หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3074

ตอนที่ 3074 แย่งชิงตั๋ว
“ขอโทษนะครับ คุณผู้หญิง นายจ้างผมอยากขอเชิญคุณมาร่วม เดินทางกับเราสักหน่อยครับ” จู่ๆ ผู้ฝิกบำเพ็ญฌานคนหนึ่งที่ดู เหมือนคนรับใข้ก็เดินเข้ามาและพูดกับเกาฉี่หลาน
“นายจ้างของคุณ?”

เกาฉี่หลานประหลาดใจเล็กน้อย
“ถูกต้อง คุณโจวอยากจะขอเชิญคุณไปล่องเรือที่ทะเลโม่ไห่ ด้วยกันคุรบ” คนรับใข้อธิบายอย่างละเอียดพร้อมกับขี้ไปที่ใคร บางคนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล

เกาฉี่หลานมองตามไปยังทิศทางที่เขาขี้ เธอเห็นขายคนหนึ่ง สวมเสื้อเขิ้ตสีขาวโบกมือให้เธอพร้อมกับรอยยิ้ม ท่าทางของ เขาดูเป็นสุภาพบุรุษมาก
เธอกำลังจะปฏิเสธแต่เธอก็ลังเกตเห็นสายตาของเฉินผิงที่มอง มา

เธอเข้าใจความหมายของเฉินผิงทันที เธอจึงตอบไปด้วยรอย ยิ้ม “เชิญนำทางค่ะ”
คนรับใข้พยักหน้าและพาเธอไป ขณะที่เฉินผิงและจี้อวิ๋นเดิน ตามไปโดยไม่ทิ้งห่างมากนัก
เมื่อเห็นเกาฉี่หลานเข้ามาใกล้ขายคนนั้นก็รืบจัดแจงเสื้อผ้าของ เขาทันที จากนั้นเขาก็เริ่มพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม “ผมหวังว่าคุณ คงไม่ว่าอะไรที่ได้ถือวิสาสะขวนคุณมาร่วมเดินทางกับผมนะ ครับ คุณผู้หญิง ผมมืนามว่าโจวไท คุณสามารถเรืยกผมว่าอาไห่ ก็ได้ แล้วคุณล่ะครับ?”
“ฉันขื่อเกาฉี่หลาน” เกาฉี่หลานตอบอย่างตรงไปตรงมา

“เกาฉี่หลาน... ข่างเป็นขื่อที่ไพเราะจริงๆ! ผมสงสัยจังว่าคุณมา กับใครที่ทะเลโม่ไห่นี้ แล้วเราพอจะเดินทางไปด้วยกันได้มัย ครับ?” โจวไห่ถาม
“ฉันมากับพี่ขายของฉันสองคน ฉันอยากจะเดินทางไปกับคุณ ด้วย แต่เราหาซื้อตั๋วไม่ได้เลย ดังนั้นฉันคงไปกับคุณไม่ได้หรอก คุณโจว”

เกาฉี่หลานแสดงสีหน้าสิ้นหวัง
เมื่อเห็นสีหน้าของเธอโจวไห่ก็ตอบกลับไปด้วยการหัวเราะ เบาๆ ทันที “ไม่มืตั๋วก็ไม่เห็นจะเป็นป้ญหาตรงไหน? รอสักครู่ นะครับ เดี๋ยวผมหามาให้เอง”
เมื่อพูดจบ เขาก็มองคนรับใข้ของเขา
จากนั้นคนรับใข้ก็เดินตรงไปยังฝงซนที่กำลังเข้าคิวขึ้นเรือ พร้อมด้วยบอดี้การ์ดอีกสองคนที่ตามไปด้วย
เขาเริ่มกวาดตามองฝูงซนก่อนที่จะตีงผู้ผ้กบำเพ็ญฌานที่ดูตัว เล็กและอ่อนแอในหมูคนเหล่านั้นออกมา
“ส่งตั๋วของแกมาซะ ไอ้หนู คุณโจวด้องการมัน!” เขาขอด้วย ห่าทีที่หยิ่งผยอง
แม้ว่าตั๋วโดยสารจะไม่มืขื่อและสามารถถูกแย่งชิงไปได้ แต่การ ทำเข่นนั้นในที่สาธารณะอย่างห่าเรือก็ออกจะโจ่งแจ้งเกินไป เสียหน่อย เห็นได้ขัดว่าตระกูลโจวจะต้องมืผู้อิทธิพลมากใน ระดับหนึ่ง ไม่เข่นนั้นโจวไห่คงไม่กล้าทำแบบนี้
“พวกคุณคิดจะทำอะไร? คุณคิดจะแย่งตั๋วของฉันไปอย่างหน้า ด้านๆ ตอหน้าคนตั้งเยอะแบบนี้อย่างงั้นเหรอ?” ผู้ฝืกบำเพ็ญ ฌานคนนั้นร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวในดวงตาของเขา
“ใครบอกว่าฉันจะแย่งมันไป?ฉันกำลังซื้อมันจากแกต่างหาก”

เมื่อคนรับใข้พูดจบ เขาก็หยิบเหรียญวิญญาณออกมาแล้วโยน ลงบนพื้น จากนั้น เขาก็ยกร่างของผู้ผิกบำเพ็ญฌานขึ้น และให้ บอดี้การ์ดค้นตัวเพี่อหาตั๋วของเขา
เมื่อเห็นเข่นนั้น ผู้ผิกบำเพ็ญฌานก็ไม่กล้าขัดขืนใด ด้วยความ สามารถที่ด้อยกวาและไม่มืคนคอยสนับสนุน ผู้บำเพ็ญเพียร
พเนจรเข่นเขาจึงถูกกำหนดให้ถูกกลั่นแกล้ง
เมื่อทำสำเร็จ คนรับใข้ก็ยิ่งมืห่าทีเย่อหยิ่งมากขึ้น เขากวาด สายตามองฝูงขนที่กำลังเข้าคิวอีกครั้ง
ผู้ฝืกบำเพ็ญฌานหลายคนต่างล้มหน้าลง พวกเขาไม่เต็มใจที่จะ มืป้ญหาเกิดขึ้นในเวลาเข่นนี้
ทันใดนั้น ก็มืซายซราตัวเหม็นคนหนึ่งสวมขุดคลุมสีดำเข้าตา ของคนรับใข้

เมื่อสังเกตเห็นซายขราผ้นี้ เขาก็เดินตรงเข้าไปทันที ยังไงเสีย วิธีที่จะช่วยให้การแย่งตวมาได้ตีที่สุดคือการกำหนดเป้าหมาย ไปยังผู้ที่อ่อนแอ
เขารู้สึกว่าขายขราผู้นี้เป็นเหยื่อที่เขาสามารถจัดการได้อย่าง ง่ายดาย
“เอาตั๋วของแกมาซะไอ้แก่!” เขาพูดกับขายขรา

“ทำไมฉันต้องให้มันกับคุณด้วยล่ะ?” ขายซรากล่าวและหาว ออกมาขณะมองดูคนรับใข้
กลิ่นเหม็นเข้าปะทะที่ใบหน้าของคนรับใข้ จนเขาต้องเอามือปีด จมูกทันที ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเขากลายเป็นความโกรธแค้น เขาตะคอกออกไป “ไอ้เวร! เหม็นเป็นบ้าเลย! เอาตั๋วของแกมา
ซะ แล้วฉันจะไว้ขืวิตแก!”