ขณะที่จินซาพูด เขาก็เดินนำชายทั้งสี่คนเข้าหาเฉินผิง
เมื่อเห็นมารสวรรค์เบญจธาตุมุ่งหน้ามาที่เขา เฉินผิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมเช่นกัน
แค่จัดการกับจินซาด้วยตัวฉันเพียงคนเดียวก็ยากพอแล้วตอนนี้พวกเขามากันครบห้าคน เราไม่เหลือโอกาสที่จะชนะอีกต่อไป!
ในขณะเดียวกัน หนิงไฉ่เฉินกำลังมองหาหนิงชั่นผู้เป็นลูกชายของเขาอย่างร้อนรน
ความสามารถของหนิงชั่นไม่ได้สูงมากนัก หนิงไฉ่เฉินจึงกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขานับตั้งแต่พวกเขาแยกจากกัน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เห็นวี่แววของลูกชายท่ามกลางฝูงชนหลังจากกวาดตามองทุกคนที่อยู่ที่นั่น ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดบึ้งตึง
เขารู้ว่าการที่หนิงชั่นไม่อยู่หมายความว่าอาจเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับเขา
ตราบใดที่คนๆ หนึ่งยังมีชีวิตอยู่ เขาคนนั้นจะถูกพาตัวมาด้วยแน่นอน แม้แต่คนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและใกล้จะตายก็ยังอยู่ที่นี่ถ้ายังหายใจอยู่พวกที่หายไปคือคนที่ตายไปแล้ว
เขารู้สึกใจหายวาบในทันใด ขณะที่เขาพยายามตามหาหนิงชั่น เขาก็สังเกตเห็นว่ามีคนกำลังหลบหน้าเขา
เขาเดินเข้าไปหาและพบว่าเป็นคนของตระกูลหนิงที่คอยอยู่รับใช้หนิงชั่น เขาดึงตัวชายคนนั้นออกมาในทันใด
“คะ-คุณหนิง...”
เมื่อคนรับใช้ของตระกูลหนิงเหลือบไปเห็นหนิงไฉ่เฉิน เขาก็ตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวและหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ
ก่อนหน้านี้เขาจงใจหลบหน้าชายคนนั้น แต่คาดไม่ถึงว่าหนิงไฉ่เฉินจะสังเกตเห็นเขา
“ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน?” หนิงไฉ่เฉินถามด้วยสีหน้าเย็นชา
“คะ-คุณหนิงชั่น...”
คนรับใช้ของตระกูลหนิงไม่กล้าตอบคำถามนั้น
"พูดมา! เขาอยู่ที่ไหน?" หนิงไฉ่เฉินจ้องเขาเขม็ง
ตุบ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...