คนอื่นๆ ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขารู้แค่เพียงว่าจู่ๆ พื้นดินก็สั่นสะเทือนและทิศทางของสายลมก็เปลี่ยนไป
เฉินผิงอยู่ในอาณาจักรลวงตา ขณะที่หนิงไฉ่เฉินและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างนอกไม่สามารถมองเห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้นได้ จึงไม่รู้ว่ามารเฒ่าได้ถูกกำจัดไปแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันอะไรกัน?”
“ฉันคิดว่าโลกกำลังจะแตกซะอีก! จู่ๆ ภูมิประเทศก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว!”
“นี่เป็นเพราะมารเฒ่าตายไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานต่างพูดคุยกันด้วยความหวาดหวั่น
มารสวรรค์เบญจธาตุที่เห็นสถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น พวกเขาต่างก็มองหน้ากันก่อนที่จะหายตัวไปในอากาศ
ไม่ว่าใครจะเป็นผู้ชนะหรือพ่ายแพ้ พวกเขาก็ต้องหลบหนี
ต่อให้มารเฒ่าเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ พวกเขาที่เหลือทั้งสี่ก็คงไม่มีช่วงเวลาที่ดี
จินซาเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด เขาถูกครอบงำอย่างกะทันหันและวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ถูกทำลาย
หลังจากการตายของมารเฒ่า อาณาจักรลวงตาก็ค่อยๆ จางหายไป
เฉินผิงกระโดดขึ้นไปอย่างสุดกำลังเพื่อคว้าวัตถุส่องแสงชิ้นหนึ่งที่กำลังตกลงมา
เมื่อเขามองดูวัตถุนั้นอย่างละเอียด เขาก็พบว่ามันเป็นไข่มุกสีขาว
“นี่คือยาวิญญาณน้ำแข็งงั้นเหรอ?” ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
เมื่อครั้งที่มารเฒ่ากลืนยาวิญญาณน้ำแข็งลงไป มันเป็นยาที่ไม่สมบูรณ์ มันมีจุดด่างดำอยู่รอบๆ
แต่ยาวิญญาณน้ำแข็งบนฝ่ามือของเฉินผิงนี้ดูไร้ที่ติและเปล่งแสงสีขาวอันบริสุทธิ์ผุดผ่องออกมา
“หรือว่านี่คือของขวัญที่มังกรเขียวพูดถึง?” เฉินผิงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้ฉันได้ยาวิญญาณน้ำแข็งแล้ว ฉันสามารถทำข้อตกลงกับท่านหญิงแห่งเจียหลิงได้แล้ว!
เมื่อเขาเก็บยาวิญญาณน้ำแข็งเรียบร้อย เขาก็เดินออกจากหมอกสีดำ
ฝูงชนมองเห็นแสงสีทองปรากฏขึ้นจากหมอกสีดำก่อนที่จะเห็นร่างของบุคคลหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...