หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2970

“ขอผู้อาวุโสได้โปรดยกโทษให้กับพฤติกรรมโฉดเขลาของลูกชายผมด้วย!” หนิงไฉ่เฉินรีบขอโทษผู้เฒ่า

ฉันอาจจะอยู่ระดับกึ่งเซียนขั้นเก้าชั้นสูงสุด แต่ถ้าตาเฒ่าคนนี้คิดจะลงมือกับหนิงชั่น ฉันก็ไม่รู้ว่าจะสามารถเอาชีวิตเขาได้หรือเปล่า!เขาอาจจะเป็นเสี้ยววิญญาณ แต่ก็เป็นผู้อาวุโสของชนเผ่ากายาบรรพกาล! ฉันไม่อาจดูเบาพลังของเขาได้เลย!

“อย่าห่วงไปเลย ข้าไม่ปลิดชีพลูกชายของเจ้าหรอก อันที่จริงแล้ว ข้าจะไม่ฆ่าผู้บำเพ็ญเพียรหนึ่งร้อยคนที่ถูกคัดเลือกเอาไว้ที่นี่เพราะเป็นส่วนหนึ่งของกฎและตอนนี้ข้าก็ไม่สามารถแหกกฎเสียเองได้ แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าพวกเจ้าจะรอดชีวิตครั้งนี้ไปได้สักกี่คน นั่นเป็นเรื่องของพวกเจ้า เมื่อพวกเจ้าเดินผ่านประตูแสงบานนี้ไป การล่าสมบัติก็จะเริ่มต้นขึ้น พวกเจ้าจะพบอะไรก็ขึ้นอยู่กับดวงของตัวเองแล้ว ขอให้พวกเจ้าโชคดีก็แล้วกัน” ผู้เฒ่ากล่าวแล้วร่างของเขาก็เริ่มที่จะเลือนรางจางหายไป

กระทั่งเขาหายตัวไปแล้ว เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรจึงหลุดจากภวังค์แล้ววิ่งไปทางประตูแสง

เนื่องจากประตูแสงเป็นทางเข้าสู่ขุมสมบัติ แน่นอนว่าคนที่เข้าไปก่อนก็จะมีโอกาสมากที่จะได้เจอพวกมัน

แต่คลื่นพลังอันแกร่งกล้าก็อุบัติขึ้นทันทีที่เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรมาถึงประตูแสง

ก่อนที่จะมีใครตระหนักได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น คลื่นพลังก็สังหารผู้บำเพ็ญเพียรพวกนั้นไปเสียแล้ว

จินซายืนอยู่ตรงหน้าประตูแสงแล้วตะโกนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “พวกแกเอาคนจากสมาพันธ์ผนึกมารไปไว้ที่ไหนกัน? อย่าแม้แต่คิดเลยว่าจะได้เข้าไปในนั้นก่อนพวกเราเลย!”

คนที่มากับเขาต่างมารวมตัวกันบริเวณประตูแสงเพื่อกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาได้ รัศมีพลังอันแข็งแกร่งของพวกเขาช่างยากจะต่อต้านจนทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ต้องถอยกรูด

มารสวรรค์เบญจธาตุจากสมาพันธ์ผนึกมารก็ประกาศศักดาเหนือทุกคนได้สำเร็จทั้งอย่างนั้น

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรถลึงตามองพวกเขา แต่กลับไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ

ในขณะนั้นเอง เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรก็แบ่งออกเป็นหลายฝักหลายฝ่าย

หนิงไฉ่เฉินยืนอยู่กับคนของตระกูลหนิง ขณะที่เฉินผิงและคนของตระกูลเกาต่างรวมกลุ่มกับเหล่าซุนและคนอื่นๆ

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรก็รวมกลุ่มเพื่อสร้างฝักฝ่ายของตนเองเช่นกัน

มีพวกเราจากตระกูลหนิงอยู่ที่นี่กันตั้งเยอะ เช่นนั้นพวกเราก็ไม่น่าจะเพลี่ยงพล้ำได้ง่ายๆ เหมือนกัน!

แน่นอนว่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรย่อมไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เพราะพวกเขาพอใจกับการได้เข้าไปในขุมสมบัติและได้สมบัติติดไม้ติดมือมาบ้าง

จินซาเอ่ยด้วยสีหน้าดูแคลน “ไอ้หนูตระกูลเกา คราวที่แล้วยังเจ็บตัวไม่พอใช่ไหม? แกอยากจะเจ็บตัวอีกหรือไง?”

เกาฉีเซิ่งหันไปทางเฉินผิงด้วยสีหน้าโกรธจัด จากนั้นก็รอคอยให้เขาพูดอะไรสักอย่างและหนุนหลังตน

แต่เฉินผิงกลับจ้องมองผู้บำเพ็ญเพียรที่สิ้นชีพลงซึ่งนอนอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าขรึมเคร่ง

“คุณเฉิน!”

กระทั่งเกาฉีเซิ่งร้องเรียกเขาจึงทำให้เฉินผิงหลุดจากภวังค์แล้วถามพลางขมวดคิ้วว่า “พวกคุณสังเกตเห็นว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ตายไปมีอะไรแปลกๆ ไหม?”