หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2982

ทุกคนรีบหันไปมอง เพียงเพื่อจะพบว่าคนที่พูดหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากจินซา

จินซาเดินเข้ามาหาหนิงไฉ่เฉินพลางยิ้มแล้วพูดว่า “ประมุขหนิง การที่ประมุขตระกูลอย่างคุณต้องได้รับความอัปยศอดสูเพราะผู้บำเพ็ญพเนจรกลุ่มหนึ่งออกจะน่าอับอายไม่ใช่หรือไง? ถ้าคำพูดพวกนี้หลุดออกไป ชื่อเสียงเกียรติภูมิของตระกูลหนิงคงไม่แคล้วต้องมัวหมอง มิสู้ให้ผมช่วยคุณเถอะ ลำพังด้วยขีดความสามารถในการสู้รบของพวกเรา ผมมั่นใจว่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรไม่คณามือพวกเราหรอก”

เมื่อจินซาเลือกที่จะร่วมมือกับหนิงไฉ่เฉิน สีหน้าของเฉินผิงก็พลันหม่นคล้ำทันที

เขารู้สึกสำนึกเสียใจที่ไม่ได้หาข้ออ้างกำจัดจินซาไปเสียตั้งแต่ทีแรก

ถ้าหากจินซาร่วมมือกับหนิงไฉ่เฉิน พวกเราก็จะมีโอกาสชนะน้อยลง พวกเราไม่ใช่คู่ประมือที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นเก้าทั้งสองคน

ขณะที่หนิงไฉ่เฉินยังคงลังเลใจ จินซาก็เป็นฝ่ายเสนอตัวเข้าร่วมกับเขา แน่นอนว่าหนิงไฉ่เฉินย่อมยิ่งกว่ายินดีที่จะรับข้อเสนอ

มิฉะนั้นเขาคงได้ถูกผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรคุกคามไปแล้วจริงๆ

“งั้นก็ดีเลย ด้วยความร่วมมือของพวกเรา ทั่วทั้งอาณาบริเวณแห่งนี้ก็จะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจะไม่สามารถอ้างสิทธิ์ในศิลาเพลิงหรือสัตว์อสูรใดๆ”

เมื่อมีจินซาคอยหนุนหลัง หนิงไฉ่เฉินก็ชักจะเหิมเกริมมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้เขาอยากจะขวางผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรทุกคนไม่ให้เข้าไปถึงส่วนหนึ่งส่วนใดของอาณาบริเวณทั้งหมด

คราวนี้ไม่มีใครกล้าโต้แย้งเขาอีก เพราะไม่มีใครสามารถเอาชนะระดับกึ่งเซียนขั้นเก้าถึงสองคนได้

เมื่อเห็นหนิงไฉ่เฉินยอมรับข้อเสนอของตน จินซาก็ถึงกับหัวเราะ จากนั้นเขาก็จ้องมองมาที่เฉินผิงด้วยสายตาเย็นชา “ไอ้หนู แกยังคิดว่าฉันเป็นตกเป็นเป้าให้รังแกได้ง่ายๆ อยู่อีกไหมล่ะ? รีบมอบศิลาเพลิงมาซะดีๆ ไม่งั้นแกได้เห็นดีแน่”

จินซาเคียดแค้นเฉินผิงและคนอื่นๆ ที่ข่มขู่จนเขาต้องยอมมอบศิลาเพลิงให้

ในฐานที่เป็นสมาชิกของสมาพันธ์ผนึกมาร เขาไม่เคยถูกเอาเปรียบถึงขนาดนั้นมาก่อนในชีวิต เพราะพวกเขามักจะทำอะไรตามอำเภอใจมาโดยตลอด

จินซาตัดสินใจว่าจะระบายความคับข้องใจและทวงเอาศักดิ์ศรีกลับคืนมา

“มันอยู่กับฉันนี่แหละ แต่ทำไมฉันต้องมอบให้แกด้วยเล่า?” เฉินผิงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ทันใดนั้นหนิงไฉ่เฉินก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ถ้าใครกล้าเข้ามาแส่ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

คำเตือนของเขากันไม่ให้ใครเข้ามาร่วมวงต่อสู้ จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าช่วยเหลือเฉินผิงอีก

บอกตามตรงว่าเฉินผิงรู้ว่าการที่จินซาเลือกเป็นพันธมิตรของหนิงไฉ่เฉินกลับไม่ใช่เพื่อช่วยเหลือหนิงไฉ่เฉิน แต่เพื่อประจันหน้ากับเขาตรงๆ เสียมากกว่า

หนิงไฉ่เฉินก็ตระหนักถึงเรื่องนั้นเช่นกัน แต่เขาก็ยังเข้าร่วมการต่อสู้กับจินซา อย่างไรเสียศัตรูของศัตรูก็คือมิตร

“พวกคุณอย่าได้บุ่มบ่าม เขาอยู่แค่ระดับกึ่งเซียนขั้นเก้าเท่านั้น มาดูกันซิว่าผมจะจัดการกับเขายังไง” เฉินผิงตะโกนบอก

ยามที่เขาวิ่งห่างออกไปกลับไม่ได้ชะลอความเร็วลงเลย

การต่อสู้กับผู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นเก้านับเป็นเรื่องท้าทายสำหรับเขา แต่เขาก็คงไม่พ่ายแพ้ง่ายๆ เช่นนั้นหรอก

เนื่องจากจินซามองข้ามขีดความสามารถของเฉินผิงไป ฝ่ายหลังจึงคิดจะฉวยโอกาสจับตัวเขาโดยไม่ทันให้ตั้งตัวและชิงความได้เปรียบในการต่อสู้