หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3058

กิ่งก้านเถาวัลย์จำนวนหลายร้อยเส้นพุ่งเข้าหาเฉินผิงจากทุกทิศทางราวกับกรงที่ปิดขัง และพวกมันก็พยายามที่จะเข้าจับร่างของเขา

ริมฝีปากของเฉินผิงโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกาย

ขณะที่เส้นเถาวัลย์เข้ามาใกล้และกำลังจะดักจับเฉินผิง จู่ๆ เขาก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตามู่ซย่า

มู่ซย่าประหลาดใจทันที กิ่งก้านเถาวัลย์นับร้อยสูญเสียเป้าหมายของมันและเริ่มพันกันเอง

“เขาหายไปไหนแล้ว?” มู่ซย่าตะโกน

หัวใจของเขาเต้นรัว เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงหายตัวไปต่อหน้าต่อตาเขาได้อย่างไร

แต่เพียงไม่นาน มู่ซย่าก็รู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวที่อยู่ด้านหลังเขา

เขาพยายามหันกลับไป แต่จู่ๆ เถาวัลย์นับร้อยเส้นก็เข้ามัดร่างกายของเขา จนเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

นี่เป็นการทำในสิ่งที่เกินกำลังของตนอย่างแท้จริง มู่ซย่าติดกับดักเถาวัลย์ของตัวเองเสียแล้ว

ฉึก!

ขณะที่มู่ซย่ากำลังแก้มัดตนเองจากเถาวัลย์ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

แสงสีทองสว่างไสวเส้นหนึ่งพุ่งผ่านแผ่นหลังจนทะลุออกมาที่หน้าอกของเขา เหล่าเถาวัลย์นับร้อยเส้นหายไปในทันที

ใบหน้าของมู่ซย่าบูดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว เขามองลงไปที่กระบี่ที่แทงทะลุมาจากด้านหลัง

ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าอย่างเฉินผิง ถึงสามารถสังหารเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

มู่ซย่าค่อยๆ หันไปก่อนจะเห็นเฉินผิงยิ้มให้เข้าอย่างเย็นชา

เฉินผิงดึงกระบี่พิฆาตมังกรออกมา พร้อมด้วยเลือดที่ไหลหยดจากกระบี่

เขามองมู่ซย่าเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันหลังและเดินจากไป

มู่ซย่ายังคงตกตะลึงและไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เขาทรุดตัวลงกับพื้น