ตอนที่ 3073 ปลอบใจซึ่งกันและกัน
“สำนักประตูเมฆาได้เต่าวิญญาณจากที่ไหนสักแห่งครับ คุณจี้ เต่าวิญญาณพวกนี้สามารถเดินทางข้ามทะเลโม่ไห่ได้อย่าง อิสระและไม่กลัวพายุใดๆ ด้วยเหตุผลนี้เอง พวกเขาจึงสามารถ ซุ่มโจมตีเรือเหาะของเราและขโมยพวกมันไปได้หลายสำ’,
ศิษย์ของสำนักเฟยเทียนอธิบาย
“เต่าวิญญาณ?” จี้อวิ๋นเงียบไป “จี้-อวน มาทำความเข้าใจสถานการณ์กันก่อน จากนั้นค่อยออก เดินทางสำรวจทะเล บางทีพ่อของคุณและคนอื่นๆ อาจยัง ปลอดภัยอยู่ก็ได้” เฉินผิงแทรก1ขึ้น
ในตอนนี้ เฉินผิงรู้ดิว่าขายผู้นี้กำลังหลงทางและไม่รู้ว่าจะทำ อย่างไรต่อไป
“ตกลงครับ เราจะออกเดินทางและตรวจสอบสถานการณ์ตู ก่อน!”
จี้อวิ๋,นพยักหน้าเห็นด้วย เขาหันไปหาลูกศิษย์คนนั้นและสั่งว่า “ไปซื้อตั๋วมาลักสองสามใบที ฉันจะออกทะเล”
หลังสิ้นคำสั่งของเขา ศิษย์ผู้นั้นกล่าวด้วยนํ้าเสียงที่อิดอัด “ตอน นี้คงไม่มีตั๋วเหลืออีกแล้วครบ คุณจี้ พวกมันลูกขายจนหมดไป
นานแล้ว หลังมีข่าวลือว่ามีของวิเศษมากมายกระจัดกระจายอย่ ในทะเลโม่ไห่ ผู้คนจำนวนมากก็พากันหลั่งไหลมาที่นี่ ด้วยเหตุนี้ ตั๋วเรือวิญญาณจึงถูกขายโก่งราคาไปมาก แต่ถึงกระนั้นความ ต้องการในการซื้อตัวนั้นก็ยังมากกว่า”
“บัดซบ!ไร้ประโยขน์จริงๆ! พวกคุณไม่รู้เหรอว่าต้องเตรียมตั๋ว เอาไว้สองสามใบ?” จี้อวิ๋นโกรธจัดทันทีหลังจากได้ยินคำพูด ของลูกศิษย์คนนั้น
“เราออกทะเลไม่ได้ล้าเราไม่มีตั๋วใซ่มั้ย?” เฉินผิงถามด้วยความ สงสัย
“ไม่ได้ครับ แต่มันก็ยังพอจะมีทางได้ตั๋วนั้นมาอยู่” จี้อวิ้นกระ ซิบตอบ
“ยังไง? ซื้อจากคนอื่นต่อในราคาแพงๆ อย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิง ถาม
ทว่าจี้อวิ๋นกลับส่ายศีรษะ “ด้วยการแย่งขิงมันมา ตั๋วพวกนี้!ม่มี ซื่อระบุ ตังนั้นพวกมันจึงเป็นของใครก็ได้ที่มีตั๋วอยู่ในมีอ” เมื่อได้ยินเข่นนั้น เฉินผิงก็พบว่าเป็นความคิดที่ดิ
ใช่ เราสามารถแย่งตั๋วสองใบจากคนอื่นได้ ยังไงเรื่องแบบนี้ก็ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรในอาณาจักรนิรันดรอยู่แล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...