หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3057

“ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจะมีจิตใจที่แน่วแน่เช่นนี้ ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าแกจะทนไปได้อีกสักกี่น้ำ... "

สีหน้าของมู่ซย่าเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เขารู้สึกตื่นเต้นขณะเฝ้าดูผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรกำลังถูกทรมาน

ดวงตาของหยวนเป่าค่อยๆ สูญเสียการมองเห็น เขากำลังจะสิ้นลม

ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนั้นเอง ก็มีร่างของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยลำแสงสีขาวที่พุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน และเถาวัลย์ทั้งหมดก็ถูกตัดออกทันที

หยวนเป่าทรุดตัวลงกับพื้น ลมหายใจของเขารวยริน

"คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?"

เฉินผิงเดินเข้าไปและช่วยพยุงหยวนเป่าลุกขึ้น

เมื่อหยวนเป่าเห็นว่าเป็นเฉินผิง หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เพราะเขารู้ว่าตอนนี้เขารอดตายแล้วเมื่อเฉินผิงอยู่ที่นี่

“เฉินผิง ผมไม่นึกฝันเลยว่าคุณจะมาปรากฏตัวที่นี่ ขอบคุณมาก...” หยวนเป่ากล่าว

เมื่อเห็นเฉินผิง มู่ซย่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "เป็นแกนี่เอง? หั่วซย่าไปไหนแล้วล่ะ? เขาควรจะฆ่าแกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“หั่วซย่าตายแล้ว และผมมาที่นี่ก็เพื่อฆ่าคุณ” เฉินผิงพูดอย่างใจเย็น

“เป็นไปไม่ได้! หั่วซย่าจะตายได้ยังไง? ด้วยกำลังของแก แกจะฆ่าเขาได้ยังไงกัน?”

มู่ซย่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฉินผิงจะเป็นคนที่ฆ่าหั่วซย่า

“คุณไม่เชื่อเขางั้นรึ?” ยี่เหอที่เพิ่งมาถึงพูดขึ้นพร้อมกับรัศมีพลังที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

ใบหน้าของมู่ซย่าบิดเบี้ยว ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

รัศมีที่ยี่เหอปล่อยออกมานั้นเพียงพอที่จะทำให้มู่ซย่าทรุดลงกับพื้นทันที

พลังของยี่เหอสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย

“หั่วซย่าก็พูดแบบเดียวกันก่อนที่เขาจะตาย หากคุณสามารถหลบหนึ่งกระบวนท่าของผมไปได้ละก็ผมจะไว้ชีวิตคุณ” เฉินผิงพูดด้วยความมั่นใจอันล้นหลาม

เมื่อเปรียบเทียบกับหั่วซย่าแล้ว มู่ซย่าด้อยกว่าเล็กน้อย ดังนั้นเฉินผิงจึงมั่นใจว่าเขาสามารถรับมือกับคนผู้นี้ได้

มู่ซย่าโกรธสุดขีด “นักรบที่แท้จริงย่อมเลือกที่จะตายมากกว่าต้องอยู่อย่างอัปยศอดสู แกกำลังดูถูกฉันอยู่อย่างนั้นสินะ? มาดูกันว่าแกจะสามารถฆ่าฉันในกระบวนท่าเดียวได้มั้ย…”

มู่ซย่าเสกไม้เลื้อยที่มีลักษณะคล้ายเถาวัลย์ออกมานับร้อยด้วยเสียงคำราม พวกมันพุ่งเข้าหาเฉินผิงจากทุกทิศทุกทางด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้า กิ่งก้านของมันเคลื่อนไหวราวกับหนวดปลาหมึกที่กำลังดักจับเฉินผิง

“มาดูกันสิว่าแกจะหลบพลังเถาวัลย์สหัสสังหารของฉันได้ยังไง…” มู่ซย่าขู่ตะคอก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

มู่ซย่าคิดว่าเขาสามารถจัดการกับเฉินผิงได้อย่างง่ายดาย และคนที่เขารู้สึกเป็นกังวลมากกว่าคือยี่เหอ

เขาต้องระมัดระวังการเข้ามาแทรกแซงของยี่เหอ

แม้ว่ามู่ซย่าจะรู้ตัวดีว่าเขาเป็นผู้มีฝีมืออ่อนที่สุดในบรรดามารสวรรค์เบญจธาตุ แต่เขาก็มั่นใจว่าจะสามารถจัดการกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าอย่าง เฉินผิงได้โดยง่าย