หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3073

ตอนที่ 3073 ปลอบใจซึ่งกันและกัน 

“สำนักประตูเมฆาได้เต่าวิญญาณจากที่ไหนสักแห่งครับ คุณจี้ เต่าวิญญาณพวกนี้สามารถเดินทางข้ามทะเลโม่ไห่ได้อย่าง อิสระและไม่กลัวพายุใดๆ ด้วยเหตุผลนี้เอง พวกเขาจึงสามารถ ซุ่มโจมตีเรือเหาะของเราและขโมยพวกมันไปได้หลายสำ’,

ศิษย์ของสำนักเฟยเทียนอธิบาย

“เต่าวิญญาณ?” จี้อวิ๋นเงียบไป “จี้-อวน มาทำความเข้าใจสถานการณ์กันก่อน จากนั้นค่อยออก เดินทางสำรวจทะเล บางทีพ่อของคุณและคนอื่นๆ อาจยัง ปลอดภัยอยู่ก็ได้” เฉินผิงแทรก1ขึ้น

ในตอนนี้ เฉินผิงรู้ดิว่าขายผู้นี้กำลังหลงทางและไม่รู้ว่าจะทำ อย่างไรต่อไป

“ตกลงครับ เราจะออกเดินทางและตรวจสอบสถานการณ์ตู ก่อน!”

จี้อวิ๋,นพยักหน้าเห็นด้วย เขาหันไปหาลูกศิษย์คนนั้นและสั่งว่า “ไปซื้อตั๋วมาลักสองสามใบที ฉันจะออกทะเล”

หลังสิ้นคำสั่งของเขา ศิษย์ผู้นั้นกล่าวด้วยนํ้าเสียงที่อิดอัด “ตอน นี้คงไม่มีตั๋วเหลืออีกแล้วครบ คุณจี้ พวกมันลูกขายจนหมดไป

นานแล้ว หลังมีข่าวลือว่ามีของวิเศษมากมายกระจัดกระจายอย่ ในทะเลโม่ไห่ ผู้คนจำนวนมากก็พากันหลั่งไหลมาที่นี่ ด้วยเหตุนี้ ตั๋วเรือวิญญาณจึงถูกขายโก่งราคาไปมาก แต่ถึงกระนั้นความ ต้องการในการซื้อตัวนั้นก็ยังมากกว่า”

“บัดซบ!ไร้ประโยขน์จริงๆ! พวกคุณไม่รู้เหรอว่าต้องเตรียมตั๋ว เอาไว้สองสามใบ?” จี้อวิ๋นโกรธจัดทันทีหลังจากได้ยินคำพูด ของลูกศิษย์คนนั้น

“เราออกทะเลไม่ได้ล้าเราไม่มีตั๋วใซ่มั้ย?” เฉินผิงถามด้วยความ สงสัย

“ไม่ได้ครับ แต่มันก็ยังพอจะมีทางได้ตั๋วนั้นมาอยู่” จี้อวิ้นกระ ซิบตอบ

“ยังไง? ซื้อจากคนอื่นต่อในราคาแพงๆ อย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิง ถาม

ทว่าจี้อวิ๋นกลับส่ายศีรษะ “ด้วยการแย่งขิงมันมา ตั๋วพวกนี้!ม่มี ซื่อระบุ ตังนั้นพวกมันจึงเป็นของใครก็ได้ที่มีตั๋วอยู่ในมีอ” เมื่อได้ยินเข่นนั้น เฉินผิงก็พบว่าเป็นความคิดที่ดิ

ใช่ เราสามารถแย่งตั๋วสองใบจากคนอื่นได้ ยังไงเรื่องแบบนี้ก็ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรในอาณาจักรนิรันดรอยู่แล้ว!

“บางทีอาจเป็นโซคดีของเราแล้วที่เราหาซื้อตั๋วไม่ได้!”

เหล่าผู้ผิกบำเพ็ญฌานที่พลาดการซื้อตั๋วเรือต่างบ่นและปลอบ ใจซึ่งกันและกัน

แน่นอนว่าการมาถึงของเฉินผิงและผู้ติดตามก็ดิงความสนใจ ของพวกเขาเข่นกัน

ส่วนใหญ่เป็นเพราะเกาฉี่หลาน ด้วยการแต่งกายด้วยขุดลืขาว และนิสัยที่แสนเย็นซาของเธอ กลับทำให้เธอดูมีเสน่ห็อย่างไม่ น่าเ1ซื่อ

“เธอสวยน่าทึ่งมาก! แม้แต่หญิงสาวที่งดงามเข่นนี้ก็ยังยอม เสี่ยงชีวิตมาที่ทะเลโม่ไห่อย่างนั้นเหรอ?”

“มันคงน่าเสียดายล้าเธอต้องตายอยู่นอกทะเลนั้น!” ผู้ฝืกบำเพ็ญฌานจำนวนมากจ้องมองเธออย่างเปีดเผยและพูด ถึงเธออย่างหยาบคาย นำไปสู่ความรู้สึกโกรธที่ปรากฏบน ใบหน้าของเธอ จำนวนผู้แกบำเพ็ญฌานจ้องมองไปที่เธอเพิ่มมากขึ้น พวกเขา จ้องมองไปที่รูปร่างที่เพรียวบางและผิวที่ขาวนวลราวกับ นางฟ้าของเธอ รัศมีเยือกเย็นอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอนั้นเย้ายวน เหลือเกิน

รปลักษณ์ของเธอต่างทำให้ผู้แกบำเพ็ญฌานหลายคนต้อง นำลายไหลขณะที่พวกเขาจ้องมองเธอจนตาแทบไม่กระพริบ แม้แต่ผู้!เก,บำเพ็ญฌานหญิงบางคนก็ยังต้องรู้สึกอิจฉาและด้อย กว่า