จินซาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม เขาหันมาควบคุมตาข่ายวัชระของเขาแทน โดยใช้มันห่อหุ้มตัวเฉินผิง
เมื่อมองดูตาข่ายวัชระที่ลอยลงมา เฉินผิงก็ไม่มีท่าทีว่าจะวิ่งหรือหลบหลีก
เขารู้ว่าไม่มีทางหนีรอดได้ เว้นแต่เขาจะดำลงไปใต้ดินอีกครั้ง
จินซาเตรียมตัวมาอย่างดีในครั้งนี้ และคงจะโจมตีทันทีที่เฉินผิงลงไปใต้ดิน
เฉินผิงคงไร้พลังที่จะตอบโต้และตกอยู่ในกำมือของคู่ต่อสู้
จี้อวิ๋น เหล่าซุนและคนอื่นๆ รู้สึกกังวลเมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่หลบ
จินซาที่ได้เห็นภาพเดียวกันไม่รู้สึกถึงชัยชนะ ในทางกลับกัน เขาเริ่มรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ในไม่ช้า ตาข่ายวัชระก็ห่อหุ้มเฉินผิงไว้และเริ่มรัดแน่นขึ้น ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
หลังจากที่เห็นเช่นนั้น จินซาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“เจ้าหนู มาดูกันว่าแกจะยังทำตัวจองหองได้อีกไหม ฉันไม่สนว่าแกจะครอบครองศิลาเพลิงอยู่หรือเปล่า วันนี้ฉันจะสะกดแกและขังแกไว้ชั่วนิรันดร์” จินซาพูดพลางยิ้มเยาะ
จินซาเสกวัตถุที่ดูคล้ายเหรียญทองขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เขาโยนมันขึ้นไปในอากาศ และมันก็ขยายจนมีขนาดใหญ่ก่อนจะกดลงบนตัวเฉินผิง
เฉินผิงยังคงนิ่งเฉย ภายในจุติภูมิของเขา จุติเพลิงที่ดูราวกับดวงดาวส่องแสง ตามด้วยเพลิงปีศาจที่ลุกไหม้อย่างน่าสะพรึงกลัว
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
เมื่อถูกเพลิงปีศาจเผา ตาข่ายวัชระก็เริ่มแตกหัก เปล่งเสียงราวกับว่ามันกำลังจะพังทลาย
ในเวลาไม่นาน ตาข่ายก็เริ่มสลายกลายเป็นหมอก
การได้เห็นของวิเศษของเขาสลายไปทำให้หัวใจของจินซาแตกสลาย ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปคว้าตาข่ายวัชระ มันก็เหลือเพียงหมอกควันเท่านั้น
เพลิงปีศาจที่รุนแรงยังคงโหมกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง เผาไหม้อย่างดุเดือดและพ่นไฟขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้อากาศที่ระอุอยู่แล้วร้อนยิ่งขึ้นไปอีก
คลื่นความร้อนปะทะเข้ากับจินซา บีบให้เขาต้องล่าถอย
นี่น่ะหรือคือศักยภาพของจุติ ด้วยพลังนี้ ฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรที่ฉันทำไม่ได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...