หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3

“แม่ ไม่เป็นไรใช่ไหม พวกนั้นไปกันหมดแล้ว”

หลังจากที่ชายหัวล้านไปแล้ว เฉินผิงรีบเอ่ยถามถังหงอิงด้วยความเป็นห่วง

“เฮ้อ! ลูกนี่นะ เพิ่งจะออกมาแท้ๆ ไปมีเรื่องกับพวกเขาทำไม!”

ถังหงอิงตำหนิเฉินผิง “รีบเก็บเงินที่พื้นขึ้นมา นี่เป็นเงินที่พวกเราค่อยๆ เก็บรวบรวมมาทีละเล็กละน้อยเลยนะ”

เฉินผิงก้มตัวลงเก็บธนบัตรที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นยัดคืนใส่ถุง

“แม่ อีกหน่อยผมจะหาเงินเอง แม่กับพ่อพักผ่อนได้แล้ว แล้วตาของแม่ ผมจะหาทางรักษาให้นะครับ”

เฉินผิงเก็บรวบรวมเงินเรียบร้อยแล้วจึงส่งถุงผ้าให้ถังหงอิง

“ลูกคิดได้แบบนี้ก็พอแล้ว” ถังหงอิงพูดและร้องไห้ออกมา “ตอนนี้ลูกกลับมาแล้ว แม่ก็วางใจได้ หลายปีมานี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงลูก ป่านนี้แม่ก็คงตายไปแล้ว...”

เมื่อเห็นท่าทางของแม่ ดวงตาทั้งสองของเฉินผิงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง!

ปัง!

เฉินผิงทนไม่ไหวแล้ว เขากำหมัดทุบลงไปบนโต๊ะเพียงตัวเดียวที่มีอยู่ในบ้าน

โครม!

ในพริบตา โต๊ะถูกทุบจนแตกกระจาย

ตระกูลเซียว...

ตระกูลเกิ่ง...

ฉันจะให้พวกแกชดใช้...อย่างแน่นอน

ไฟโกรธในใจของเฉินผิงกำลังโหมกระหน่ำ!

ดูเหมือนถังหงอิงจะรู้สึกได้ถึงไฟโกรธนี้ของเฉินผิง เธอจึงรีบพูดขึ้น “เฉินผิง อย่าได้ก่อเรื่องอีกเด็ดขาด ตอนนี้ลูกออกมาแล้ว ก็ตั้งใจหางานทำ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”

“แม่วางใจเถอะ ผมรู้ว่าควรทำยังไง ผมออกไปข้างนอกสักหน่อยนะครับ!”

เมื่อเฉินผิงปลอบแม่ของตนแล้วจึงออกจากบ้าน เขาจะไปหาเกิ่งซานซานเพื่อถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

หลังจากที่ออกจากบ้านมาแล้ว ไฟโกรธของเฉินผิงยังคงระอุอยู่ภายใน!

แต่ในขณะที่เฉินผิงกำลังเดินข้ามถนนอยู่นั้น ทันใดนั้น รถปอร์เช่สีแดงคันหนึ่งก็พุ่งออกจากถนนด้วยความเร็วสูง และกระแทกเข้ากับเฉินผิงจนกระเด็นขึ้นไปในอากาศ

โครม!

เฉินผิงร่วงตกลงมาบนพื้นอย่างแรง หากเขาไม่ได้ฝึกยุทธ์กับตาเฒ่ามังกรแล้วละก็ ดูท่า เฉินผิงก็คงจะถึงฆาตไปแล้ว!

“ขับรถประสาอะไรกันวะ!”

เฉินผิงมีอารมณ์โกรธเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ครั้นออกจากบ้านมาก็ถูกรถชนจนกระเด็น เวลานี้ อารมณ์โกรธในใจยิ่งหนักหน่วงขึ้น!

“บ้าชะมัด เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไง”

ขณะที่เฉินผิงกำลังด่าทอและเตรียมจะลุกขึ้นยืน ทันใดนั้น ก็มีเสียงโวยวายของหญิงสาวดังขึ้น

หญิงสาวคนหนึ่งเดินลงมาจากรถปอร์เช่ เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวพร้อมด้วยรองเท้าส้นสูง หน้าตาสะสวย แต่ทว่าใบหน้าของเธองดงามกลับเต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง และกำลังมองมาที่เฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้ว เดิมทีเขาคิดจะลุกขึ้น แต่แล้ว ก็ล้มตัวกลับลงไปนอนอีกครั้งหนึ่ง