เมื่อได้รับข้อความด่วนจากสั่วเทียนเจิ้ง เหล่าสมาชิกที่เหลือของมารสวรรค์เบญจธาตุก็เริ่มวิตกกังวล
สถานการณ์ตึงเครียดมากขึ้น และความลับสำคัญของสมาพันธ์ผนึกมารก็ได้ถูกเปิดโปงแล้ว
การกลับไปตอนนี้จะต้องเป็นเส้นทางสู่หายนะอย่างแน่นอน
“สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือเราควรจะกำจัดทุกคนที่รู้ความจริงซะ! ไม่อย่างนั้น ถ้าข่าวนี้รั่วไหลออกไป เราคงยากที่จะมีชีวิตรอดไปได้” มู่ซย่าขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
“ใช่ มู่ซย่าพูดถูก ถ้าเรากลับไปแบบนี้เราจะต้องพบเจอกับความยากลำบาก พวกเราแยกย้ายกันและกำจัดทุกคนที่รู้ข้อมูลลับนี้กันเถอะ!” ดวงตาของหั่วซย่าเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้า
พวกเขาทั้งสี่หารือเกี่ยวกับแผนการก่อนจะแยกย้ายกันไปในทิศทางต่างๆ เพื่อขัดขวางผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรพเนจร สมาชิกครอบครัวตระกูลหนิงและแม้แต่กลุ่มของเฉินผิง
ตราบใดที่คนเหล่านั้นไม่ออกไปจากดินแดนอุดรวิทูร ข่าวต่างๆ ก็จะไม่มีทางรั่วไหลออกไป อย่างน้อยก็ในตอนนี้
ในขณะเดียวกัน ภายในป่าทึบ ณ ขอบชายแดนของดินแดนอุดรวิทูร มีร่างของคนผู้หนึ่งกำลังเคลื่อนตัวผ่านภูมิประเทศไปอย่างรวดเร็ว
นี่เป็นพื้นที่ช่วงสุดท้ายก่อนที่จะเข้าสู่ดินแดนอุดรวิทูร หากพ้นจุดนี้ออกไปแล้ว ก็จะพบกับพื้นที่รกร้างที่เต็มไปด้วยหิมะขาวโพลน ยากแก่การพบเจอกับต้นไม้สีเขียวขจี
ในป่าแห่งนี้ มีเสียงของสัตว์อสูรจำนวนมากดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่เมื่อพวกมันเข้าใกล้ร่างของคนผู้นั้น พวกมันก็พร้อมที่จะหลีกทางทันที
ร่างของคนผู้นั้นกำลังขี่อยู่บนหลังเสือขาวบริสุทธิ์ตัวหนึ่ง ดวงตาของมันเปล่งประกายสีแดงเข้ม
คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นยี่เหอ ผู้ซึ่งได้รับการรักษาจากท่านหญิงแห่งเมืองเจียหลิงหลังจากการจากไปของเฉินผิง เธอได้ถอนพิษออกจากร่างกายของเขาจนหมดสิ้น ขณะนี้ ยี่เหอกำลังมุ่งหน้าไปยังดินแดนอุดรวิทูรเพื่อตามหาเฉินผิงด้วยเกรงว่าเขาอาจจะตกอยู่ในอันตราย
ทันใดนั้นเอง ก็มีร่างของคนสองคนกระโดดเข้ามาขวางเส้นทางของเขา ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เสือขาวที่ยี่เหอขี่มา
เสือขาวตัวนี้เป็นสัตว์พาหนะชั่วคราวที่ยี่เหอฝึกจนเชื่อง ในฐานะราชาแล้ว การฝึกสัตว์อสูรสองถึงสามตัวให้เชื่อฟังนั้นช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดายสำหรับเขา
ทว่าในสายตาของคนทั้งสอง การใช้พาหนะแบบนี้แทบเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะเป็นไปได้เลย
เมื่อพวกเขาเห็นยี่เหอขี่เสือขาวมา จึงต้องการจะหยุดเขาและอยากได้พาหนะด้วยเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...