“ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจะมีจิตใจที่แน่วแน่เช่นนี้ ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าแกจะทนไปได้อีกสักกี่น้ำ... "
สีหน้าของมู่ซย่าเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เขารู้สึกตื่นเต้นขณะเฝ้าดูผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรกำลังถูกทรมาน
ดวงตาของหยวนเป่าค่อยๆ สูญเสียการมองเห็น เขากำลังจะสิ้นลม
ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนั้นเอง ก็มีร่างของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยลำแสงสีขาวที่พุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน และเถาวัลย์ทั้งหมดก็ถูกตัดออกทันที
หยวนเป่าทรุดตัวลงกับพื้น ลมหายใจของเขารวยริน
"คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?"
เฉินผิงเดินเข้าไปและช่วยพยุงหยวนเป่าลุกขึ้น
เมื่อหยวนเป่าเห็นว่าเป็นเฉินผิง หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เพราะเขารู้ว่าตอนนี้เขารอดตายแล้วเมื่อเฉินผิงอยู่ที่นี่
“เฉินผิง ผมไม่นึกฝันเลยว่าคุณจะมาปรากฏตัวที่นี่ ขอบคุณมาก...” หยวนเป่ากล่าว
เมื่อเห็นเฉินผิง มู่ซย่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "เป็นแกนี่เอง? หั่วซย่าไปไหนแล้วล่ะ? เขาควรจะฆ่าแกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“หั่วซย่าตายแล้ว และผมมาที่นี่ก็เพื่อฆ่าคุณ” เฉินผิงพูดอย่างใจเย็น
“เป็นไปไม่ได้! หั่วซย่าจะตายได้ยังไง? ด้วยกำลังของแก แกจะฆ่าเขาได้ยังไงกัน?”
มู่ซย่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฉินผิงจะเป็นคนที่ฆ่าหั่วซย่า
“คุณไม่เชื่อเขางั้นรึ?” ยี่เหอที่เพิ่งมาถึงพูดขึ้นพร้อมกับรัศมีพลังที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา
ใบหน้าของมู่ซย่าบิดเบี้ยว ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
รัศมีที่ยี่เหอปล่อยออกมานั้นเพียงพอที่จะทำให้มู่ซย่าทรุดลงกับพื้นทันที
พลังของยี่เหอสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...