หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3031

ณ ขณะนั้น มีเพียงซากปรักหักพังเท่านั้นที่เหลืออยู่ ร่างของมารเฒ่าก็เลือนหายไปทันทีด้วยการสัมผัสเพียงแผ่วเบา

ขณะที่เฉินผิงชี้กระบี่ไปที่มารเฒ่า ร่างเงาทั้งเก้าของเขาก็หายไปเช่นกัน

เฉินผิงไม่เหลือพลังมากพอที่จะรักษาร่างเงาเหล่านั้นได้อีกต่อไป

แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างกำลังจะจบลงในไม่ช้า

“คุณสุดยอดมากเลย คุณเฉิน!”

“เฉินผิงชนะแล้ว! เขาชนะแล้ว!"

จี้อวิ๋นและเหล่าซุนตะโกนร้องออกมาด้วยความดีใจ ด้วยชัยชนะของเฉินผิง นั่นหมายความว่าพวกเขาสามารถรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้

เหล่ามารสวรรค์เบญจธาตุได้แต่สิ้นหวังเมื่อเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้า มารเฒ่าได้พบกับจุดจบแล้ว และพวกเราเองก็คงไม่ต่างกัน! เมื่อเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสมาพันธ์ผนึกมารได้ถูกแพร่ออกไป พวกเราและสมาพันธ์ผนึกมารคงจะต้องถูกตามล่าและขับไล่อย่างแน่นอน!

“พวกเราควรหนีไปตั้งแต่ตอนที่เจ้ามารเฒ่านั่นยังมีชีวิตอยู่ จังหวะนี้แหละ พวกเขาอาจจะไม่ทันสังเกตเห็นว่าเรากำลังหลบหนีก็เป็นได้นะ” หั่วซย่าพูดกับจินซา

"ถูกต้อง เรารีบหนีกันเถอะ ถ้ามารเฒ่าตายแล้ว พวกเราจะต้องเป็นรายต่อไปอย่างแน่นอน!” มู่ซย่ากล่าวอย่างหวาดวิตก เขาต้องการที่จะหลบหนี

น่าแปลกสำหรับจินซาที่เอาแต่หวาดกลัวตกตะลึง กลับยิ้มออกมาด้วยสายตาที่เย็นชา

“ทำไมพวกเราต้องหนีด้วยล่ะ? พวกนายคิดว่าฉันจะถูกฆ่าได้ง่ายขนาดนั้นเหรอ?” จินซาพูดอย่างใจเย็น

“จินซา นายยังจะพยายามอวดเก่งในเวลาแบบนี้อยู่อีกเหรอ? ขนาดเจ้ามารเฒ่านั่นยังพ่ายแพ้ อะไรทำให้นายคิดว่าพวกเราจะชนะได้? หากนายอยากจะอยู่ต่อก็เชิญอยู่คนเดียวไปเลย ฉันยังไม่อยากตายไปพร้อมกับนายหรอกนะ!” หั่วซย่าเริ่มรู้สึกวิตกกังวล เขาเป็นอะไรของเขา? ทำไมจู่ๆ เขาถึงกล้าทำท่าอวดดีในเวลาแบบนี้นะ?

ขณะที่หั่วซย่ากำลังจะหันหลัง ทันใดนั้นจินซาก็คว้าเข้าที่คอเสื้อของเขา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าฉันไม่ไปก็ไม่มีใครไปไหนได้ทั้งนั้น!”

หั่วซย่าตกตะลึง เขาควรจะแข็งแกร่งพอๆ กับฉันเท่านั้น แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?

มารเฒ่าไม่แม้แต่จะดิ้นรนหรือร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวด ร่างของเขากลายเป็นเมฆหมอกสีดำและจางหายไป

"เฮ้อ! จบซะที” เฉินผิงถอนหายใจยาว ฉันเหนื่อยเหลือเกิน! ถ้าครั้งนี้ฉันไม่สามารถฆ่ามารเฒ่าได้ ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว!

ทั้งจี้อวิ๋น เหล่าซุนและหนิงไฉ่เฉินต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกันเมื่อเห็นว่ามารเฒ่าได้ตายลง และพวกเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกมุ่งมั่นคาดหวัง

ทั้งห้องโถงเงียบสงัดในขณะที่ทุกคนดูเหมือนกำลังรอให้มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น

แต่อย่างไรก็ตาม แม้เวลาจะผ่านไประยะหนึ่งก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

แม้แต่เฉินผิงเองก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้เช่นกัน ตามหลักแล้ว โลกที่มารเฒ่าสร้างขึ้นควรจะพังทลายลงหลังจากที่เขาตาย แล้วโลกที่ผู้อาวุโสแห่งผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลสร้างขึ้นจะยังคงอยู่! แต่ดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงในความว่างเปล่าเลย! แถมฉันยังไม่เห็นแม้แต่สัญญาณใดๆ ของการล่มสลายของโลกเลย!