หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2963

“แปลกชะมัดเลย เมฆหมอกก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกติแถมยังไม่มีพิษอีก งั้นทำไมปราณสัมผัสของพวกเราถึงเข้าไปไม่ได้ล่ะ?”

เฉินผิงขมวดคิ้ว

“ใครมันจะไปสนใจเรื่องนั้นเล่า? เข้าไปเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละน่า”

เมื่อพูดจบ จี้อวิ๋นก็เข้าไปในเมฆหมอก

“เมฆหมอกพวกนี้หนาทึบมากเลย! หากไม่มีปราณสัมผัสของผมก็คงยากที่จะหาตำแหน่งพบ!” จี้อวิ๋นที่เดินเข้าไปในเมฆหมอกตะโกนบอกสิ่งที่เขาสังเกตเห็น

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ตามเข้าไปและคนอื่นๆ ก็เช่นกัน

“ตามมาติดๆ แล้วอย่าเที่ยวเดินเพ่นพ่านไปทั่วล่ะ พวกเราไม่สามารถใช้ปราณสัมผัสตามหากันได้ ถ้าเกิดพวกเราพลัดหลงกันขึ้นมาก็คงยากจะหากันพบอีกแล้ว” เฉินผิงออกคำสั่งเสียงดังลั่น

คนอื่นๆ ต่างผงกศีรษะแล้วค่อยๆ เดินไปข้างหน้า

ตอนนี้พวกเขาได้แต่ก้าวไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวังโดยพึ่งพาสัญชาตญาณของตัวเอง เพราะแทบไม่มีทางมองเห็นหนทางข้างหน้าในเมฆหมอกหนาทึบ

“จี้อวิ๋น? จี้อวิ๋น!”

หลังจากเดินมาได้สักพัก เฉินผิงก็ยังมองไม่เห็นจี้อวิ๋น ดังนั้นเขาจึงเริ่มร้องเรียกฝ่ายหลัง

แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับมาจากจี้อวิ๋นเลย

“เหล่าซุน? เหล่าซุน!”

เมื่อเฉินผิงหันหลังกลับไป เขาก็พบว่าผู้ที่ตามเขามาก็หายตัวไปเช่นกัน ด้วยเหตุนี้เขาจึงเริ่มเรียกชื่อของพวกเขา

น่าเสียดายที่ไม่ว่าเฉินผิงจะร้องเรียกดังขนาดไหน ก็ไม่มีใครตอบเขาเลย

เฉินผิงชักจะเริ่มระแวงขึ้นมาแล้ว

แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกเสียจากกัดฟันทนเดินหน้าต่อไป ไม่นานเขาก็เห็นค้อนสีม่วงกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางเมฆหมอก

เฉินผิงรู้สึกตื่นตกใจ เขาบอกได้ทันทีเลยว่าค้อนสร้างขึ้นมาจากหินดาราม่วงอันเป็นแร่ที่มีน้ำหนักมาก เขาคิดว่าค้อนจะต้องมีน้ำหนักหลายพันปอนด์เป็นแน่