หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2971

“มีอะไรแปลกงั้นรึ?” เหล่าซุนเดินเข้ามาถาม

“หลังจากผู้บำเพ็ญเพียรตายไปได้ไม่นาน ศพของพวกเขาก็เปล่งแสงสีขาวจางๆ จากนั้นก็ราวกับแสงสีขาวถูกอะไรสักอย่างซึมซับไป หลังจากล่องลอยอยู่กลางอากาศแล้วมันก็หายวับไป” เฉินผิงตอบ

“คุณเฉิน หรือว่าจะเป็นวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียร?” จี้อวิ๋นเอ่ยถาม

การสังหารร่างของผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนจะทำให้วิญญาณค่อยๆ ออกจากร่าง

หนทางเดียวที่จะสังหารผู้บำเพ็ญเพียรพวกนั้นได้อย่างแท้จริงก็คือ ทำลายร่างและวิญญาณไปพร้อมๆ กัน

เฉินผิงส่ายหน้า “นั่นไม่ใช่วิญญาณหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราก็ต้องเห็นแล้วสิ”

“ถ้างั้นผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแล้วล่ะ เพราะผมก็ไม่เห็นอะไรเลย”

“ผมด้วย! ไม่เห็นจะมีแสงสีขาวเลย!”

“หรือว่าคุณจะเข้าใจผิดไป?”

ในเมื่อไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้จะไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าศพเกิดความเปลี่ยนแปลงเช่นนั้น พวกเขาจึงคิดว่าเฉินผิงเข้าใจผิดไปเอง

เมื่อเฉินผิงได้ยินสิ่งที่พวกเขาว่ามาก็ถึงกับขมวดคิ้วนิ่วหน้า เขารู้ว่าตัวเองไม่ได้เข้าใจผิด แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสังเกตเห็นมันเลย

สุดท้ายเฉินผิงจึงไม่มีทางเลือกนอกจากไหลตามน้ำและพูดว่า “ผมอาจจะเข้าใจผิดไปจริงๆ ก็ได้”

“คุณเฉิน คนจากสมาพันธ์ผนึกมารพวกนี้ล้ำเส้นเกินไปแล้ว! พวกเราจะสั่งสอนพวกมันยังไงดี?” เกาฉีเซิ่งแนะนำ

“พวกเรามาที่นี่เพื่อล่าสมบัติ ไม่ใช่มาต่อสู้นะ” เฉินผิงกล่าวพลางยิ้มจางๆ

“แต่พวกมันขวางทางพวกเราไม่ให้เข้าไปในนั้น!”

“ถ้าพวกมันไม่ยอมให้พวกเราเข้าไป งั้นก็ให้พวกมันเข้าไปก่อนสิ ใครจะรู้เล่าว่าอาจจะมีกับดักอยู่ในนั้นก็ได้ ฉะนั้นเข้าไปก่อนก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี? พวกมันอาจจะช่วยพวกเราจัดการกับดักพวกนั้นได้”

เฉินผิงไม่สนใจสิ่งที่สมาพันธ์ผนึกมารกำลังทำอยู่แม้แต่น้อย

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรเริ่มตวาดใส่หนิงชั่นด้วยความโมโหและความหงุดหงิด

หน้าตาของหนิงชั่นเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ เขากำลังจะตะคอกใส่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร แต่หนิงไฉ่เฉินกลับฉุดกระชากถลากถูตัวเขาผ่านประตูแสงไป

ตระกูลหนิงไม่ใช่คู่ประมือของสมาพันธ์ผนึกมาร ดังนั้นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจึงไม่เกรงกลัวพวกเรา ขืนพวกเราบีบคั้นพวกมันจนถึงขั้นสิ้นหวัง พวกมันอาจจะลงมือกับพวกเราได้!ถ้าหากต้องต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ ก็ยากจะบอกได้ว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ!พวกเรามาที่นี่เพื่อสมบัติ ไม่ใช่เพื่อมาต่อสู้นะ!

หลังจากคนของตระกูลหนิงเข้าไปในขุมสมบัติแล้ว เกาฉีเซิ่งก็คิดจะให้คนของตนเองคอยคุ้มกันประตูแสงเอาไว้เพื่อให้พวกเขาได้เข้าไปก่อน แต่เฉินผิงกลับขวางเขาไว้

“คุณเฉิน พวกเราจะเข้าไปเป็นลำดับสุดท้ายจริงๆ งั้นเหรอ?” เกาฉีเซิ่งถามด้วยความสับสน

ถ้าหากเฉินผิงจะหวาดกลัวสมาพันธ์ผนึกมารกับตระกูลหนิง ฉันก็พอเข้าใจได้ แต่ไม่มีเหตุผลที่พวกเราต้องกลัวผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรพวกนี้เลย! ทำไมพวกเราต้องยอมให้พวกมันเข้าไปก่อนด้วยล่ะ?

“เข้าไปเป็นลำดับสุดท้ายก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องร้ายสักหน่อย” เฉินผิงตอบพลางยิ้มจางๆ

เกาฉีเซิ่งไม่กล้าพูดอะไรอีกจึงได้แต่เฝ้ามองดูยามที่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรวิ่งเข้าไปในขุมสมบัติ