หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3035

เฉินผิงนั่งตัวตรงพร้อมกับฟื้นฟูพละกำลังอย่างเงียบๆ

ทันใดนั้น คาถาเวทย์จำนวนมากมายก็ปรากฏขึ้นในม่านหมอกอันมืดมิด พวกมันเล็งตรงไปที่เฉินผิงก่อนจะพุ่งตรงเข้าโจมตีเขาหลายต่อหลายครั้ง

เฉินผิงยังคงนั่งอยู่ที่เดิมอย่างเงียบๆ เขาเฝ้าดูการโจมตีทุกประเภทที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาพยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์และควบคุมจิตใจของตน

ศาสตร์เวทย์มากมายถูกแสดงขึ้นตรงหน้าเขา ทันทีที่พวกมันกำลังเข้าโจมตี เฉินผิงก็บิดขยับร่างกายของตนไปมาเพื่อหลบหลีก

“ใจเย็นๆ” ผู้อาวุโสพูดขึ้นทันที

เฉินผิงพยายามสงบและเฝ้าดูคาถาของคู่ต่อสู้ที่โจมตีเข้าใส่เขา

แต่ทว่าเฉินผิงกลับไม่รู้สึกถึงการโจมตี คาถาเหล่านั้นดูเหมือนจะหายไป

ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าคาถาลวงตาไม่สามารถทำร้ายเขาทางกายภาพได้

เขาอยู่ภายใต้มนตร์ของคาถาลวงใจ นั่นคือเหตุผลที่เขาขยับร่างกายไปมาตามสัญชาตญาณเพื่อหลบหลีกการโจมตีใดๆ ที่เขาเห็นว่ากำลังเข้ามา โดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่น

หากเกิดการโจมตีต่อเนื่องขึ้น เฉินผิงก็จะหลบหลีกต่อไป หากเป็นเช่นนั้น เขาอาจจะจบลงด้วยการหมดแรงจนตายแม้ว่าเขาจะไม่ได้ถูกโจมตีก็ตาม

มารเฒ่าขมวดคิ้วแน่นขณะที่เขาสังเกตเห็นเฉินผิงที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ราวกับรูปปั้น โดยที่อีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านใดๆ จากคาถาที่เขาโจมตีเข้าใส่

จากนั้นไม่นาน สัตว์อสูรต่างๆ ก็ปรากฏออกมาจากหมอกอันมืดมิด

พวกมันปรากฏตัวในทุกรูปทรงและขนาด แต่ละตัวล้วนแต่มีรูปลักษณ์ที่น่าสะพรึงกลัว พวกมันอ้ากว้างที่เต็มไปด้วยเลือดเดินเข้าหาเฉินผิง

มารเฒ่าตั้งใจที่จะใช้สัตว์อสูรเหล่านี้ทำให้เฉินผิงหวาดกลัวจนถึงขั้วหัวใจ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงกลับหลับตาลง โดยปฏิเสธที่จะมองเหล่าสัตว์อสูร ไม่ว่าพวกมันจะเข้ามาใกล้เขาแค่ไหน เขาก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน

“ท่านครับ ถึงแม้ว่าเราจะปลอดภัยในอาณาจักรลวงตานี้ แต่ผมเกรงว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่ความแข็งแกร่งของผมในตอนนี้จะสามารถทนต่อการโจมตีของเจ้ามารเฒ่าไปได้ตลอด เมื่อเขารู้ตัวว่าอาณาจักรลวงตานี้ทำอะไรพวกเราไม่ได้ เขาจะโจมตีเข้ามาอีกครั้งอย่างแน่นอน แล้วเราควรทำยังไงกันดีครับ?” เฉินผิงถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล