หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2966

“คุณเป็นใครกัน?” เฉินผิงถามขึ้น

“ข้าคือผู้อาวุโสของชนเผ่ากายาบรรพกาล ไอ้หนูอย่างเจ้ามาทำอะไรในวังของข้า? แกมาขโมยเคล็ดวิชาและสมบัติของข้าใช่ไหม?” ผู้เฒ่าซักไซ้เฉินผิง

“ผู้อาวุโส ผมมาอยู่ที่นี่ด้วยความบังเอิญแล้วผมก็ไม่มีเจตนาจะขโมยเคล็ดวิชาและสมบัติของคุณด้วย ทุกอย่างล้วนเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงซะผมก็จะจากไปอยู่แล้ว...” เฉินผิงกล่าวแล้วเตรียมจะหันหลังจากไป

“ช้าก่อน! ข้าเห็นว่าเจ้ามีความสามารถเป็นพิเศษก็เลยอยากจะมอบโอกาสให้เจ้าได้เป็นศิษย์ของข้า ถ้าเจ้ายอมรับข้าเป็นอาจารย์ ข้าก็จะมอบเคล็ดวิชา คัมภีร์ลับและสมบัติทั้งหมดนี้ให้แก่เจ้า ยิ่งไปกว่านั้น ข้าก็จะมอบมรดกทั้งหมดของตนเองให้เจ้าอีกด้วย เจ้าจะว่ายังไงล่ะ?” ผู้เฒ่าขวางเฉินผิงที่เตรียมจะจากไปแล้วแสดงความต้องการที่จะรับชายหนุ่มเป็นศิษย์

“ต้องขออภัยด้วย แต่ยามนี้ผมยังไม่คิดจะยอมรับใครเป็นอาจารย์...” เฉินผิงตอบพลางมุ่งหน้าไปยังทางออก

“เจ้าดูถูกข้างั้นรึ?” ผู้อาวุโสถามอย่างโกรธเกรี้ยว

เฉินผิงยิ้มจางๆ พลางกล่าวว่า “อันที่จริงผมมีข้อสงสัยบางประการ เมื่อพิจารณาถึงพลังของคุณในตอนนี้แล้ว ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะสั่งสอนอะไรผมได้มากนักหรอก”

“เจ้าเด็กอวดดี! เจ้ากล้าดียังไงถึงได้สงสัยในความสามารถของข้า?” ผู้เฒ่าส่งเสียงดังกังวานขู่คำราม

“ผู้อาวุโส ผมไม่สงสัยในตัวคุณหรอก ผมออกจะนับถือคุณเสียด้วยซ้ำไป...” เฉินผิงตอบแล้วทันใดนั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฎขึ้นในมือของเขา

คมกระบี่อันเยียบเย็นชี้ตรงไปที่ผู้เฒ่า

เมื่อผู้เฒ่าเห็นเช่นนี้ก็ขมวดคิ้วพลางถามว่า “เจ้ายังมีอาวุธได้ยังไงกัน?”

เฉินผิงจึงเยาะเย้ยว่า “ทำไมผมจะมีอาวุธไม่ได้เล่า?”

“ไอ้หนุ่มอย่างเจ้าช่างไม่เคารพผู้อาวุโสแถมยังศีลธรรมเสื่อมทราม เจ้าไม่ตรงตามมาตรฐานของข้าเอาเสียเลย งั้นก็จงไปเสียเถอะ ไปได้แล้ว...” ผู้อาวุโสหลีกทางแล้วเอ่ยเร่งเฉินผิงให้รีบจากไป

แต่เฉินผิงกลับยิ้มบางๆ และไม่มีทีท่าว่าจะจากไปแต่อย่างใด

“ผู้อาวุโส ผมเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ผมไม่อยากจากไปแล้ว ผมอยากจะประมือกับคุณ” เขาเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเฉยเมย