หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2985

เฉินผิงมองดูกลุ่มดาวจุติเพลิงที่กำลังส่องแสงระยิบระยับ เขาใจเต้นด้วยความปีติยินดี

ยามนี้ต่อให้เขาจะซึมซับเพลิงปีศาจของมารตนอื่นๆ ไม่ได้และได้แต่ใช้ทรัพยากรธาตุไฟทั้งหลายมาฝึกบำเพ็ญฌาน แต่จุติเพลิงกับเพลิงปีศาจภายในตัวเขาก็ยังเลท่อนระดับขั้น

เพลิงปีศาจของเฉินผิงเป็นแบบที่บริสุทธิ์มากที่สุดซึ่งสืบทอดมาจากเผ่ามาร แม้เขาจะซึมซับและหล่อหลอมเพลิงปีศาจของมารนรกทั่วๆ ไป แต่เขาก็ไม่สามารถผสานพวกมันเข้ากับเพลิงปีศาจที่บริสุทธิ์ที่สุดในตัวเขาได้

ตอนนี้เฉินผิงได้ครอบครองจุติเพลิงแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องค้นหาเพลิงปีศาจมาหล่อหลอมอีก ขอเพียงเขายังคงสัมผัสรับรู้ถึงจุติเพลิงเพิ่มเติมได้ เพลิงปีศาจของเขาก็จะเริ่มแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

“คุณเฉิน ดูเหมือนว่าจุติเพลิงของคุณจะแข็งแกร่งกว่าเพลิงปีศาจบริสุทธิ์เสียอีกนะ! ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลังจากบรรลุถึงระดับวิบัติแล้ว คุณจะสัมผัสรับรู้ถึงจุติได้ เคล็ดวิชานี้ช่างน่าสะพรึงกลัวเสียยิ่งกว่าก่อนที่จะถึงระดับวิบัตินัก! คุณเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนเท่านั้น แต่กลับครอบครองจุติภูมิและสามารถสัมผัสรับรู้จุติทั้งสองแบบได้ ช่างมหัศจรรย์อะไรอย่างนี้นะ! คุณเฉิน วันหน้าผมขออุทิศชีวิตเพื่อติดตามคุณ ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟก็ช่าง”

เจ่อเยี่ยนรู้ว่าจุติเพลิงที่เฉินผิงสัมผัสรับรู้ได้ถึงขั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าเพลิงปีศาจของเผ่ามารนรกเสียด้วยซ้ำไป ช่างน่าเหลือเชื่อนักเชียว

เฉินผิงเองก็รู้สึกประหลาดใจ เพราะไม่คาดคิดเลยว่าตนเองจะสัมผัสรับรู้ถึงจุติได้เร็วขนาดนั้น ตามที่เกาฉี่เฉียงว่ามานั้น จุติสัญชานมีความยากเย็นอย่างถึงที่สุด

บางคนพยายามมาชั่วชีวิต ยามที่บรรลุถึงระดับวิบัติก็สัมผัสรับรู้ถึงจุติได้เพียงแบบเดียวตามมีตามเกิดเท่านั้น

ผู้ที่สามารถสัมผัสรับรู้ถึงจุติได้ถึงสองสามอย่างจัดว่าเป็นอัจฉริยะ แต่เฉินผิงที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนไม่เพียงมีจุติภูมิขนาดกว้างใหญ่ไพศาลพอๆ กับดาราจักรแห่งหนึ่ง แต่เขายังสัมผัสรับรู้ได้ถึงจุติสองอย่างในชั่วเวลาอันสั้นอีกด้วย

นั่นคือผลสำเร็จอันบ้าบอสิ้นดี

ตอนนี้จินซาล่องลอยอยู่กลางอากาศเพราะกำลังรอคอยให้เฉินผิงปรากฏตัว แต่เมื่อเขาสัมผัสรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลที่กำลังพุ่งออกมาจากพื้นดิน กลับมีสีหน้าประหลาดใจอยู่บ้าง

เงาร่างของเฉินผิงค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากใต้ดินจนกระทั่งยืนอยู่บนพื้น

จินซาก็มองเฉินผิงพลางขมวดคิ้ว “แกทำอะไรอยูใต้ดิน?”

“อย่าบอกฉันนะว่าแกกลืนกินศิลาเพลิงก้อนนั้นลงไปแล้วน่ะ?” จินซาถึงกับใจสั่นระรัว เท่าที่มองดูแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะกลืนกินศิลาเพลิงก้อนนั้นลงไปโต้งๆ เลย

จี้อวิ๋น เหล่าซุนและคนอื่นๆ ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลต่างจ้องมองมาที่เฉินผิงด้วยความตกตะลึง

เมื่อนึกถึงความแตกต่างอันมหาศาลทางด้านขีดความสามารถระหว่างผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นสี่กับระดับกึ่งเซียนขั้นเก้า การดวลแบบตัวต่อตัวก็น่าจะเป็นฝ่ายหลังที่กำชัยชนะ

แต่ช่างน่าประหลาดที่ยามนี้เฉินผิงกลับแลดูสงบนิ่ง ทว่าจินซาต่างหากที่มีท่าทางร้อนรนกระวนกระวาย

หลาวข่งกับจั่วชิงต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก ต้องขอบคุณที่พวกเราอยู่ฝ่ายเดียวกับเฉินผิง ไม่งั้นล่ะก็พวกเราคงได้ตายไปนานแล้ว

“แกบอกว่าแค่มือเดียวก็ฆ่าฉันได้แล้วไม่ใช่หรือไง? ฉันจะให้โอกาสแกเดี๋ยวนี้แหละ ส่วนฉันก็จะไม่หนีด้วย งั้นทำไมแกไม่แสดงโชว์ที่ยอดเยี่ยมสักครั้งล่ะ?” เฉินผิงมองจินซาพลางยิ้มเยาะ

แต่ยิ่งเฉินผิงพูดแบบนั้น จินซากลับยิ่งไม่ลังเลใจที่จะเปิดฉากโจมตีใส่เขา