หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3032

"เอ๊ะ! มันแปลกมาก…” เฉินผิงขมวดคิ้ว

“ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ จะซับซ้อนกว่าที่เราคาดการณ์เอาไว้” ผู้อาวุโสพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม

เฉินผิงรีบมองดูสภาพแวดล้อมรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว มารเฒ่าได้ตายลงและกลายเป็นเมฆหมอกสีดำก่อนที่จะจางหายไป แท้จริงแล้วเขาเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณที่เหลืออยู่ แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เสี้ยววิญญาณของเขากลับกลายเป็นเหมือนร่างกายจริงๆ ถ้าเขากลืนยาวิญญาณน้ำแข็งไป! ตอนนี้เสี้ยววิญญาณของเขาได้หายไปแล้ว ไม่มีทางที่เขายังมีชีวิตอยู่!

“ท่านครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

“เขาหนีไปแล้ว แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณ แต่เขาได้ส่งส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของเขาไปที่อื่นแล้ว! โลกของเขาจะคงอยู่ตราบเท่าที่เสี้ยววิญญาณของเขายังคงอยู่! แต่เนื่องจากเขาเหลือเพียงเสี้ยววิญญาณ ฉันคิดว่าเขาคงไม่เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป ตอนนี้เขาคงจะอ่อนแอมาก และเขาก็คงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนัก!” ผู้อาวุโสอธิบายช้าๆ

เฉินผิงไม่คาดคิดมาก่อนว่ามารเฒ่าจะละเอียดรอบคอบเช่นนี้ ใครจะไปคิดว่าเจ้ามารเฒ่านั่นจะเก็บเชื้อสายจากเสี้ยววิญญาณของเขาไว้ที่อื่นอีก?

เฉินผิงกำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาก็ได้ยินเสียงพูดที่เย็นชาดังขึ้น

“พี่ชาย นายประเมินฉันต่ำไปแล้ว นายคิดเหรอว่าฉันจะหนีไปจริงๆ?” จินซาก้าวเท้าเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มอันชั่วร้าย

มารสวรรค์เบญจธาตุที่เหลือจ้องมองไปที่จินซาด้วยความงุนงง แม้ว่าพวกเขาจะประหลาดใจ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาก็พอจะรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาที่เหลือรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของจินซาก่อนหน้านี้ ปรากฎว่ามารเฒ่าได้เข้าสิงร่างของจินซาเสียแล้ว! มารเฒ่าไม่สามารถรวมเข้ากับร่างของจินซาได้ในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ ดังนั้นจินซาจะต้องถูกสิ่งร่างอย่างแน่นอน!

เฉินผิงขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองที่จินซา

“ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องเข้าสิงใครบางคนอยู่! แต่คุณเหลือเพียงเชื้อสายของเสี้ยววิญญาณเท่านั้น ถึงคุณจะเข้าสิงร่างคนอื่นแต่คุณก็ไม่มีพลังอีกแล้ว ทำไมคุณถึงไม่หนีไปซะล่ะ? คุณคิดว่าคุณจะสามารถเอาชนะผมได้ด้วยการสิงร่างของคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงถามอย่างใจเย็น

คนที่เหลือของกลุ่มมารสวรรค์เบญจธาตุต่างตกตะลึงและรู้สึกโกรธเคือง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เนื่องจากพวกเขาเลือกที่จะร่วมมือกับมารเฒ่า พวกเขาจึงต้องทำงานร่วมกับเขาไปจนจบ หากมารเฒ่าได้รับชัยชนะ เราก็จะสามารถมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้! กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ การเสียสละชีวิตของจินซานั้นดูเหมือนว่าเป็นราคาที่ยุติธรรมเพียงพอแล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนย่อมต้องเอาตัวรอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนอย่างพวกเขา

“คุณคิดว่าจะเอาชนะผมได้จริงๆ เหรอ? คุณเหลือเพียงแค่เสี้ยววิญญาณเท่านั้น คุณคิดว่าคุณมีพลังมากแค่ไหนเชียว? ต่อให้ผมไม่โจมตี คุณก็เอาชนะผมไม่ได้อยู่ดี!” สายตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม แม้ว่ามารเฒ่าจะไม่ได้สิงร่างของคนอื่น แต่เขาก็เหลือแค่เพียงเสี้ยววิญญาณอันน้อยนิดเท่านั้น ฉันพนันได้เลยว่าเขาเหลือความแข็งแกร่งไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์! ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น!

"แกพูดถูก ตอนนี้ฉันอ่อนแอแล้ว แต่ดูเหมือนว่าแกจะลืมอะไรบางอย่าง...” มารเฒ่าหยิบยาวิญญาณน้ำแข็งขึ้นมา

จุดสีดำบนยาวิญญาณน้ำแข็งได้หายไปแล้ว และยานั่นก็มีสีขาวราวกับหิมะ

“ตอนแรกฉันคิดว่าจะใช้มันเพื่อสร้างกายเนื้อและฟื้นความแข็งแกร่งของฉันขึ้นมาใหม่ ตอนนี้ ฉันคิดว่าฉันสามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งของฉันได้เพียงบางส่วนเท่านั้น ในขณะที่กายเนื้อของฉันกำลังถูกสร้างขึ้นมาใหม่ ฉันก็คิดอะไรบางอย่างออก สิ่งเดียวที่ติดอยู่ในใจฉันวันนี้และตอนนี้ ก็คือการฆ่าแกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น!” ทันทีที่มารเฒ่าพูดจบ เขาก็กลืนยาวิญญาณน้ำแข็งลงไป

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงเหวี่ยงกระบี่ของเขาออกไปทันที โดยหวังว่าจะหยุดยั้งมารเฒ่าเอาไว้ให้ได้ แต่น่าเสียดายที่เฉินผิงล้มเหลว มารเฒ่าสามารถกลืนยาวิญญาณน้ำแข็งได้สำเร็จ