ณ ขณะนั้น มีเพียงแค่เฉินผิง เกาฉี่เฉียงและหลัวหลงเหมินเท่านั้นที่อยู่ในห้องอาหาร
บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารนานาชนิดที่น่าลิ้มลอง นับเป็นเรื่องท้าทายไม่น้อยสำหรับผู้ใดก็ตามที่สามารถเตรียมอาหารเลิศรสในดินแดนอุดรวิทูรเช่นนี้
"คุณเฉิน คุณคงจะสงสัยสิว่าทำไมผู้นำของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลและผมซึ่งเป็นผู้นำของตระกูลเกาถึงสามารถนั่งโต๊ะทานอาหารร่วมกันได้” เกาฉี่เฉียงเริ่มบทสนทนา
เฉินผิงพยักหน้า แท้จริงแล้วเขาสงสัยเรื่องนี้อย่างมาก
“คุณเฉิน ขอพูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของพวกมารในดินแดนอุดรวิทูรนี้ บางทีกลุ่มของเราอาจจะยังคงต่อสู้กันอยู่ แต่จำนวนของพวกมารที่เพิ่มขึ้นนั้นหมายความว่าหากเรามัวแต่มาต่อสู้กันเอง เราก็จะยิ่งเปิดโอกาสให้มารพวกนี้ได้กําเริบเสิบสาน ในระหว่างการตามล่าหาสมบัติ เราได้ทำลายล้างพวกมารไปเป็นจำนวนไม่น้อย อีกทั้งเรายังสามารถสังหารผู้พิทักษ์สองคนที่เป็นเชื้อสายมารอเวจีได้อีกด้วย ตอนนี้ พวกมารคงได้รับบทเรียนจากพวกเราไปไม่มากก็น้อย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณในความช่วยเหลือของคุณ คุณเฉิน โปรดรับคำขอบคุณจากพวกเราด้วยเถอะ”
เกาฉี่เฉียงยกแก้วขึ้น รวมไปถึงหลัวหลงเหมินก็ยกแก้วขึ้นเช่นกัน
ทั้งสองมีระดับพลังที่มากกว่าเฉินผิงอย่างมาก แต่พวกเขาก็ยังคงแสดงความเคารพต่อเฉินผิง
“เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องต่อสู้กับความชั่วร้าย” เฉินผิงตอบ “คุณชมผมมากเกินไปแล้วครับ คุณเกาฉี่เฉียง อันที่จริงแล้ว ทั้งตระกูลเกาและผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลเองต่างก็ได้ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะแก้ไขความบาดหมางที่มีมายาวนานและให้ความร่วมมือในการต่อสู้กับพวกมาร นั่นเป็นสิ่งที่สมควรได้รับการยกย่องมากกว่าผมเสียอีก”
ทั้งสามยิ้มและยกแก้วขึ้นเพื่อดื่มอวยพรให้กัน
"คุณเกาฉี่เฉียง คุณหลัว ตอนนี้ผมได้ยาวิญญาณน้ำแข็งมาแล้ว ผมขอทราบตัวตนของท่านหญิงแห่งเมืองเจียหลิงจะได้มั้ยครับ?”
เฉินผิงสงสัยใคร่รู้เป็นอย่างมากว่าจริงๆ แล้วท่านหญิงผู้นี้เป็นใครกันแน่ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในดินแดนอุดรวิทูรนี้เป็นอย่างดี ทั้งเรื่องสมบัติของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล หรือแม้แต่ตราผนึกเทวราชาของพวกเขา
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ท่านหญิงผู้นี้ยังรู้ถึงการมีอยู่ของยาวิญญาณน้ำแข็งในขุมสมบัติ ซึ่งนั่นเป็นความลับที่มีเพียงเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลเท่านั้นที่ล่วงรู้
เกาฉี่เฉียงและหลัวหลงเหมินได้แต่ยิ้มให้กันก่อนพวกเขาทั้งสองจะส่ายศีรษะ
"คุณเฉิน ในเมื่อคุณได้ยาวิญญาณน้ำแข็งมาแล้ว ทำไมคุณไม่ลองไปถามท่านหญิงด้วยตัวเองล่ะ?” เกาฉี่เฉียงแนะนำ
เมื่อเฉินผิงรับรู้ได้ว่าคนทั้งสองไม่ยอมเปิดเผยความจริง เขาจึงทิ้งหัวข้อนี้ไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...