เมื่อเฉินผิงเห็นศิลาเพลิงในมือของจินซา ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย
ถ้าเขาได้ศิลาเพลิงไว้ในมือ ย่อมช่วยให้ตนเข้าใจถึงจุติเพลิงได้มากขึ้น
“มอบของมาแล้วจงไสหัวไปซะ ไม่งั้นฉันจะไม่ปรานีแกแล้ว” เฉินผิงบอกจินซา
จินซาตะลึงงันแล้วแค่นเสียงพลางกล่าวว่า “แกกำลังพูดกับฉันอยู่งั้นรึ? ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นสี่อย่างแกถือดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้? เบื่อหน่ายชีวิตแล้วใช่ไหม!”
ขณะที่จินซากล่าวเช่นนั้น ก็มีคนเอ่ยขึ้นมาว่า “งั้นถ้ารวมพวกเราเข้าไปด้วย ก็หมายความว่าพวกเราสามารถกับแกแบบนี้ได้สินะ?”
เหล่าซุน หลาวข่ง จั่วชิงและจี้อวิ๋นเดินเข้ามาหาพวกเขา
เมื่อผนวกเอาผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดสามคนและผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นเจ็ดเข้าไปด้วย
ในทางกลับกัน จินซาก็เป็นมารสวรรค์เบญจธาตุเพียงผู้เดียวที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ ส่วนคนอื่นๆ หลบหนีไปที่อื่นแล้ว
ถ้าสมาชิกทุกคนของมารสวรรค์เบญจธาตุอยู่ที่นี่ เหล่าซุนและคนอื่นๆ ก็อาจจะไม่กล้าพูดแบบนั้น แต่จินซาเป็นเพียงผู้เดียวที่อยู่แถวนี้ ฉะนั้นกลุ่มของเฉินผิงจึงไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวอีกฝ่าย
จินซามองเหล่าซุนและคนอื่นๆ แล้วค่อยหันมามองเฉินผิง ท่าทีหยิ่งยโสโอหังของเขาเริ่มหายวับไป
เขาเองก็รู้ว่าขืนสู้กันขึ้นมาจริงๆ ก็คงไม่แคล้วตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ ถ้าหากเกิดขัดแย้งกันขึ้นมา เขาก็คงต้องประจันหน้ากับกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรและเขาก็ไม่แน่ใจในพลังที่แท้จริงของเฉินผิงด้วย เขาไม่มีเหตุผลให้ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อศิลาเพลิงเลย
“หึ อย่ามั่นใจนักเลย จำไว้ให้ดีๆ สักวันพวกแกจะต้องมาวิงวอนขอความเมตตา...”
เมื่อจินซาพูดจบก็โยนศิลาเพลิงลงบนพื้นแล้วหันหลังจากไป
หยวนเป่าอยากจะหยิบมันขึ้นมา แต่เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่ศิลาเพลิงร้อนมากเสียจนไม่สามารถถือเอาไว้ได้ เขาก็หันมาทางเฉินผิงแล้วบอกว่า “พี่เฉิน ศิลาเพลิงก้อนนี้มีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญฌานยิ่งนัก ได้โปรดรับมันเอาไว้ด้วย บางทีสถานที่แห่งนี้อาจจะเต็มไปด้วยศิลาพวกนี้ก็ได้นะ”
เฉินผิงหยิบมันขึ้นมาโดยไม่ลังเล เฉินผิงต่างไปจากหยวนเป่าตรงที่ไม่รู้สึกร้อนยามที่สัมผัสก้อนศิลา อย่างไรเสียเขาก็มีเพลิงปีศาจอยู่ในตัว ไม่ว่าศิลาเพลิงจะทรงพลังสักแค่ไหน ก็ไม่สามารถแผดเผาเขาได้
เฉินผิงเก็บมันลงในแหวนเก็บของก่อนที่เขาจะค้นหาสมบัติกันต่อไป
ไม่นานก็มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวดังขึ้นไม่ไกลจากพวกเขา เฉินผิงเดาว่าผู้บำเพ็ญเพียรคงจะประสบปัญหาเข้าให้แล้ว แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการต่อสู้แย่งชิงสมบัติปะทุขึ้นหรือเพราะผู้บำเพ็ญเพียรเจอสัตว์อสูรเข้ากันแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...