นอกเหนือไปจากนั้น สถานที่แห่งนั้นก็ไม่มีทางออกอีกด้วย ขืนพวกเขายังเดินหน้ากันต่อไปคงได้กลับไปยังจุดเริ่มต้นราวกับว่ากำลังเดินวนกลับไปกับมา
“พวกเราติดอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?” เกาฉีเซิ่งถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยแววร้อนรนกังวลใจ
คนของสมาพันธ์ผนึกมารกับตระกูลหนิงก็ชักจะเริ่มลนลาน เพราะพวกเขาก็พบว่าไม่ว่าตนจะทำอย่างไร ก็ไม่มีทางออกไปจากสถานที่แห่งนั้นได้เลย
แต่ในเมื่อไม่มีสมบัติอยู่ที่นั่นเลย เช่นนั้นก็เท่ากับว่าสมบัติอยู่ที่อื่นน่ะสิ
ในตอนนี้เอง ทุกคนก็ได้ยินเสียงแปลกประหลาดดังขึ้น
ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นน้ำวนเร้นลับห้าสายค่อยๆ อุบัติขึ้นมาจากประกายแสงหลากสีสันบนฟากฟ้า
น้ำวนค่อยๆ มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ลอยอยู่กลางอากาศ
น้ำวนทั้งห้าสายเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน โดยแต่ละสายก็แปลกพิกลพอๆ กันและทุกสายล้วนแล้วแต่มีพลังดูดอันเบาบาง
“นั่นมันอะไรกันน่ะ?” จี้อวิ๋นเอ่ยถามพลางแหงนหน้ามองปรากฎการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น
คนอื่นๆ เองก็แหงนหน้ามองเช่นกัน ทว่ากลับคิดไม่ตกว่าน้ำวนทั้งห้าสายนั้นคืออะไรกันแน่
“เจ้าสิ่งนี้น่าจะเป็นประตูอะไรสักอย่าง พวกเราต้องฝ่าน้ำวนเหล่านี้เพื่อไปให้ถึงสถานที่อีกแห่งหนึ่ง! บางทีสมบัติอาจจะอยู่ที่อื่นก็ได้” เฉินผิงเอ่ยขึ้น
“ถ้างั้นพวกเราควรจะเข้าไปในน้ำวนสายไหนดีล่ะ?” จี้อวิ๋นถามขึ้นมา
หลังจากสังเกตดูน้ำวนทั้งห้าสายให้ดีๆ เฉินผิงก็ส่ายหน้าเพราะเขาบอกไม่ได้ว่าสายไหนจึงจะปลอดภัย
ผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ เองก็เข้าใจว่ามีน้ำวนเพียงสายเดียวจากทั้งห้าสายที่น่าจะเข้าไปได้อย่างปลอดภัย แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าเป็นสายไหนและไม่มีใครยินดีจะเสี่ยงชีวิตเพื่อไปค้นหาอีกด้วย
ทุกคนกระซิบกระซาบกันพลางมองมาที่น้ำวน แต่กลับไม่มีใครขยับตัว
เมื่อเวลาผ่านไป น้ำวนก็เริ่มที่จะหดตัวลงราวกับว่าพวกมันจะหายไปได้ทุกเมื่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...