หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 300

เมื่อเห็นฉากนี้ หลินเทียนหู่ยังตะลึงจนจอดรถทันที ดวงตาของซูอสี่ฉีเองก็เบิกโพล่งอย่างไม่น่าเชื่อ!

“ช่วยผม ช่วยผม......”

คนในรถทั้งสี่คน บัดนี้เหลือเพียงแค่คนที่อยู่ที่นั่งข้างคนขับเท่านั้นที่ยังเหลือลมหายใจ และกำลังร้องขอความช่วยเหลือ!

ขาของเขาติดอยู่ตรงบ่อนั่งจนขยับไม่ได้ มองไปที่น้ำมันเครื่องที่ไหลออกมาเรื่อยๆ หนุ่มวัยกลางคนคนนี้จึงกลัว!

เฉินผิงเดินไปทางชายวัยกลางคนคนนั้น พร้อมกับจุดบุหรี่ตัวหนึ่ง!

ฉากตรงหน้าทำเอาม่านตาของชายหนุ่มขยาย นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความหวั่นผวา เขาเข้าใจดีว่าบุหรี่ในมือของเฉินผิงหมายความว่ายังไง!

“ได้โปรด ไว้ชีวิต......”

ชายวัยกลางคนขอร้องเฉินผิงด้วยใบหน้าเปื้อนเลือด!

เฉินผิงค่อยๆ ย่อตัวลง มองไปที่ชายตรงหน้าอย่างเฉยชา “ใครเป็นคนส่งแกมา”

ชายวัยกลางคนชะงัก ในแววตาของเขาแฝงไปด้วยความลังเล เขาไม่กล้าทรยศเว่ยคุนอัน เพราะว่าครอบครัวของเขายังอยู่ที่เมืองเสิ่งเฉิง!

เมื่อเห็นความลังเลของชายคนนั้น เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่ลุกขึ้นแล้วเดินจากไปในทันที!

ชายวัยกลางคนกัดฟันพร้อมมองไปที่แผ่นหลังของเฉินผิง “พวกเราเป็นคนของตระกูลเว่ย ประธานเว่ยเป็นคนสั่งให้พวกเราทำแบบนี้ และพวกเราเองก็หมดหนทาง ขอร้องล่ะ ปล่อยผมไปเถอะ......”

ชายหนุ่มตะโกนไปทางเฉินผิง!

เฉินผิงชะงักฝีเท้า บนหน้าของเขาไร้ซึ่งความรู้สึก เพราะนี่เป็นสิ่งที่เขาคาดเดาเอาไว้อยู่แล้ว เขาคิดไว้แล้วว่าเว่ยคุนอันต้องเป็นคนทำเรื่องพวกนี้!

หลังชะงักไปหลายวิ เฉินผิงก็เดินไปด้านหน้าอีกครั้ง พร้อมโยนก้นบุหรี่ไปทางด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ!

บุหรี่ที่ยังติดไฟอยู่ เมื่อโดนน้ำมันที่อยู่บนพื้น ก็ลุกไหม้เป็นเพลิงอันรุนแรงขึ้น!

เสียงโอดครวญอันทรมานของชายหนุ่มถูกส่งออกมา ฟังแล้วน่ากลัวเป็นอย่างมาก

เฉินผิงฟังเสียงครวญครางอันทรมานนั้น ในใจของเขาไม่รู้สึกอะไรแม้แต่นิด เขาในตอนนี้เริ่มคลั่งเลือดมากขึ้น และเขารู้ดี ความเมตตาที่มีต่อศัตรู ไม่ต่างจากความอำมหิตที่มีต่อตัวเราเอง!