หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2980

“ผนึกบริเวณนี้เอาไว้และอย่าปล่อยให้ใครฆ่าอสูรตัวใดก็ช่างที่นี่! พวกมันล้วนเป็นของพวกเรา!” หนิงไฉ่เฉินสั่งคนของตนเอง

ในบริเวณนี้ คนตระกูลหนิงเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุดท่ามกลางฝักฝ่ายทั้งหมด

เมื่อคนตระกูลหนิงได้ยินคำสั่งของของหนิงไฉ่เฉิน พวกเขาก็รีบขับไล่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่กำลังล่ากิ้งก่าอัคคีเช่นกัน

“รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ กิ้งก่าอัคคีพวกนี้เป็นของตระกูลหนิงแล้ว ห้ามไม่ให้ใครไล่ล่าอยู่ที่นี่อีกต่อไป ถ้าพวกแกขัดคำสั่ง ก็อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ!”

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรแค้นเคืองตระกูลหนิง แต่พวกเขาก็ไม่กล้ายั่วยุพวกเขา

อย่างไรเสียตระกูลหนิงก็พาคนมาด้วยตั้งเยอะ มิหนำซ้ำหนิงไฉ่เฉินก็เป็นผู้ที่แข็งแกร่งเกินกว่าพวกเขาจะสู้ได้

“พวกมันทำตัวเหมือนอันธพาลไม่มีผิดเลย! ในที่สุดเมื่อคนจากสมาพันธ์ผนึกมารได้รับการสั่งสอน ตระกูลหนิงก็ก้าวขึ้นมาแทนที่พวกเขา

“ใช่ไหมล่ะ? พวกมันรังแกกันเสียขนาดนั้น! ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาเสียเที่ยวแล้ว”

“พวกเราเสี่ยงชีวิตมาถึงที่นี่ ทว่าต้องกลับไปมือเปล่า”

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรเป็นจำนวนมากไม่พอใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่พวกเขาก็ทำได้แค่บ่นอุบอิบเพราะเกรงว่าตระกูลหนิงอาจจะบังเอิญได้ยินเข้า

ในขณะเดียวกัน ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรก็กำลังไล่ล่าสัตว์อสูร

“พวกแกคิดจะหนีไปไหนกันเล่า?” ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรร้องตะโกนพลางสังหารสัตว์อสูรก่อนจะเอาแก่นอสูรของมันออกมา

เมื่อเห็นแก่นอสูรอยู่ในมือ ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรก็ปาดเหงื่อแล้วฉีกยิ้ม ฉันไม่ได้มาเสียเที่ยวแล้ว!

“มอบแก่นอสูรมาซะ ใครบอกให้แกล่าสัตว์อสูรที่นี่? มิหนำซ้ำที่นี่ก็คือเขตแดนของตระกูลหนิงอีกต่างหาก” ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งของตระกูลหนิงตะโกนใส่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร

“อะไรนะ? ที่นี่คืออาณาเขตของตระกูลหนิงงั้นรึ? แกล้อฉันเล่นอยู่หรือไง?”

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรไม่ได้ยินตระกูลหนิงอ้างสิทธิ์ครอบครองอาณาบริเวณเมื่อก่อนหน้านี้

“ไม่ ฉันไม่ได้ล้อเล่น ตอนนี้ก็มอบแก่นอสูรมาได้แล้ว” ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งของตระกูลหนิงตะคอกใส่

“ไม่มีทางเสียหรอก!” ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรไม่มีทางมอบของที่เขาสู้อุตส่าห์พยายามอย่างหนักกว่าจะได้มาไปง่ายๆ เช่นนั้นหรอก

เฉินผิงรู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนที่สิ้นชีพลงที่นี่จะถูกพลังลึกลับดูดพลังไป

สัญชาตญาณบอกเขาว่าไม่ใช่พลังดิบดีอะไรเลย

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” หยวนเป่าถามพลางมองไปที่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่ต้องสิ้นชีพอย่างน่าเวทนา

“ตระกูลหนิงเป็นพวกอันธพาล!”

“ฉันเห็นด้วย! พวกมันทำเกินไปแล้วนะ!”

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรคนอื่นๆ ก็เริ่มบ่นอุบอิบ

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ตระกูลหนิงกำลังดูถูกพวกเรา! สถานที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นของตระกูลหนิงจริงๆ สักหน่อย! มาประจันหน้ากับพวกมันแล้วปิดบัญชีให้หมดในรวดเดียวกันเถอะ ถ้าพวกเราร่วมมือกันก็ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก”

“พี่เฉินพูดถูก เมื่อพวกเรารวมเป็นหนึ่งเดียว พวกเราก็จะไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรอีกต่อไปแล้ว พวกเราไม่ต้องกลัวตระกูลหนิง!” หยวนเป่าเอ่ยเสียงดังลั่น