หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3007

"ก็ได้ เราจะไปกันต่อ ขอให้คุณปลอดภัย เฉินผิง” เหล่าซุนยอมรับพร้อมพยักหน้า

ขณะที่พรรคพวกคนอื่นๆ ของเฉินผิงเตรียมที่จะหลบหนี จินซาก็ตะโกน "กล้าดียังไงถึงคิดหนี? วันนี้จะไม่มีใครรอดไปได้!”

จากนั้น จินซาก็ควบคุมหุ่นเชิดโลหะของเขาให้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้มันเปล่งแสงออกมาราวกับจรวดที่กำลังจะทะยาน

“ฮ่า! แน่จริงก็ขวางเราให้ได้สิ!”

เฉินผิงแค่นเสียงอย่างเหยียดหยาม เขาปล่อยพลังลมปราณอันทรงพลังออกมา ในขณะเดียวกันเขาก็กระโจนขึ้นไปในอากาศโดยกะว่าจะสกัดกั้นหุ่นเชิด

หุ่นเชิดยื่นมือขวาออกไป มันชี้นิ้วอันแหลมคมไปทางเฉินผิง พื้นที่รอบตัวพวกเขาสั่นสะเทือนเมื่อสายลมแรงส่งเสียงดังกึกก้อง

เนื่องจากจินซาควบคุมหุ่นให้ต่อสู้แทนเขา เขาจึงไม่กลัวที่จะได้รับบาดเจ็บหรือถูกเพลิงปีศาจอันรุนแรงของเฉินผิงโจมตี ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่กล้าสู้กับเฉินผิง

เฉินผิงยิ้มเยาะอย่างเหยียดหยามขณะที่เขาจ้องมองหุ่นเชิด มันเป็นเพียงโครงสร้างที่ทำขึ้นจากส่วนประกอบโลหะ ซึ่งไม่ได้ทำให้เฉินผิงเกรงกลัวแม้แต่น้อย

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายเจิดจ้า ในขณะที่เขาเอื้อมเข้าไปยังจุติเพลิงที่อยู่ภายในจุติภูมิของเขา ครู่ต่อมา ร่างเกราะทองคำก็ห่อหุ้มตัวเขาไว้ ปกป้องเขาด้วยเกล็ดสีทองที่ชวนให้นึกถึงเกล็ดที่อยู่บนหุ่นเชิดโลหะ

ในชั่วพริบตา เฉินผิงก็ถูกรายล้อมไปด้วยเปลวเพลิงสีทองเจิดจ้า ราวกับว่าเขาเป็นเทพสงครามที่ลุกเป็นไฟ

แคว่ก!

ในตอนนั้นมือของหุ่นเชิดไปถึงตัวเฉินผิงแล้ว การปะทะที่ตามมาทำให้เกิดเสียงโลหะเสียดสีกัน ทำเอาขนคอของคนที่ได้ยินลุกชัน

แม้ว่ากรงเล็บของหุ่นเชิดจะน่าหวาดหวั่น ทว่ามันก็ไม่สามารถเจาะทะลุร่างเกราะทองคำของเฉินผิงได้

"ตายซะ!" เฉินผิงคำราม กำปั้นของเขาพุ่งเข้าหาหุ่นเชิด

หมัดทองคำของเขาลุกโชนด้วยพลังรุนแรง และในไม่ช้าเปลวไฟก็เผาผลาญหุ่นเชิด

จินซาที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นขมวดคิ้ว เขาคาดไม่ถึงว่าเฉินผิงจะมีวิชาป้องกันตัวที่น่าเกรงขามอย่างร่างเกราะทองคำ

ตุบ!

เฉินผิงรู้ดีว่าเขาจะปล่อยให้จินซาตามคนอื่นๆ ในกลุ่มไปไม่ได้ เขาต้องปกป้องพวกเขา เพราะพวกเขาต้องฟื้นพลังและร่วมมือกันเท่านั้นจึงจะมีโอกาสชนะ

“ฮ่า! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่อย่างแกจะกล้าสู้กับพวกเรา!” หั่วซย่ามองเฉินผิงอย่างดูแคลน ในขณะที่เขาพ่นไฟเป็นระลอกออกมาจากปากของเขา

เปลวไฟนั้นดูรุนแรงและทรงพลังมากกว่าเพลิงปีศาจของเฉินผิงอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เปลวไฟอันรุนแรงเข้ามาใกล้ เฉินผิงก็ยังยืนหยัดและไม่ได้หลบแต่อย่างใด

ชั่วพริบตานั้น เปลวเพลิงก็ลุกท่วมตัวเฉินผิง

หั่วซย่าผงะเมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ตอบสนองแต่อย่างใด เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงพยายามทำอะไร

“คิดว่าจะป้องกันเปลวไฟของฉันได้ด้วยวิชาเกราะของแกอย่างนั้นหรือ? ช่างโง่เง่า! เปลวไฟของฉันเผาไหม้ได้ทุกสิ่ง!” หั่วซย่ายิ้มเยาะ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่สนใจเขา ขณะที่เปลวไฟของหั่วซย่ายังคงลุกท่วมตัว เขาก็กระโดดเข้าไปขวางทางจินซา