หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2976

ทันใดนั้นลำแสงสีทองทั้งห้าสายที่พุ่งออกมาจากภายในกระจกสำริดก็มุ่งหน้าตรงเข้าหาน้ำวนทั้งห้าสาย

ขณะที่แสงสีทองจวนจะมาถึงน้ำวนก็เกิดการตอบสนองที่คาดไม่ถึง น้ำวนเริ่มที่จะเปล่งลำแสงของมันเอง ทว่าแสงพวกนั้นทุกสายกลับบรรจบกันอยู่กลางอากาศ

ไม่นานนัก ณ ตำแหน่งที่แสงสว่างพวกนี้มาบรรจบกัน ก็ปรากฏประตูแสงที่ค่อยๆ แผ่ขยายออกทีละเล็กทีละน้อย

“เร็วเข้า! รีบไปกันเถอะ!” เฉินผิงตะโกนบอก

เขาลอยขึ้นสู่ฟ้าพลางมุ่งหน้าตรงไปยังประตูแสงที่เพิ่งจะก่อตัวขึ้น

“คุณเฉิน...” เมื่อเกาฉีเซิ่งเห็นเฉินผิงกระโจนตัวเข้าไปในประตูแสง เขาก็อดที่จะรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้

อย่างไรเสียผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นต่างพบจุดจบอันน่าสยดสยอง มิหนำซ้ำภาพอันน่าสะพรึงกลัวก็ยังแจ่มชัดอยู่ในหัวของเขาอยู่เลย

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเฉินผิง ตระกูลเกาก็คงตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบในการล่าสมบัติครั้งนี้เป็นแน่

“ตามเขาไปสิ” จี้อวิ๋นตอบสนองอย่างว่องไวแล้วติดตามเฉินผิงเข้าไปในประตู

เหล่าซุน หลาวข่งและจั่วชิงก็กระโจนตัวเข้าไปในประตูเช่นเดียวกัน พวกเขาพร้อมที่จะเผชิญสถานการณ์ร่วมเป็นร่วมตายเคียงข้างเฉินผิง

พวกเขาไว้วางใจในตัวเฉินผิงเสียสนิทใจ เพราะเชื่อว่าเขาจะไม่ทำร้ายพวกตน

เมื่อเกาฉีเซิ่งเห็นเช่นนั้นก็โบกมือพลางกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศพร้อมกับทุกคนในตระกูลเกา จากนั้นพวกเขาก็มุ่งหน้าตรงไปที่ประตู

ขณะที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ข้ามผ่านประตูไปแล้ว คนที่เหลือก็ยังยืนอยู่ตรงนั้นและพยายามที่จะทำความเข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“หรือว่านี่จะเป็นทางออกไปจากมิติแห่งนี้? น้ำวนทั้งห้าสายนั้นต่างก็หยุดลงแล้วงั้นเหรอ?” ดูเหมือนว่าหนิงไฉ่เฉินจะรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

แม้แต่มารสวรรค์เบญจธาตุที่เห็นประตูแสงอุบัติขึ้นต่างก็รู้สึกตกตะลึงสุดขีด หากไม่มีเฉินผิง พวกเขาก็ไม่รู้ว่านอกเหนือไปจากน้ำวนทั้งห้าสายแล้ว ยังมีทางออกอีกแห่งหนึ่งด้วย

“พ่อครับ ดูสิ น้ำวนกำลังหายไป มิหนำซ้ำประตูแสงก็ค่อยๆ หายไปด้วย” หนิงชั่นสังเกตเห็นว่าน้ำวนตลอดจนประตูกำลังสลายหายไป

พวกเขาล้วนเข้ามาในประตูแสงพร้อมกันหมด ทว่ายามนี้หนิงชั่นกลับหายตัวไป

“ประมุขหนิง พวกเราติดตามเขาผ่านประตูเข้ามา แต่จู่ๆ ก็มีแสงสีขาววูบผ่านต่อหน้าต่อตาพวกเราไปแล้วก็พบว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ พวกเราไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน” ผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนจากตระกูลหนิงกล่าวขึ้น

หนิงไฉ่เฉินชักจะเริ่มตื่นตระหนก เพราะเกรงว่าอาจจะเกิดเรื่องขึ้นกับหนิงชั่นระหว่างที่ผ่านประตูเข้ามา

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรทั้งหลายก็กวาดสายตามองแล้วตระหนักได้ว่ามีหลายคนหายตัวไป ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ผ่านประตูเข้ามาเลย

แม้แต่จินซาซึ่งเป็นหนึ่งในมารสวรรค์เบญจธาตุที่เข้าประตูไปแล้ว ก็ตระหนักได้ว่ามีเขาเพียงผู้เดียวที่ผ่านเข้ามาได้

แม้แต่ยามที่เขาแผ่ขยายขอบเขตปราณสัมผัสออกไป เขาก็สัมผัสรับรู้ถึงเหล่าสหายของตนไม่ได้เลย สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาเสียแล้ว

เมื่อเฉินผิงเห็นทุกคนพากันร้อนรนกระวนกระวาย เขาก็ขมวดคิ้วแน่น

ดูเหมือนว่าจะมีคนหายตัวไปเยอะเลย หลงเหลือไว้เพียงพวกเขากับเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรไม่กี่สิบคนเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ หายตัวไปที่ไหนก็ยังคงเป็นปริศนา