หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3036

เมื่อผู้อาวุโสเห็นว่าเฉินผิงลังเล เขาจึงพูดกับจิตบรรพกาลของมังกรเขียวโดยตรงแทน “พูดออกมาสิเจ้ามังกร เจ้าเต็มใจที่จะเสียสละจิตบรรพกาลของเจ้าหรือไม่? ถ้าเฉินผิงตาย จิตบรรพกาลของเจ้าก็จะตายไปด้วย แต่ถ้าเจ้ายอมรับข้อเสนอนี้ เราก็จะยังมีโอกาสที่จะชนะในศึกครั้งนี้”

เฉินผิงตกตะลึงเมื่อเห็นผู้อาวุโสพูดกับมังกร

เขาไม่เคยรู้เลยว่าจะมีใครสามารถสื่อสารกับจิตบรรพกาลของมังกรเขียวได้

เขาปฏิบัติต่อจิตบรรพกาลเป็นเพียงแค่อาวุธชิ้นหนึ่ง เขาไม่เคยคิดเลยว่าจิตวิญญาณนี้ก็มีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเองเช่นกัน

เฉินผิงยิ่งตกตะลึงมากขึ้นเมื่อจิตบรรพกาลของมังกรเขียวเริ่มเคลื่อนไหว

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ช่วยเหลือเจ้า”

จิตบรรพกาลของมังกรเขียวค่อยๆ เปิดปากและพูดออกมา เสียงของมันดังราวกับเสียงฟ้าร้อง

“เห็นมั้ย เฉินผิง เจ้ามังกรเห็นด้วย ตอนนี้คุณก็สามารถดูดซับจิตบรรพกาลของมันและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ได้แล้ว!” ผู้อาวุโสกล่าว

แต่เฉินผิงยังคงนิ่งเฉยขณะที่เขาจ้องมองไปที่จิตบรรพกาลของมังกรเขียวด้วยอารมณ์ที่สับสน

“ท่านครับ ในเมื่อท่านมีความคิดเป็นของตัวเอง ท่านรู้มั้ยว่าพ่อของผมคือใคร? ผมแน่ใจว่าท่านจะต้องรู้จักเขา ใช่มั้ยครับ?” เฉินผิงถามออกไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

เขาอยากจะรู้ว่าพ่อของเขาเป็นสายเลือดมังกรจริงหรือไม่

มังกรเขียวพยักหน้าและตอบว่า “แน่นอนว่าข้ารู้ แต่ข้ายังไม่สามารถบอกเจ้าได้ในตอนนี้ เจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่และดูแลตัวเองให้ดี เพราะเจ้าคือความหวังสุดท้ายของสายเลือดมังกร ส่วนตอนนี้จงดูดกลืนจิตบรรพกาลของข้าเถอะ เพื่อที่แก่นมังกรของเจ้าจะเต็มไปด้วยพลังมังกรอีกครั้ง”

เฉินผิงส่ายศีรษะ “ไม่ แม้ว่ามันจะหมายถึงความตายของผมเอง ผมก็จะไม่ยอมดูดกลืนจิตบรรพกาลของคุณเด็ดขาด ผมไม่มีทางทำแบบนั้นอย่างแน่นอน!”

เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้พูดคุยโต้ตอบกับจิตบรรพกาลของมังกรเขียวโดยตรงมาก่อน แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเองก็ได้ช่วยชีวิตและช่วยให้เขาสามารถหนีรอดได้อย่างปลอดภัยมาหลายต่อหลายครั้ง

ไม่มีทางที่เฉินผิงจะยอมกลืนจิตบรรพกาลของมังกรเขียวได้

“อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้ายนัก ผลลัพธ์อาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้ หากพวกเราร่วมมือกัน”

มังกรเขียวจ้องมองชายชราอย่างมั่นอกมั่นใจ

อีกฝ่ายดูเหมือนจะเอะใจอะไรบางอย่างจากท่าทีของเจ้ามังกรเขียว ชายชราส่งยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะแยกจิตใจของตนออกจากเฉินผิงทันที

ร่างของผู้อาวุโสค่อยๆ กลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้เฉินผิงรู้สึกสับสน ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นในช่วงเวลาที่คับขันเช่นนี้นะ?

“คุณคิดจะทำอะไรน่ะ ท่านผู้อาวุโส?” เฉินผิงรู้สึกงุนงงไปหมด

“ต่อให้พลังของเราทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่ง ก็ไม่มีทางที่เราจะเอาชนะน้องชายของฉันได้ เราควรจะแยกกัน บางทีเราอาจมีโอกาสรอดเพิ่มขึ้น” ชายชรากล่าว

เฉินผิงไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ผู้อาวุโสพูดแม้แต่คำเดียว หากเรารวมกันเป็นหนึ่งไม่ได้ แสดงว่าเราจะไม่เป็นไรหากเราต่างแยกจากกัน? ชายชราผู้นี้เป็นเพียงเสี้ยววิญญาณ และพลังการต่อสู้ของเขาจะลดลงอย่างมากหากเขาไม่มีร่างกาย!