หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3054

“กำลังโกรธงั้นรึ?” เฉินผิงถามอย่างเย็นชา

“ไม่ต้องสงสัยเลย!” ดวงตาของหั่วซย่าเบิกกว้างอย่างขัดขืน

“งั้นผมจะให้โอกาสคุณ” เฉินผิงตอบอย่างเย็นชา “เรามาสู้กัน หากคุณชนะผมได้ ผมจะยอมปล่อยคุณไป แต่ถ้าคุณแพ้ คงนึกถึงผลที่ตามมาออกนะ”

หั่วซย่าผงะกับข้อเสนอนี้ “แกพูดจริงเหรอ?”

เขาคิดว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเฉินผิงจะกล้าพอที่จะท้าทายเขาแล้วยอมปล่อยเขาไปหากว่าเขาเป็นฝ่ายชนะ

“แน่นอน เงื่อนไขเดียวคือคุณต้องชนะ” เฉินผิงตอบพร้อมกับพยักหน้า

หั่วซย่าระเบิดเสียงหัวเราะ “แหม่ มันไม่อวดดีไปหน่อยเหรอ? แกอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นที่สี่เท่านั้น แต่แกกลับกล้าที่จะยื่นข้อเสนอแบบนี้! แกเชื่อจริงๆ เหรอว่าไอ้แก่นั้นจะช่วยแกได้?”

เขาระเบิดรัศมีออกมาทันที

เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บเพียงผิวเผินเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีอันตรายถึงชีวิต

หั่วซย่าคิดว่าความสามารถของเฉินผิงเมื่อครั้งตามหาสมบัติก่อนหน้านี้นั้น เกิดจากการมีผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลที่อยู่ภายในร่างกายของเขา ตอนนี้พวกเขาไม่ได้สื่อถึงกันอีกแล้ว หั่วซย่าจึงเชื่อว่าความแข็งแกร่งของเฉินผิงนั้นไม่มีทางเทียบกับเขาได้

เฉินผิงยิ้มอย่างเย้ยหยันก่อนที่จุติเพลิงจะเบ่งบานและระเบิดออกจากร่างของเขา

จากนั้นเขาก็ปล่อยพลังเตะออกไป

ผั่วะ!

พลังเตะนั่นปะทะเข้าที่ร่างของหั่วซย่า ทำให้เขากระเด็นถอยหลังไปกว่าหลายร้อยเมตร

ก่อนที่ร่างของเขาจะกระแทกพื้นจนกลายหลุมขนาดใหญ่ราวกับปล่องภูเขาไฟ

“บัดซบ! แกกล้าดียังไงถึงได้มาลอบทำร้ายฉัน? แกอยากตายมากสินะ!” หั่วซย่าคำรามขณะที่เขาลุกขึ้นยืน

ดวงตาของหั่วซย่าเต็มไปด้วยความอาฆาต ขณะที่เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก

เขาดึงดาบออกจากฝัก และพลังแสงอันเจิดจ้ารูปร่างราวกับวงพระจันทร์ก็ปรากฏขึ้นก่อนจะพุ่งตรงไปที่เฉินผิง

แสงนั้นส่องสว่างอย่างมาก และอุณหภูมิก็เพิ่มสูงขึ้นขณะที่มันเข้ามาใกล้

ขณะที่แสงเจิดจ้ากำลังพุ่งเข้ามา เฉินผิงก็โบกมืออย่างรวดเร็วเพื่อเรียกกระบี่พิฆาตมังกรออกมา

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

ในขณะที่เฉินผิงนั้นเพิ่งบรรลุพลังระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้า พลังของเขายังคงห่างชั้นเป็นอย่างมากหากจะไปให้ถึงระดับเดียวกันกับหั่วซย่า

แต่ถึงกระนั้น จี้อวิ๋นและยี่เหอก็ไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลแม้แต่น้อย เพราะพวกเขารู้ดีว่าเฉินผิงสามารถปกป้องตัวเองได้

“มันตายแล้วเหรอ?” หั่วซย่าถอนดาบของเขาออกอย่างระมัดระวังเนื่องจากไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

เขาระวังที่จะไม่เข้าไปในกลุ่มฝุ่นควันที่กำลังหมุนวน โดยรู้ดีว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้เฉินผิงมีโอกาสซุ่มโจมตีเขาได้

เขารู้ว่าเฉินผิงมักจะซุ่มโจมตีคู่ต่อสู้ เขาจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะออกจากการต่อสู้ครั้งนี้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

ทันใดนั้น เสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้นมาจากท้องฟ้า “หนึ่งฝ่ามือ หนึ่งกระบี่”

หั่วซย่าเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ กว่าจะรู้ตัว เฉินผิงก็อยู่ด้านบนเหนือศีรษะของเขาเสียแล้ว เขาไม่รู้เลยว่าเฉินผิงรอดจากการโจมตีของเขาและทะยานขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้าได้ตั้งแต่เมื่อไหร่

"แกว่าไงนะ?" ดวงตาของหั่วซย่าเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อสายตา

รัศมีของของเฉินผิงสามารถทัดเทียมกับพลังของฉัน ทั้งๆ ที่ฉันอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นที่เก้าเนี่ยนะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“แกบังอาจมาทำร้ายคุณหนูเกา ด้วยพลังหนึ่งฝ่ามือหนึ่งกระบี่นี้ ฉันจะเอาคืนแกเป็นสิบเท่า” เฉินผิงพูดขึ้นพร้อมกับความน่ากลัวที่ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา