หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2989

ขณะที่จินซาพูด เขาก็เดินนำชายทั้งสี่คนเข้าหาเฉินผิง

เมื่อเห็นมารสวรรค์เบญจธาตุมุ่งหน้ามาที่เขา เฉินผิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมเช่นกัน

แค่จัดการกับจินซาด้วยตัวฉันเพียงคนเดียวก็ยากพอแล้วตอนนี้พวกเขามากันครบห้าคน เราไม่เหลือโอกาสที่จะชนะอีกต่อไป!

ในขณะเดียวกัน หนิงไฉ่เฉินกำลังมองหาหนิงชั่นผู้เป็นลูกชายของเขาอย่างร้อนรน

ความสามารถของหนิงชั่นไม่ได้สูงมากนัก หนิงไฉ่เฉินจึงกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขานับตั้งแต่พวกเขาแยกจากกัน

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เห็นวี่แววของลูกชายท่ามกลางฝูงชนหลังจากกวาดตามองทุกคนที่อยู่ที่นั่น ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดบึ้งตึง

เขารู้ว่าการที่หนิงชั่นไม่อยู่หมายความว่าอาจเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับเขา

ตราบใดที่คนๆ หนึ่งยังมีชีวิตอยู่ เขาคนนั้นจะถูกพาตัวมาด้วยแน่นอน แม้แต่คนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและใกล้จะตายก็ยังอยู่ที่นี่ถ้ายังหายใจอยู่พวกที่หายไปคือคนที่ตายไปแล้ว

เขารู้สึกใจหายวาบในทันใด ขณะที่เขาพยายามตามหาหนิงชั่น เขาก็สังเกตเห็นว่ามีคนกำลังหลบหน้าเขา

เขาเดินเข้าไปหาและพบว่าเป็นคนของตระกูลหนิงที่คอยอยู่รับใช้หนิงชั่น เขาดึงตัวชายคนนั้นออกมาในทันใด

“คะ-คุณหนิง...”

เมื่อคนรับใช้ของตระกูลหนิงเหลือบไปเห็นหนิงไฉ่เฉิน เขาก็ตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวและหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

ก่อนหน้านี้เขาจงใจหลบหน้าชายคนนั้น แต่คาดไม่ถึงว่าหนิงไฉ่เฉินจะสังเกตเห็นเขา

“ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน?” หนิงไฉ่เฉินถามด้วยสีหน้าเย็นชา

“คะ-คุณหนิงชั่น...”

คนรับใช้ของตระกูลหนิงไม่กล้าตอบคำถามนั้น

"พูดมา! เขาอยู่ที่ไหน?" หนิงไฉ่เฉินจ้องเขาเขม็ง

ตุบ!

เขาเพิ่งจะผูกมิตรกับจินซาเมื่อไม่นานมานี้ แต่อึดใจต่อมา พรรคพวกคนหนึ่งของชายคนนั้นกลับเผาลูกชายของเขาจนตาย

โทสะของเขาร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เกิดความหวาดกลัวเข้าปกคลุมดวงตาของคนรับใช้ตระกูลหนิง

“ในเมื่อแกไม่สามารถปกป้องลูกชายของฉันได้ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าอยู่เลย!”

หนิงไฉ่เฉินสังหารชายคนนั้นด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ทันทีที่คนรับใช้ของตระกูลหนิงตาย แสงสีขาวก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาราวกับดอกไม้ไฟ มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและไม่นานก็หายไปในความมืด

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสังเกตเห็นสิ่งนั้น ทุกคนเอาแต่มองรอบด้าน รู้สึกวิตกไม่น้อยเมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย

หลังจากสังหารคนรับใช้ของตระกูลหนิง หนิงไฉ่เฉินก็หันกลับมาเห็นจินซาที่กำลังมุ่งหน้าไปพร้อมกับคนอื่นๆ ความโกรธในดวงตาของเขาบดบังเหตุผลทั้งหมด

“เอาลูกชายของฉันคืนมา!”