หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2981

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรรู้ว่าเหล่าซุน จั่วชิงและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างๆ เฉินผิงล้วนแล้วแต่เป็นผู้บำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นแปดที่มีขีดความสามารถน่าเหลือเชื่อ พวกเขาก็ผงกศีรษะและยินดีจะติดตามเฉินผิง

เมื่อมีผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรเข้าร่วมด้วย เฉินผิงก็ไม่หวาดกลัวตระกูลหนิงอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงพาคนทั้งกลุ่มเข้าไปในเขตแดนที่ตระกูลหนิงทำเครื่องหมายเอาไว้

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนของตระกูลหนิงที่ล้อมรอบเขตแดนเห็นเฉินผิงและผู้ติดตามของเขาใกล้เข้ามาทุกทีพร้อมด้วยรัศมีพลังคุกคาม พวกเขาก็ตัวแข็งทื่อ

“แกคิดจะทำอะไรกันแน่?” ผู้บำเพ็ญเพียรจากตระกูลหนิงถามเสียงดัง

“พวกเราคิดอยากจะทำอะไรก็ทำ สถานที่แห่งนี้เป็นของตระกูลหนิงหรือไงกัน?” เหล่าซุนก้าวเข้ามาพลางพูดโพล่งออกมา

“ตระกูลหนิงยึดครองไว้หมดแล้ว—”

ก่อนที่ผู้บำเพ็ญเพียรจะทันได้พูดจบก็โดนเหล่าซุนตบหน้า

พลังตบรุนแรงมากเสียจนทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรตระกูลหนิงกระเด็นออกไปทันที

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรเห็นภาพเหตุการณ์ฉากนี้เข้า พวกเขาก็รู้สึกยกย่องนับถือจนต้องปรบมือโห่ร้องเพื่อแสดงความพอใจของตนเอง

ผู้บำเพ็ญเพียรสองสามคนของตระกูลหนิงไม่กล้าพูดอะไร เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายมีจำนวนเหนือกว่าและไม่ใช่คู่ประมือของเฉินผิงและคนของเขา

พวกเขารู้ว่าตนเองต้องรอคอยหนิงไฉ่เฉิน อีกไม่นานเขาก็จะมาถึงพร้อมคนของตัวเอง

เมื่อหนิงไฉ่เฉินเห็นเฉินผิงและกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่เปล่งรัศมีพลังครอบงำ เขาก็พลันเข้าใจสถานการณ์ขึ้นมาทันที

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่เคยถูกขับไล่เมื่อก่อนหน้านี้เห็นหนิงไฉ่เฉิน พวกเขาก็เริ่มโหวกเหวกโวยวาย

“สถานที่แห่งนี้เป็นของตระกูลหนิงรึไง? ทำไมแกถึงต้องขับไล่พวกเราไปด้วย?”

“สัตว์อสูรตนนี้เป็นของแกงั้นเหรอ? ทำไมพวกเราจะล่าบ้างไม่ได้?”

“พวกแกมันรังแกถึงขนาดนั้น! พวกเราขอยืนกรานว่าจะล่าสัตว์อสูรที่นี่แล้วแกจะทำอะไรได้?”

“จากไปพร้อมกับคนของคุณซะ พวกเราจะฆ่าสัตว์อสูรที่นี่ให้หมด!”

หนิงไฉ่เฉินขมวดคิ้วให้กับข้อเรียกร้องของอีกฝ่าย แววตาของเขาลุกโชนไปด้วยโทสะ “ไอ้หนู อย่าบ้านักเลย ถ้าพวกเราเกิดสู้กันขึ้นมาจริงๆ คุณคิดว่าจะรอดชีวิตไปได้สักเท่าไหร่กัน? ขืนคุณยังยั่วโมโหผมอีกล่ะก็ ผมก็ไม่รังเกียจที่จะสู้ตายกับคุณหรอกนะ คงไม่มีใครคิดว่าตัวเองจะออกไปจากที่นี่โดยไม่บาดเจ็บหรอกมั้ง”

หนิงไฉ่เฉินไม่เคยต้องทนรับความอัปยศอดสูเช่นนั้นมาก่อน ถึงตระกูลหนิงอาจจะไม่ได้มีชื่อเสี่ยงเลื่องลือเช่นสำนักนิกายอื่นๆ แต่ก็ใช่ว่าจะมาล้อเล่นหรือข้ามหัวได้

“แหงอยู่แล้วสิ ถ้าคุณอยากจะสู้ตาย ก็เอาเลย” เฉินผิงกล่าวพลางตั้งท่าเตรียมที่จะต่อสู้ทันที

เขาทำแบบนั้นก็เพราะรู้ดีว่าหนิงไฉ่เฉินคงไม่ยอมเอาตัวเข้ามาเสี่ยงเป็นแน่

ในฐานที่เป็นประมุขตระกูลหนิง หนิงไฉ่เฉินจะไม่สู้ตายกับกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่มีวี่แววหวาดกลัวเลย หนิงไฉ่เฉินก็ตกตะลึงเพราะไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรดี

“ประมุขหนิง มีอะไรให้ผมช่วยไหม?” ตอนที่เขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหูของหนิงไฉ่เฉิน