หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2978

เมื่อเฉินผิงเห็นศิลาเพลิงในมือของจินซา ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย

ถ้าเขาได้ศิลาเพลิงไว้ในมือ ย่อมช่วยให้ตนเข้าใจถึงจุติเพลิงได้มากขึ้น

“มอบของมาแล้วจงไสหัวไปซะ ไม่งั้นฉันจะไม่ปรานีแกแล้ว” เฉินผิงบอกจินซา

จินซาตะลึงงันแล้วแค่นเสียงพลางกล่าวว่า “แกกำลังพูดกับฉันอยู่งั้นรึ? ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นสี่อย่างแกถือดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้? เบื่อหน่ายชีวิตแล้วใช่ไหม!”

ขณะที่จินซากล่าวเช่นนั้น ก็มีคนเอ่ยขึ้นมาว่า “งั้นถ้ารวมพวกเราเข้าไปด้วย ก็หมายความว่าพวกเราสามารถกับแกแบบนี้ได้สินะ?”

เหล่าซุน หลาวข่ง จั่วชิงและจี้อวิ๋นเดินเข้ามาหาพวกเขา

เมื่อผนวกเอาผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดสามคนและผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นเจ็ดเข้าไปด้วย

ในทางกลับกัน จินซาก็เป็นมารสวรรค์เบญจธาตุเพียงผู้เดียวที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ ส่วนคนอื่นๆ หลบหนีไปที่อื่นแล้ว

ถ้าสมาชิกทุกคนของมารสวรรค์เบญจธาตุอยู่ที่นี่ เหล่าซุนและคนอื่นๆ ก็อาจจะไม่กล้าพูดแบบนั้น แต่จินซาเป็นเพียงผู้เดียวที่อยู่แถวนี้ ฉะนั้นกลุ่มของเฉินผิงจึงไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวอีกฝ่าย

จินซามองเหล่าซุนและคนอื่นๆ แล้วค่อยหันมามองเฉินผิง ท่าทีหยิ่งยโสโอหังของเขาเริ่มหายวับไป

เขาเองก็รู้ว่าขืนสู้กันขึ้นมาจริงๆ ก็คงไม่แคล้วตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ ถ้าหากเกิดขัดแย้งกันขึ้นมา เขาก็คงต้องประจันหน้ากับกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรและเขาก็ไม่แน่ใจในพลังที่แท้จริงของเฉินผิงด้วย เขาไม่มีเหตุผลให้ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อศิลาเพลิงเลย

“หึ อย่ามั่นใจนักเลย จำไว้ให้ดีๆ สักวันพวกแกจะต้องมาวิงวอนขอความเมตตา...”

เมื่อจินซาพูดจบก็โยนศิลาเพลิงลงบนพื้นแล้วหันหลังจากไป

หยวนเป่าอยากจะหยิบมันขึ้นมา แต่เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่ศิลาเพลิงร้อนมากเสียจนไม่สามารถถือเอาไว้ได้ เขาก็หันมาทางเฉินผิงแล้วบอกว่า “พี่เฉิน ศิลาเพลิงก้อนนี้มีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญฌานยิ่งนัก ได้โปรดรับมันเอาไว้ด้วย บางทีสถานที่แห่งนี้อาจจะเต็มไปด้วยศิลาพวกนี้ก็ได้นะ”

เฉินผิงหยิบมันขึ้นมาโดยไม่ลังเล เฉินผิงต่างไปจากหยวนเป่าตรงที่ไม่รู้สึกร้อนยามที่สัมผัสก้อนศิลา อย่างไรเสียเขาก็มีเพลิงปีศาจอยู่ในตัว ไม่ว่าศิลาเพลิงจะทรงพลังสักแค่ไหน ก็ไม่สามารถแผดเผาเขาได้

เฉินผิงเก็บมันลงในแหวนเก็บของก่อนที่เขาจะค้นหาสมบัติกันต่อไป

ไม่นานก็มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวดังขึ้นไม่ไกลจากพวกเขา เฉินผิงเดาว่าผู้บำเพ็ญเพียรคงจะประสบปัญหาเข้าให้แล้ว แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการต่อสู้แย่งชิงสมบัติปะทุขึ้นหรือเพราะผู้บำเพ็ญเพียรเจอสัตว์อสูรเข้ากันแน่

“ฮะ? ก็แค่ลมไม่ใช่หรือไง?” เหล่าซุนตอบพลางส่ายหน้า

“ไม่ครับ ผมได้ยินเสียงเสียงอื่นด้วย” ขณะที่เฉินผิงขมวดคิ้วนิ่วหน้า พื้นดินข้างใต้พวกเขาก็เริ่มที่จะสั่นสะเทือน

“ถอย!” เฉินผิงร้องตะโกน

ทุกคนรีบทำตามคำสั่งอย่างว่องไว แต่เนื่องจากหยวนเป่าเป็นคนอ่อนแอ เขาจึงเคลื่อนไหวได้ช้ากว่า

อสูรกิ้งก่าพุ่งออกมาจากผืนทรายแล้วเปิดฉากจู่โจมใส่หยวนเป่า

เมื่อหยวนเป่าเห็นเช่นนั้น เขาก็รู้สึกหวาดผวา

เฉินผิงคว้าคอเสื้อของอีกฝ่ายแล้วเหวี่ยงไปข้างๆ

เมื่อเหยื่อของมันหายไปแล้ว อสูรกิ้งก่าก็หันมามองกลุ่มของเฉินผิง