หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3046

ยี่เหอยังคงตามหลังพวกเขาไป และมองไปที่ชายสองคนข้างหน้าอย่างเฉยเมย

ยี่เหอรู้ดีว่าคนทั้งสองกำลังคิดอะไรอยู่ และดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

ขณะที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในป่า เสียงคำรามของพวกสัตว์อสูรก็ดังก้องอยู่รอบตัวพวกเขา

“สหาย คุณต้องระวังให้ดีๆ ที่นี่มีสัตว์อสูรอยู่มากมายแถมพวกมันก็อันตรายมาก วันนี้คุณโชคดีมากเลยที่มีเรามาด้วย หากไม่มีคำแนะนำของเรา คุณคงไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้”

ชายที่เดินนำหน้าพูดขึ้นขณะที่มองยี่เหอ

เขาหวังว่ายี่เหอจะไม่กลัวเสียงคำรามของพวกสัตว์อสูรอยู่ตลอดเวลา

“ถ้าอย่างนั้น ผมก็คงต้องขอบคุณพวกคุณทั้งสองคนแล้ว” ยี่เหอตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณเราหรอกนะ ในเมื่อคุณจ้างพวกเราแล้ว นี่คือสิ่งที่เราควรทำ” ชายคนนั้นพูดก่อนจะสบตากับเพื่อนของเขา

ครู่ต่อมา ชายอีกคนก็หยิบถุงแป้งขึ้นมาอย่างเงียบๆ ก่อนจะเขย่าผงลงบนพื้น

ไม่นาน กลิ่นหอมแปลกๆ ก็ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ และเริ่มมีเสียงฝีเท้ารอบๆ พวกเขาค่อยๆ ดังขึ้นใกล้เข้ามาทุกทีๆ

สัตว์อสูรหลายสิบตัวล้อมรอบพวกเขา พวกมันติดกับของพวกเขาแล้ว

“โอ้ ตายแล้ว ทำไมถึงได้มีสัตว์อสูรจำนวนมากมายอยู่ที่นี่? เราแย่แล้วล่ะ” ชายผู้นำทางแสร้งอุทานทำเป็นตกใจ

เขาทำเช่นนี้เพื่อทำให้ยี่เหอเชื่อว่าเขาเป็นห่วงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้จริงๆ

“ใช่แล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงมีสัตว์อสูรมากันมากมายขนาดนี้ล่ะ? น่ากลัวมากๆ เลย...” ชายอีกคนร้องออกมา

เมื่อยี่เหอได้เห็นการแสดงของพวกเขาก็อดหัวเราะไม่ได้ “ฮ่าๆ ไม่จำเป็นต้องเล่นละครหรอก คุณหลอกให้ผมมาที่นี่ คุณต้องการอะไรกันแน่?"

เมื่อเห็นว่ายี่เหอรู้ถึงแผนการของพวกเขาแล้ว ชายทั้งสองจึงเลิกเสแสร้ง

“สหาย ถ้าฉันจะบอกว่าให้ส่งเงินกับพาหนะของนายมา แล้วพวกเราจะไม่ทำร้ายนายล่ะ จะว่ายังไง?”

“คุณคิดว่าพวกคุณสองคนจะสู้ผมได้จริงๆ อย่างนั้นเหรอ?”

ยี่เหอยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

“ที่นี่ไม่ได้แค่เราสองคนเท่านั้น เรายังมีสัตว์อสูรอีกหลายสิบตัวที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา ทำตามที่เราบอกซะ ก่อนที่พวกมันจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ”

เมื่อได้ยินคำสั่งของยี่เหอ สัตว์อสูรหลายสิบตัวก็นอนหมอบลงบนพื้นทันที

ชายทั้งสองได้แต่มองภาพที่ปรากฏตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมสัตว์อสูรที่พวกเขาฝึกฝนมาอย่างดีถึงได้ปฏิบัติตามคำสั่งของยี่เหอ

ในขณะที่ยี่เหอกำลังคิดจะเล่นกับพวกมันต่ออีกสักหน่อย ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว

เขาสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเฉินผิง และดูเหมือนเฉินผิงกำลังตกอยู่ในอันตราย

หากเขาสัมผัสได้ นั่นหมายความว่าเฉินผิงอยู่ไม่ไกลจากเขานัก

ยี่เหอขี่เสือขาวของเขาและมุ่งหน้าไปในทิศทางที่เขาสัมผัสได้ถึงเฉินผิงโดยไม่ลังเลทันที

“คิดจะหนีงั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นยี่เหอขึ้นบนหลังเสือและรีบจากไป คนทั้งสองก็คิดว่าเขารู้สึกกลัว พวกเขาจึงรีบกระโจนไปด้านหน้าและไล่ตามเขาไปทันที