หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3024

เฉินผิงทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ เพราะเขาไม่คาดคิดว่ามารเฒ่าจะคาดเดาได้อย่างแม่นยำเช่นนี้

ทันใดนั้นหมอกสีดำก็ระเบิด เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นและคลื่นกระแทก

เฉินผิงร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาพุ่งชนเข้ากับตำหนักราวกับอุกกาบาตที่ตกลงมา

แรงกระแทกจากการชนทำให้พื้นพังทลายลงทันที พื้นที่ภายในตำหนักรัศมีหนึ่งร้อยเมตรถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี มีควันพวยพุ่งขึ้นไปในอากาศ

“ฮึ ทำไมคนอ่อนแออย่างแกถึงได้กล้าทำตัวหยิ่งผยองถึงเพียงนี้?” มารเฒ่าหัวเราะเยาะ

เขารู้ว่าเฉินผิงไม่ได้ใช้คาถาลวงตาตอนที่ซัดฝ่ามือออกไป เพราะเขาสัมผัสได้ถึงร่างกายที่แท้จริงของเฉินผิงเมื่อถูกกระแทก

ถ้าเป็นคาถาลวงตา การโจมตีของฉันก็คงจะทะลุผ่านไป

"คุณเฉิน..."

เมื่อจี้อวิ๋น เกาฉีเซิ่งและคนอื่นๆ เห็นเฉินผิงร่วงลงกระแทกพื้นจากการถูกโจมตี ทุกคนต่างก็อ้าปากค้าง

ในเวลาเดียวกัน เหล่าซุน หนิงไฉ่เฉินและคนอื่นๆ ก็เริ่มใช้วิชาของตนและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้แม้จะมีสีหน้าตกใจก็ตาม

หากเฉินผิงไม่สามารถเอาชนะมารเฒ่าได้ พวกเขาก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสู้กับเขา

อย่างน้อยที่สุดพวกเขาจะตายอย่างรวดเร็วในสนามรบ ซึ่งก็ยังดีกว่าการถูกทรมานเป็นเวลานานถ้าเกิดว่าโดนจับตัวได้

เมื่อมารเฒ่าเห็นฝุ่นลอยขึ้นมาจากการกระแทก รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

ขณะที่เขากำลังจะลงไปดูใกล้ๆ ทันใดนั้นเฉินผิงก็บินออกมาจากม่านฝุ่นและปล่อยหมัดไปที่อีกฝ่ายอีกครั้ง

“หมัดเซิ่งกวง”

เป็นอีกครั้งที่แสงสีทองส่องสว่างไปทั่วพื้นที่รอบตัวพวกเขา

ภาพของเฉินผิงที่ไม่ได้รับบาดเจ็บทำให้ทุกคนประหลาดใจ เกิดสีหน้าโล่งใจบนใบหน้าของจี้อวิ๋น เกาฉีเซิ่งและคนอื่นๆ

"น่าทึ่งมาก ฉันนึกไม่ออกเลยว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งแค่ไหน” หนิงไฉ่เฉินกล่าวด้วยความตกตะลึง

เราถูกลิขิตให้ต้องตายแม้ว่าเราจะยอมสละทุกสิ่งทุกอย่างงั้นหรือ?

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงก็กระโดดขึ้นมาจากด้านล่าง ดูไม่ต่างไปจากเมื่อครู่ ราวกับว่าการโดนฝ่ามือฟาดสองครั้งไม่สามารถทำร้ายเขาได้เลย

เป็นอีกครั้งที่ทุกคนต่างทึ่งกับภาพนี้

เฉินผิงน่าจะตายไปแล้วจากการโจมตีสองครั้งนั้น แม้ว่าเขาจะยังไม่ตาย แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็ควรจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เป็นอะไรเลย

ขณะที่ร่างเกราะทองคำของเขายังคงเปล่งแสงสีทองอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเฉินผิงก็ทอประกายเฉียบคมและปราศจากความกลัว

การได้เห็นเฉินผิงที่อยู่ตรงหน้าเขาทำให้มารเฒ่าขมวดคิ้ว

เขารู้สึกขุ่นเคืองที่เฉินผิงรอดชีวิตจากการถูกโจมตีด้วยฝ่ามือสองครั้งโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

“ลองจู่โจมผมอีกทีสิ ตาเฒ่า ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าที่คุณแสดงให้เห็น” เฉินผิงยั่วยุมารเฒ่า ทำให้เขาโกรธเคือง

ในขณะเดียวกัน มารสวรรค์เบญจธาตุที่กำลังเฝ้าดูอยู่ไม่ไกลก็พากันเหลือเชื่อ แม้ว่าผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลจะหลอมรวมกับเฉินผิงแล้ว แต่ร่างกายก็ยังคงเป็นของเฉินผิง

ไม่มีรอยขีดข่วนบนร่างกายของเขาแม้ว่าจะรับการโจมตีอันรุนแรงเข้าไปเป็นไปได้ยังไง?