่ยแสดงความคิดเห็น

“ดูเหมือนว่าจะมีสายลมอุ่นพัดมาจากข้างหน้า มีกระแสลมอยู่ในสถานที่ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะและน้ำแข็งแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะเนี่ย?” จั่วชิงครุ่นคิดออกมาดังๆ พลางรู้สึกสับสนไม่แพ้กัน

“เร็วเข้าเถอะ พวกเรากำลังตามหาทางเข้าขุมสมบัติอยู่นะ” เกาฉีเซิ่งเอ่ยเร่ง

เมื่อมาถึงทางเข้า พวกเขาก็พบว่าประตูทางเข้าขุมสมบัติเปิดอยู่นานแล้วและไม่เห็นใครอยู่ข้างนอกเลยสักคน

แต่สายลมอุ่นก็ยังคงพัดออกมาจากด้านในประตู

“ประตูเปิดแล้วงั้นเหรอ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว

เขาต่างหากที่มีกุญแจขุมสมบัติตัวจริง เช่นนั้นคนอื่นเปิดประตูได้ยังไงกันเล่า?

ที่นี่อาจจะเป็นขุมสมบัติปลอมงั้นรึ?ประมุขของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลเคยบอกว่ามีขุมสมบัติปลอมอยู่เกลื่อนกลาด ถ้าหากประตูเปิดออกกว้างก็น่าจะมีขุมสมบัติปลอมอยู่ก็ได้ แต่ถ้าขุมสมบัติที่อยู่ด้านในเป็นของปลอม งั้นเกิดอะไรขึ้นกับสายลมอุ่นกันล่ะ?พวกเขาไม่มีทางได้ของวิเศษจำนวนมากในนั้นเช่นกันใช่ไหม?

“คุณเฉิน ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไงดีล่ะ?” เกาฉีเซิ่งถามเมื่อดห็นประตูเปิด

เฉินผิงลังเลอยู่ไม่กี่วินาทีก่อนจะพูดว่า “เข้าไปกันเถอะ”

ไม่ว่าขุมสมบัติที่อยู่ด้านในจะเป็นของปลอมหรือไม่ เฉินผิงก็จะเข้าไปดู

อย่างไรเสียถ้าหากที่นี่เป็นขุมสมบัติแท้จริงที่ซ่อนอยู่ ตอนที่ออกมาเขาก็จะฉวยโอกาสเอามันมาเสียเลย

จากนั้นคนทั้งกลุ่มก็ค่อยๆ เดินเข้าไป โดยมีเฉินผิงคอยคุมเชิงอยู่

เมื่อพวกเขาเข้ามาแล้วก็เห็นพลังวิญญาณหลากสีสัน สถานที่มีเสน่ห์ชวนหลงใหลมากเสียจนราวกับว่าพวกเขากำลังเดินไปตามเส้นทางสู่ดินแดนแห่งจินตนาการ

ยิ่งเฉินผิงนำทางพวกเขาลึกเข้าไปมากเท่าไหร่ อุณหภูมิก็ยิ่งสูงมากขึ้นเท่านั้น ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างเจิดจ้าสาดส่องเส้นทางของพวกเขาจนทำให้พวกเขาต้องหลับตาตามสัญชาตญาณ

เมื่อพวกเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง พวกเขารู้สึกตื่นตกใจที่พบว่าตอนนี้มาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย

“คุณเฉิน ถ้าเจ้าสิ่งนี้ไม่ใช่อาคมลวงตา หรือสถานที่แห่งนี้จะเป็นอาณาจักรลับ? ผมจำได้ว่าพี่ใหญ่เคยบอกว่าดินแดนอุดรวิทูรไม่ได้เป็นดินแดนน้ำแข็งไปเสียหมด สมัยก่อนมันเป็นดินแดนที่มีพืชพรรณเขียวชอุ่มและมีดอกไม้บาน หรือจะหมายถึงที่นี่? อาณาจักรลับแห่งนี้เกี่ยวข้องกับเทพเซียนงั้นเหรอ?” เกาฉีเซิ่งบอกเฉินผิง

แต่เฉินผิงกลับส่ายหน้า “ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะไม่ใช่อาณาจักรลับ แต่พวกเราก็ต้องตรวจสอบดูก่อนถึงจะได้ข้อสรุป”

เมื่อเขาพูดจบก็ปลดปล่อยปราณสัมผัสออกมาแล้วมุ่งหน้าไปทางหุบเขาที่เต็มไปด้วยเมฆหมอก

แต่ไม่นานเขาก็พบว่าเมฆหมอกมีบางอย่างแปลกพิกล เพราะปราณสัมผัสของตนเข้าไปในนั้นไม่ได้เลย

จากนั้นเหล่าซุนก็พูดว่า “น้องเฉิน เมฆหมอกพวกนี้ดูแปลกๆ นะ ปราณสัมผัสของผมสำรวจมันไม่ได้เลย”

ดูเหมือนว่าเขาจะลองใช้ปราณสัมผัสของตัวเองตรวจสอบสถานที่เช่นกัน

เฉินผิงผงกศีรษะแล้วเดินเข้าไปใกล้เมฆหมอกพลางยื่นมือเข้าไปในนั้น

ชั่วครู่ต่อมา เขาก็ชักมือออก