หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3009

หั่วซย่าและจินซาโกรธจัดเมื่อได้ยินคำพูดยั่วโมโหของเฉินผิง

รัศมีในมือของพวกเขาพลุ่งพล่าน พวกเขาตะโกนว่า “กล้าดียังไงถึงเยาะเย้ยเรา? แกอยากตายนักใช่ไหม? ฉันจะฆ่าแกและฉีกแกให้เป็นชิ้น ๆ!”

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงสงบนิ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูแคลนราวกับไม่ได้สนใจพวกเขาเลย

สีหน้าของเฉินผิงมีแต่จะกระตุ้นโทสะของพวกเขาเท่านั้น

ตูม!

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงลั่นเมื่อทั้งคู่ปลดปล่อยการโจมตีใส่เฉินผิงพร้อมกัน

ชั่วขณะหนึ่ง พื้นที่นั้นเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในขณะที่แผ่นดินสั่นไหวระรัว

จู่ๆ เฉินผิงก็หายไป การจู่โจมอย่างบ้าคลั่งของหั่วซย่าและจินซาดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้เขาบาดเจ็บเลย

“ร่างสุดท้ายนั่นก็เป็นตัวล่อด้วยเหรอ?” หั่วซย่าขมวดคิ้ว เขาดูสับสนอย่างมาก

“จะเป็นไปได้ยังไง? ทั้งหมดนั้นเป็นคาถาลวงตางั้นเหรอ? นี่พวกเราประสาทหลอนหรือเปล่า?” จินซาเอาแต่ขยี้ตา แต่เขามองไม่เห็นเฉินผิงหรือร่างของอีกฝ่ายเลย

ในตอนนั้นพวกเขาทั้งสองตกตะลึงอย่างที่สุด ไม่อาจเข้าใจได้ว่าเฉินผิงหายตัวไปได้อย่างไร

อันที่จริงมันไม่เกี่ยวอะไรกับคาถาลวงตาเลย ทั้งหมดนั้นเป็นร่างเงาที่จับต้องได้ ซึ่งแต่ละร่างถูกเคลือบด้วยรัศมีของเฉินผิง เป็นเหตุผลที่ทั้งสองคนรู้สึกว่าภาพที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาดูสมจริงมาก

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้ตัวว่าเขาสู้ทั้งสองไม่ไหว เขาจึงเลี่ยงการปะทะโดยให้ร่างเงาไปสู้แทน

พลังวิญญาณที่ใช้ไปโดยร่างเงานั้นมาจากตัวเฉินผิงเอง ดังนั้นแทนที่จะตอบโต้ เขาจึงเลือกที่จะหนีไปอย่างเงียบๆ

“บ้าเอ้ย! เขาหนีไปแล้ว! น่าโมโหชะมัด!” หั่วซย่าคำรามด้วยความโกรธพลางกัดฟัน

ในขณะนั้น สมาชิกคนอื่นๆ ของมารสวรรค์เบญจธาตุที่ได้รับข้อความของหั่วซย่ารีบมายังที่เกิดเหตุ

“เขาอยู่ที่ไหน?” มู่ซย่าถามเมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่อยู่ที่นั่น

หั่วซย่าและจินซายังคงเงียบ โดยเชื่อว่าคงจะโดนคนอื่นๆ เยาะเย้ยหากพวกเขาเผยความจริง