หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2983

“ไอ้หนู แกอาจจะไม่แข็งแกร่ง แต่ปากเก่งใช้ได้เลย แกบังอาจดูถูกฉันที่อยู่ระดับกึ่งเซียนขั้นเก้า วันนี้ฉันจะแสดงให้แกเห็นเองว่าใช้มือแค่ข้างเดียวก็บดขยี้แกได้แล้ว...”

จินซากระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วไล่ตามเฉินผิงไป

เฉินผิงรีบปกปิดรัศมีพลังของตัวเองแล้วแสร้งหลบหนีไปไกลๆ

จินซาขยายขอบเขตปราณสัมผัสอยู่กลางอากาศ เพียงเพื่อจะค้นพบว่ารัศมีพลังของเฉินผิงหายไปแล้ว

“มันไปที่ไหนเสียแล้วล่ะ? ทักษะในการอำพรางรัศมีพลังของไอ้เด็กคนนี้ค่อนข้างน่าประทับใจทีเดียว!”

จินซาขมวดคิ้วนิดๆ เขาไม่คาดคิดเลยว่าเฉินผิงจะซ่อนเร้นรัศมีพลังของตัวเองได้จนหมดสิ้น ทำให้เขาไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของอีกฝ่ายได้เลย

แต่จินซาก็ไม่กลัวสักนิด เขาหยิบสิ่งที่ดูคล้ายเหรียญทองที่มีรูเล็กๆ อยู่ตรงกลางออกมาอย่างไม่รีบร้อน

ขณะที่ร่ายคาถาอยู่นั้น จินซาก็ทำให้เหรียญลอยขึ้นฟ้าแล้วหมุนคว้างอยู่กลางอากาศ

“แกซ่อนเร้นรัศมีพลังของตัวเองได้ แต่ปกปิดความร้อนของศิลาเพลิงก้อนนั้นได้หรอก”

เขาดีดนิ้วแล้วซัดเปลวเพลิงหยิบมือหนึ่งใส่เหรียญ จากนั้นเหรียญก็พลันลุกไหม้แล้วเริ่มมุ่งหน้าไปยังทิศทางใดทิศทางหนึ่ง

จินซาไล่ตามหลังมาติดๆ โดยใช้แหล่งกำเนิดความร้อนจากศิลาเพลิงตามเฉินผิงมา

เฉินผิงถึงกับผงะอึ้ง เขารีบหยิบเอาศิลาเพลิงออกมาจากแหวนเก็บของทันที

เขาจ้องมองศิลาเพลิงในมือ จากนั้นก็หลับตาแล้วเข้ามาในจุติภูมิของตัวเอง

ดวงดาวมากมายต่างส่องแสงระยิบระยับ แต่มีเพียงดวงเดียวเท่านั้นที่ส่องสว่างเจิดจ้า

เฉินผิงเหลือบมองมาที่กลุ่มดาวของจุติเพลิง จากนั้นก็ถูกพลังจากศิลาเพลิงซึมซับเอาไว้อย่างรวดเร็ว

เขาหวังว่าขณะที่กำลังซึมซับพลังของศิลาเพลิง ตนเองจะสามารถสัมผัสรับรู้ถึงจุติเพลิง

น่าเสียดายที่ดวงดาวในกลุ่มดาวของจุติเพลิงกลับไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย

ในขณะเดียวกัน จินซาก็เข้ามาใกล้ทุกทีๆ