หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3029

ฝ่ามือดูดกลืนพลังสายฟ้าต่อไปขณะที่มันเคลื่อนลงมาและมีขนาดเล็กลง

ไม่ช้าสายฟ้าก็ควบแน่นเป็นจุดเดียว!

ในที่สุด ฝ่ามืออัสนีก็เล็กลงจนมีขนาดเท่าฝ่ามือมนุษย์เมื่อมันตกลงไปที่เหนือหัวของมารเฒ่า

ด้วยพลังสายฟ้าที่รวมกันตรงกลางฝ่ามือ ประกายสายฟ้าเจิดจ้าปรากฏขึ้นในขณะที่เขาถูกโจมตี

สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวไม่ใช่พลังของการโจมตีนั้น แต่เป็นพลังสายฟ้าที่ถูกปลดปล่อยออกมา

“อ๊าก!”

มารเฒ่าส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดขณะที่เขาถูกฝ่ามือโจมตี ความเจ็บปวดแสนสาหัสแผ่ทั่วตัวเขา

หลุมดำมืดปรากฏขึ้นที่หน้าอกของมารเฒ่า ขณะที่ฝ่ามืออัสนีค่อยๆ หายไป

เนื่องจากมารเฒ่าเป็นเสี้ยววิญญาณที่ไม่มีกายหยาบ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติเขาคงจะฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เขากลับไม่สามารถฟื้นฟูจากความเสียหายที่เกิดจากฝ่ามืออัสนี!

ดวงตาของมารเฒ่าเปี่ยมด้วยความเหลือเชื่อในขณะที่เขาจ้องมองไปยังหลุมดำที่อยู่ตรงกลางหน้าอก

เขารู้ว่าพี่ชายของเขาไม่ใช่คนที่ใช้วิชาฝ่ามืออัสนี แต่มันก็ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลยที่เฉินผิง ซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับต่ำจะเชี่ยวชาญวิชาแบบนี้!

เขาตกตะลึงอย่างถึงที่สุด!

ตอนนั้นเองที่มารเฒ่ารู้ว่าเขาประเมินเฉินผิงต่ำไปมาก ผู้ซึ่งทำให้เขาตะลึงครั้งแล้วครั้งเล่า

“นี่คงเป็นจุดจบของเจ้าแก่นั่นสินะครับ?”

เฉินผิงจับจ้องไปที่มารเฒ่า ค่อนข้างมั่นใจว่าในที่สุดมารเฒ่าก็ถึงคราวฆาตแล้ว!

"ยัง แค่นั้นยังไม่พอที่จะฆ่าเขาได้”

หลังจากที่ผู้อาวุโสพูดจบ เขาก็คว้าตัวมารเฒ่าแล้วยกเขาขึ้นจากพื้น

“พี่ชาย พี่จำเป็นต้องกำจัดฉันจริงๆ เหรอ?” มารเฒ่าถามผู้อาวุโสขณะมองเฉินผิง

ในขณะนั้นใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว และสีหน้าของเขาเคร่งเครียดอย่างมาก

เพราะมีรูอยู่ตรงหน้าอกของเขาและส่วนที่เหลือของร่างกายก็เต็มไปด้วยบาดแผล มารเฒ่าจึงหายใจหอบอย่างหนัก เพราะแบบนี้เขาจึงไม่พูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งอีกต่อไป