หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3038

"แน่นอน เจ้ามดปลวกพวกนี้ไม่มีค่าสำหรับฉันอยู่แล้ว ฉันจะปล่อยพวกเขาเป็นอิสระเดี๋ยวนี้” มารเฒ่าโบกมือ และพื้นที่ทั้งหมดก็เริ่มสั่นไหว

เมฆหมอกสีดำค่อยๆ สลายหายไป

ขณะที่ชายชราคิดว่าน้องชายของเขาจะไม่ผิดสัญญา เงาหนึ่งก็พุ่งเข้ามาและคว้าเอาตราผนึกเทวราชาไป

“หึ! นายคิดว่าฉันไม่ได้คาดการณ์เรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าอย่างนั้นเหรอ?” ชายชราเย้ยและถอยหนีออกมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเฉินผิงเห็นดังนั้น เขาก็เหวี่ยงกระบี่ของเขาออกไปโดยหวังที่จะหยุดยั้งมารเฒ่า

เมื่อเห็นเฉินผิงซึ่งแทบจะยืนไม่อยู่ มารเฒ่าก็หัวเราะเยาะออกมา “น่าสมเพชจริงๆ แกคิดเหรอว่าสภาพแบบนั้นจะหยุดฉันได้?”

มารเฒ่าโบกมือ และยิงพลังเมฆสีดำเข้าใส่เฉินผิง

เฉินผิงพยายามป้องกันตัวเองก่อนจะถูกซัดจนลอยกระเด็นออกไป

แม้ว่าเฉินผิงและผู้อาวุโสจะรวมพลังกัน แต่เขาก็ยังไม่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับมารเฒ่าได้ ตอนนี้เขาไม่เหลือเรี่ยวแรงใดอีกแล้ว และความปรารถนาที่จะหยุดมารเฒ่านั้นไม่ต่างอะไรกับเรื่องเพ้อฝันเท่านั้น

ทันทีที่เฉินผิงลอยกระเด็นออกมา จิตบรรพกาลของมังกรเขียวก็บินออกจากทะเลจิตสำนึกของเขา

มารเฒ่าไม่ทันได้สังเกตเห็นสิ่งนั้น เขามัวแต่เพ่งความสนใจไปที่เฉินผิงและชายชราเพียงอย่างเดียว

“เลิกต่อต้านอย่างไร้จุดหมายซะเถอะ! ส่งตราผนึกเทวราชามาเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะให้พวกแกทั้งสองคนตายอย่างสบายๆ!” มารเฒ่าเย้ย

“นายประมาทเกินไป ไอ้น้องชาย ความเย่อหยิ่งของนายจะทำให้นายต้องพบกับจุดจบ!” ผู้อาวุโสพูดอย่างเฉยเมยเมื่อเขามองเห็นจิตบรรพกาลของมังกรเขียว

มารเฒ่าตื่นตระหนก “นายหมายความว่ายังไง? นายยังมีไพ่ตายอะไรซ่อนอยู่อีกอย่างนั้นเหรอ?”

มารเฒ่าไม่เชื่อว่าพี่ชายของเขาจะยังมีไพ่ตายอะไรซ่อนอยู่

"แน่นอนว่าฉันมี ไม่งั้นฉันจะล่อนายเข้ามาในอาณาจักรลวงตานี้ทำไมล่ะ?” ชายชรากล่าวพร้อมรอยยิ้ม

ไม่นาน มารเฒ่าก็สัมผัสได้ถึงรัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่มาจากด้านหลัง เมื่อเขาหันกลับไป เขาก็ได้เห็นมังกรยักษ์ตัวเขียวบินเข้ามาพร้อมปากที่อ้ากว้าง