หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3008

“หั่วซย่า ทำอะไรของนาย? ทำไมเขาถึงยังเคลื่อนไหวได้ทั้งที่ถูกไฟของนายเผาอยู่?” จินซามีสีหน้างุนงง ประหลาดใจอย่างมากเมื่อเห็นเฉินผิงที่ถูกไฟของหั่วซย่าลุกท่วมตัวยังเคลื่อนไหวได้ โดยไม่มีท่าทีทรมานหรือแสดงความเจ็บปวดแต่อย่างใด

ทั้งคู่ไม่รู้ว่าเปลวไฟของหั่วซย่าทำอะไรเฉินผิงไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

แถมเฉินผิงยังสามารถควบคุมพลังแห่งจุติเพลิงจากเปลวไฟของหั่วซย่า เพื่อเพิ่มพลังของจุติของเขาได้อีกด้วย

“ถอยกลับไปซะ!”

เฉินผิงชกหมัดอันทรงพลังใส่จินซา โดยตั้งใจที่จะบีบให้เขากลับไปยังจุดเดิม

จินซาหรี่ตาลง เขาชกหมัดสวนกลับไป

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

ด้วยการต่อยครั้งเดียว เฉินผิงก็ปลดปล่อยเงาของกำปั้นสีทองจำนวนมากออกมา แต่ละหมัดฉายแสงอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่ง

จินซาขมวดคิ้วขณะที่เขาป้องกันการโจมตีด้วยหมัด และตระหนักว่าพลังของเฉินผิงน่าสะพรึงกลัวไม่น้อยไปกว่าพลังของเขาเอง

หมัดแต่ละหมัดมีความรุนแรงเท่าๆ กัน และการปะทะกันก็ทำให้เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง พลังวิญญาณกระจายออกไปทุกทางโดยมีพวกเขาเป็นจุดศูนย์กลาง

คลื่นกระแทกของหมัดเหล่านั้นทำให้เปลวไฟของหั่วซย่าที่ลุกท่วมเฉินผิงดับลง

จากนั้นเฉินผิงล้มลงกับพื้นและเซไปข้างหลังหลายก้าว

ในขณะเดียวกันจินซาก็หล่นกระแทกพื้นเช่นกัน สีหน้าของเขาบูดบึ้ง

เขาไม่นึกเลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่จะมีพลังน่าเหลือเชื่อเช่นนี้

ครั้งนี้เฉินผิงไม่ได้ใช้เพลิงปีศาจ และจินซาก็ไม่ต้องเผชิญกับอุปสรรคทางชัยภูมิ อย่างไรก็ตามฝ่ายหลังก็ยังต้องดิ้นรนเพื่อให้ตนเองเป็นฝ่ายได้เปรียบ

“จินซา ทำอะไรของนาย? หมัดของนายฆ่าผู้บำเพ็ญเพียรที่อ่อนแอขนาดนั้นไม่ได้หรือไง?” หั่วซย่าถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ก่อนหน้านี้จินซาเป็นฝ่ายถามหั่วซย่า และตอนนี้มันกลับกันเมื่อหั่วซย่าถามคำถามเดียวกันกับจินซา

พวกเขาทั้งอึดอัดและขายหน้า

โชคดีที่แถวนั้นมีแต่พวกเขาสองคน ถ้ามารสวรรค์เบญจธาตุคนอื่นๆ อยู่ที่นั่น พวกเขาจะไม่มีวันลืมเลือนสิ่งที่เกิดขึ้นกับจินซากับหั่วซย่า และจะเยาะเย้ยพวกเขาไปทั้งชีวิตอย่างแน่นอน

“นี่มันบ้าไปแล้ว! เหตุใดเขาถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?” จินซาขมวดคิ้ว

"ใช่ และเขามีเกราะทองคำที่ป้องกันเปลวไฟของฉันได้” หั่วซย่าก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

“ถึงจะเป็นคาถาลวงตาก็ช่างหัวมันเถอะ เราต้องทำลายพวกมันให้หมดก่อน!”

หั่วซย่าปล่อยหมัดอันร้อนแรงใส่เฉินผิงร่างหนึ่งด้วยความมุ่งมั่น ขณะเดียวกัน จินซาก็เหวี่ยงหมัดไปที่เฉินผิงอีกร่างหนึ่ง

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

หลังเสียงระเบิดดังก้องสองครั้ง ร่างมายาทั้งสองของเฉินผิงก็หายไป

“พวกนั้นมันเฉินผิงตัวปลอม! ต่อยตัวอื่นสิ!”

ทั้งสองโจมตีอีกครั้งโดยไม่มีใครขัดขวาง อย่างไรก็ตาม เฉินผิงอีกสองคนก็หายไปอีกครั้ง ซึ่งแปลว่าพวกมันก็ไม่ใช่ร่างจริงเช่นกัน

จากนั้น หั่วซย่าและจินซาก็หันไปหาเฉินผิงร่างสุดท้ายและเผยรอยยิ้มสะใจให้แก่กัน

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังดูสงบนิ่งในขณะที่ถือกระบี่พิฆาตมังกรของเขา

“มาดูกันว่าแกจะหนีไปได้ยังไง!” จินซาขู่ เขามองเฉินผิงอย่างเหี้ยมเกรียม นึกอยากจะฉีกเฉินผิงให้เป็นชิ้นๆ

“ถ้าผมคิดหนีก็ไม่มีใครขวางผมได้หรอก พวกโง่เอ๊ย!” เฉินผิงเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม