หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2969

เกาฉีเซิ่งถลึงตามองคนจากสมาพันธ์ผนึกมาร แต่พวกเขากลับไม่สนใจเขาโดยสิ้นเชิงและไม่แม้แต่จะมองมาที่เขาเลย

เฉินผิงและคนอื่นๆ เพิ่งจะนั่งลง ก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้น คนพวกนี้เป็นคนของตระกูลหนิงที่หนิงไฉ่เฉินพามาด้วย

เมื่อหนิงไฉ่เฉินเห็นทุกคนนั่งตัวตรงอยู่ในห้องโถง เขาก็ชักจะเริ่มสงสัยขึ้นมาติดหมัด

เมื่อถูกเสียงของผู้เฒ่าเอ่ยเตือนขึ้นมา หนิงไฉ่เฉินก็ไม่กล้าขัดคำสั่งแล้วรีบนั่งลงเช่นกัน

จากนั้นประตูแสงขนาดมหึมาก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าห้องโถง ไม่มีใครเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลังได้ชัดเจนนัก

ประตูแสงวูบผ่านไปแล้วเงาร่างสายหนึ่งก็ค่อยๆ ปรากฎขึ้นจากตรงนั้น

ทันทีที่เฉินผิงเห็นเงาร่างสายนั้น เขาก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะที่แท้ก็เป็นผู้เฒ่าที่เขาพบเจอที่กระท่อมฟางและภายในอาณาจักรลวงตา

ผู้เฒ่ากวาดสายตามองทุกคนตรงหน้าก่อนจะเบนสายตามองมาที่เฉินผิง

แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าผู้เฒ่าจะจำเฉินผิงไม่ได้

“ข้าคือผู้อาวุโสของชนเผ่ากายาบรรพกาล เหตุผลเดียวที่ข้าเก็บสถานที่แห่งนี้เอาไว้ก็เพื่อเฟ้นหาผู้ที่เหมาะสมเพื่อสร้างความรุ่งเรืองให้แก่คนของข้า ทุกคนต้องผ่านการทดสอบต่างๆ ก่อนที่จะได้รับสมบัติของพวกเรา ฉะนั้นใช่ว่าจะได้ไปง่ายๆ หรอกนะ ถ้าพวกเจ้าสามารถผ่านการทดสอบไปได้ พวกเจ้าไม่เพียงจะได้สมบัติของพวกเราไป แต่พวกเจ้ายังจะได้รับยาวิญญาณน้ำแข็งและมรดกของข้าด้วย มีเพียงหนึ่งร้อยคนเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้” ผู้เฒ่ากล่าวขึ้นมา

ทันทีที่ทุกคนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็เริ่มคุยกัน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยเรื่องขั้นตอนการคัดเลือกตัวแทนทั้งหนึ่งร้อยคน

ตาเฒ่าคนนี้จะตัดสินผู้ที่ได้เข้าไปได้ยังไงกัน? พวกเราต้องต่อสู้โดยไร้กฎกติกาครั้งใหญ่ โดยมีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะคงอยู่งั้นหรือ?

“พวกเราจะคัดเลือกตัวแทนหนึ่งร้อยคนแรกตามลำดับก่อนหลัง” ผู้เฒ่าเอ่ยเสริมขึ้นมาพลางโบกมือเบาๆ เพื่อส่งคลื่นแสงนับร้อยลูกมาทางทุกคน

มีเพียงทั้งสามคนที่คลื่นแสงส่องมาไม่ถึง พวกคนที่เพิ่งจะปรากฏตัวเพราะพวกเขามาถึงเป็นลำดับสุดท้ายเป็นคนของตระกูลหนิง

“ผู้อาวุโส งั้นสองสามคนนี้ล่ะ? พวกเขาต้องจากไปหรือเปล่า?” หนิงไฉ่เฉินเอ่ยถาม

“ใช่ ถูกต้องแล้วล่ะ พกเขาจะต้องจากไปตลอดกาล” ผู้เฒ่าตอบพลางผงกศีรษะ

พวกเขาเป็นคนในตระกูลของฉัน!เขาลงมือสังหารพวกเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน?

ขณะที่หนิงไฉ่เฉินสามารถระงับอารมณ์ได้ แต่หนิงชั่นกลับทำแบบเดียวกันไม่ได้

เขาคิดว่าตัวเองไม่ต้องกลัวใครเพราะบิดาของตนอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นเก้าชั้นสูงสุด

“ไอ้เฒ่าเอ๊ย แกกล้าดียังไงถึงได้มาฆ่าคนในตระกูลของพวกเรา? แกมันก็ไม่นับเป็นตัวอะไรนอกจากเสี้ยววิญญาณหรอก! ฉันจะทำลายวิญญาณและสมบัติของแกทิ้งซะ!” หนิงชั่นร้องตะโกนด้วยความโกรธแค้น

“หุบปากซะ ไอ้เด็กบ้า!” หนิงไฉ่เฉินตะคอกใส่หนิงชั่น

เขาไม่อยากให้การตายของคนทั้งสามส่งผลต่อโอกาสที่พวกเขาจะได้รับสมบัติ

ผู้เฒ่าผุดยิ้มจางๆ ให้หนิงชั่นพลางกล่าวว่า “ผู้แข็งแกร่งจะเป็นคนที่ตัดสินใจ โลกก็เป็นแบบนั้นเสมอมา ถ้าไม่อยากตกเป็นเหยื่อของคนอื่นก็จงแข็งแกร่งขึ้นสิ อืม? เจ้าคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งพอหรือยังล่ะ?”

“ฉัน...” หนิงชั่นเงียบไป