หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2987

เมื่อเปลวเพลิงโจมตีเข้าใส่จินซา ใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวจนกลายเป็นสีหน้าเจ็บปวดในทันใด เขากระเด็นออกไปก่อนที่จะล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง

ทุกคนเห็นเหตุการณ์นั้น และพวกเขาต่างก็นิ่งงัน

ท้ายที่สุดแล้ว จินซาอยู่ที่ขั้นสูงสุดของกึ่งเซียนระดับเก้า ช่างน่าขันเขาที่ถูกซัดกระเด็นด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

หนิงไฉ่เฉินอ้าปากค้างใส่เฉินผิง ดวงตาของเขาเปี่ยมด้วยความตะลึง

เขาไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์จะพลิกผันแบบนี้

แม้ว่าเฉินผิงจะปกปิดความสามารถของเขาไว้ แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะซัดจินซาจนกระเด็นได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรกึ่งเซียนระดับเก้าขั้นสูงสุดนะ!

ความจริงแล้ว เป็นเพราะจินซาไม่อาจใช้ความสามารถได้อย่างเต็มที่ และเพลิงปีศาจของเฉินผิงยังทำลายวิชาโลหะของเขาอีก จนทำให้เขากระเด็นไปในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ถ้าเป็นหนิงไฉ่เฉิน เฉินผิงคงไม่มีทางซัดเขาปลิวได้อย่างสบายๆ ด้วยการโจมตีครั้งเดียว

การโจมตีนั้นถูกที่ถูกเวลา ยิ่งไปกว่านั้น อาการหวาดกลัวไฟของจินซามีส่วนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น

ทันใดนั้นเอง เลือดก็ไหลออกมาจากมุมปากของจินซา เขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากทะเลทรายช้าๆ ด้วยความโกรธที่ลุกโชนในดวงตาของเขา

เขาไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน

เฉินผิงพุ่งเข้าหาจินซาอีกครั้งพร้อมด้วยเจตจำนงสังหารในดวงตา เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นได้รับบาดเจ็บ

เขาคิดว่าเป็นการฉลาดที่จะใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของจินซาเพื่อเอาชีวิตอีกฝ่าย และเขาตั้งใจว่าคราวนี้จะไม่พลาดโอกาสนั้นอีก

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่จินซา ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนในตระกูลหนิงก็รีบรุดไปข้างหน้าและโจมตีเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว

พวกเขาตั้งใจจะช่วยจินซา เนื่องจากชายคนนี้เป็นพันธมิตรชั่วคราวกับตระกูลหนิง หนิงไฉ่เฉินจึงไม่อาจนิ่งเฉยและไม่ทำอะไรเลยในขณะที่เขาถูกเฉินผิงสังหาร

ถ้าหากจินซาตาย คนตระกูลหนิงจะเป็นรายต่อไป

อย่างไรก็ตาม หนิงไฉ่เฉินไม่ขยับเขยื้อนเพราะเขาต้องการข่มขู่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรอย่างเหล่าซุนและจั่วชิง

ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนหนึ่งของตระกูลหนิงเข้ามาขวางทางเฉินผิง ทำให้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว เพลิงปีศาจที่อยู่รอบตัวเขาสาดซัดออกไปทุกทิศทางราวกับคลื่นยักษ์โดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง

เมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผดเผา ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนหนึ่งของตระกูลหนิงจึงพากันถอย เพราะพวกเขาไม่อาจทนต่อความรุนแรงของเพลิงปีศาจได้

เมื่อมีฝ่ายหลังอยู่ที่นั่นด้วย เขาก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องกลัว ต่อให้พระเจ้าจะมาเองก็ตาม

การที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่สามารถซัดผู้บำเพ็ญเพียรกึ่งเซียนระดับเก้าจนปลิวด้วยการโจมตีครั้งเดียวทำให้เขามองว่าเฉินผิงเป็นดั่งเซียน

“ใช่แล้ว มาโจมตีด้วยกันและฆ่าพวกมันให้หมด! พวกมันทำเกินไปแล้ว เราจะทุ่มสุดตัว!”

ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรก็ตื่นเต้นอย่างมากเช่นกัน

พวกเขาทุกคนล้วนถูกสมาพันธ์ผนึกมารและตระกูลหนิงกดขี่ ในเมื่อเฉินผิงแข็งแกร่งเกินบรรยาย พวกเขาจึงต้องการแก้แค้น

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้ว่าพวกเขาไม่มีโอกาสชนะถ้าการต่อสู้เกิดขึ้น

ความสามารถของเขายังไม่เพียงพอที่จะอัดผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับเก้าให้ปลิวได้

อันที่จริงแล้ว เขาเพียงแค่อาศัยข้อได้เปรียบทางชัยภูมิเท่านั้น

กระนั้นเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องนั้นเลย และเข้าใจผิดคิดว่าเขามีพลังมากเสียจนผู้บำเพ็ญเพียรกึ่งเซียนระดับเก้าขั้นสูงสุดไม่อยู่ในสายตา