หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3010

“เฉินผิง เราเดินกันมานานแล้วนะ แต่เรายังไม่พบผู้อาวุโสคนนั้นเลย ที่นี่ให้ความรู้สึกอย่างกับเขาวงกต” หนิงไฉ่เฉินตั้งข้อสังเกตขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเฉินผิง “ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เราจะหมดแรงกันทุกคนและจะไม่มีโอกาสฟื้นฟูพลัง”

เฉินผิงขมวดคิ้ว นึกขึ้นได้ว่าตอนที่ไปถึงกระท่อมมุงจากก่อนหน้านี้เขาไม่มีสติเต็มร้อย และเขารู้สึกวิงเวียนตอนที่ออกมาจากที่นั่นกะทันหัน ทำให้ภารกิจในการหากระท่อมหลังนั้นยากเอาการ

เกาฉีเซิ่งถาม “คุณเฉิน คุณคิดว่าเราอาจต้องใช้วิธีพิเศษเพื่อตามหาผู้อาวุโสของชนเผ่ากายาบรรพกาลหรือเปล่า? ตอนที่คุณพบกับผู้อาวุโส พวกเรากลับมองไม่เห็นอะไรเลย ซึ่งแปลว่าอาจต้องใช้วิชาหรือสิ่งของที่เฉพาะเจาะจงในการติดต่อกับผู้อาวุโส”

เฉินผิงขบคิดอย่างรอบคอบ ในระหว่างการเผชิญหน้าครั้งนั้น เขาได้ครอบครองกุญแจไขขุมทรัพย์ของจริง ทำให้เขาสามารถเข้าถึงกระท่อมมุงจากได้โดยตรงและพบกับผู้อาวุโส

“พักฟื้นพลังกันก่อนสักประเดี๋ยว ผมว่าผมรู้วิธีตามหาผู้อาวุโสคนนั้นแล้ว” เฉินผิงพูดกับพวกเขา

พวกเขาหาที่พักผ่อน ถือโอกาสนี้ฟื้นพลัง

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงจ้องมองไปที่ความว่างเปล่าตรงหน้าเขาและจมอยู่กับความคิด ฉันไม่มีกุญแจสมบัติอยู่กับตัวในตอนนี้ ดังนั้นฉันจะต้องหาวิธีอื่นเพื่อพบกับผู้อาวุโสคนนั้น

“บางทีดินแดนแห่งขุมทรัพย์ทั้งหมดนี้อาจอยู่ในอาณาจักรลวงตา ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันจะสามารถใช้คาถาลวงตาสร้างพื้นที่ขึ้นมาใหม่ได้หรือเปล่านะ?” เฉินผิงครุ่นคิดขณะจ้องมองเข้าไปในความว่างเปล่า ในเมื่อที่นี่อาจไม่มีอยู่จริง ฉันก็จะสามารถใช้คาถาลวงตาเพื่อทำให้กระท่อมมุงจากปรากฏขึ้นอีกครั้งได้

เมื่อนึกได้ดังนั้น เฉินผิงก็ยื่นมือของเขาไปยังความว่างเปล่า และจุติมายาก็เริ่มส่องแสงระยิบระยับพร้อมส่องออกมาจากจุติภูมิ

ทันทีที่เขาเห็นระลอกคลื่นก่อตัวขึ้นในความว่างเปล่าตรงที่มือของเขาสัมผัสกัน ความตื่นเต้นก็แผ่ไปทั่วตัวเขา

เขายังคงขยับมือต่อไป และในเวลาสั้นๆ เขาก็ได้สร้างวังวนขนาดใหญ่ภายในความว่างเปล่า

เฉินผิงยิ้มเมื่อเห็นวังวนที่อยู่ตรงหน้า เขารู้ว่ามาถูกทางแล้ว

เฉินผิงพยักหน้าและอธิบายอย่างละเอียด “ที่ที่เราอยู่เป็นสถานที่เทียมซึ่งถูกสร้างขึ้น ซึ่งหมายความว่าไม่ว่าเราจะสำรวจไปถึงไหน เราก็จะหาผู้อาวุโสของชนเผ่ากายาบรรพกาลไม่เจอ ผมเชื่อว่าผู้อาวุโสอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่สร้างขึ้นแยกต่างหาก เมื่อเขากับน้องชายของเขาตายพร้อมๆ กัน วิญญาณที่ยังอยู่ของพวกเขาจึงเข้าสู่อาณาจักรลวงตา แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมาอาณาจักรลวงตาจะทับซ้อนกัน แต่ก็ยังพอเห็นความแตกต่างอยู่บ้าง”

“สรุปก็คือ ถ้าเราเข้าไปในวังวนนี้ เราจะไปถึงอาณาจักรลวงตาที่ซึ่งผู้อาวุโสของชนเผ่ากายาบรรพกาลอาศัยอยู่?” หนิงไฉ่เฉินถาม

เฉินผิงพยักหน้าตอบ "ถูกต้อง!"

แม้จะฟังดูเข้าท่า แต่ก็ยังมีคำถามอยู่ ใครจะเป็นคนแรกที่เข้าไปในวังวน?

หากมีกับดักหรืออันตรายอยู่ข้างใน คนแรกที่เข้าไปก็คงไม่รอด

“ผมจะเข้าไปก่อน ถ้ามันไม่ได้ผล คุณก็หาวิธีอื่นแล้วกัน” เหล่าซุนอาสา เขาตระหนักว่าต้องมีใครสักคนออกหน้า