"ท่านใต้เท้าเยี่ยน คุณมาทำอะไรที่นี่”
เฉินผิงค่อนข้างแปลกใจที่เห็นใต้เท้าเยี่ยน โดยปกติแล้ว คนระดับใต้เท้าเยี่ยนไม่ควรมาประจำอยู่ที่ประตูเมืองเช่นนี้
“ผมมาที่นี่ก็เพื่อรอคุณโดยเฉพาะ พ่อหนุ่ม คุณได้ทำการรุกรานสมาพันธ์ผนึกมาร ถ้าคนจากสมาพันธ์ผนึกมารฆ่าคุณขึ้นมา พวกเราไม่ต้องเสียยาวิญญาณน้ำแข็งไปหรอกรึ?” ใต้เท้าเยี่ยนยิ้มจางๆ
เฉินผิงมองใต้เท้าเยี่ยนด้วยความงุนงง เขาไม่เข้าใจว่าใต้เท้าเยี่ยนที่อยู่แต่ในเมืองเจียหลิงล่วงรู้ถึงความขัดแย้งระหว่างเขากับสมาพันธ์ผนึกมารได้อย่างไร
"คุณเฉิน เมืองเจียหลิงรับรู้ได้ทุกการเคลื่อนไหวของคุณในดินแดนอุดรวิทูร หากพวกเขาไม่รู้ว่าคุณได้ยาวิญญาณน้ำแข็งมาแล้ว พวกเขาคงไม่ยอมให้ผมออกจากเมืองเจียหลิงหรอก!” ยี่เหออธิบายเมื่อเห็นท่าทีที่สับสนของเฉินผิง
แม้ยี่เหอจะไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดท่านหญิงแห่งเจียหลิงถึงได้รับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเฉินผิง แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่มีทางที่จะปกปิดเรื่องต่างๆ จากเธอได้
เฉินผิงรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระดูกสันหลัง เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดท่านหญิงถึงให้ความสนใจในการกระทำของเขานัก นับเป็นโชคดีที่เขาไม่มีความคิดที่จะเก็บยาวิญญาณน้ำแข็งไว้เพื่อตัวเอง มิฉะนั้นแล้ว อาจทำให้ยี่เหอตกอยู่ในอันตรายได้
"ท่านใต้เท้าเยี่ยน โปรดนำทางด้วยครับ” เฉินผิงพูดหลังจากหายใจเข้าลึกๆ
เขาไม่ต้องการรับรู้ว่าท่านหญิงคอยติดตามรับรู้เรื่องราวของเขาอย่างไร บางครั้งการได้รู้มากเท่าไรก็ยิ่งเป็นภัยมากขึ้นเท่านั้น
เขาเพียงแค่ต้องการออกจากเมืองเจียหลิงโดยไวเท่านั้น และช่วยยี่เหอยึดนครแห่งจักรวรรดิอสูรคืนมา
ใต้เท้าเยี่ยนเดินนำกลุ่มของเฉินผิงตรงไปยังอาคารสองชั้นเล็กๆ ที่ท่านหญิงพักอาศัยอยู่
เมื่อพวกเขามาถึงด้านหน้าอาคารดังกล่าว ใต้เท้าเยี่ยนไม่ได้ประกาศว่าพวกเขามาถึง เขาเพียงแค่ผลักประตูให้เปิดออกเท่านั้น
แม้เฉินผิงจะประหลาดใจแต่เขาก็เดินเข้าไป ขณะที่คนอื่นๆ รออยู่ข้างนอก
เมื่อเข้าไปด้านในแล้ว เฉินผิงก็ต้องประหลาดใจเมื่อเขาได้พบหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งมีปิ่นปักผมรูปวิหคเพลิงบนศีรษะพร้อมด้วยเสื้อคลุมสีแดงกำลังนั่งอยู่บนที่นั่งของท่านหญิง
แม้ว่าเธอจะไม่ใช่หญิงสาวแล้ว แต่ผิวพรรณของเธอก็เรียบเนียนและดูดี
แต่อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าร่างวิญญาณที่ไม่มีร่างกาย
แม้ว่าเฉินผิงจะไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของท่านหญิงมาก่อน แต่เขารู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คือท่านหญิงอย่างแน่นอน
นี่ไม่เป็นการตีตนเสมอท่านเกินไปสักหน่อยเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...