หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3075

ตอนที่ 3075 ขุมสมบัติ
เมื่อเห็นเซ่นนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองก็โกรธจัดและพุ่งเข้าหาซาย ซราทันที
เมื่อโจวไห่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น ทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

บอดี้การ์ดทั้งสองรีบวิ่งเข้าไปแต่กลับต้องถูกโจมตีจากฝ่ามือ ของขายซราเข้าอย่างจัง ส่งผลให้พวกเขากระอักเลือดออกมา และล้มลงเสียชีวิตในที่สุด
เมื่อคนรับใข้และบอดี้การ์ดทั้งสองคนถูกสังหารในที่สุดโจวไท่ก็ หมดความอดทน

เขาน้าคนกลุ่มหนึ่งและพุ่งตัวออกไปทันที “ใครก็ตามที่กล้า สังหารสมาซกในครอบครัวตระกูลโจว มันผู้'นั้นเท่ากับเ,ชื่อเชีญ ความตามของตัวเองแล้ว!”

ในฐานะผู้ฝืกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นสูงสดโจวไห่ระเบิด พลังออกมาด้วยความโกรธ รัศมีของเขาพุ่งสูงขนจนก่อให้เกิด ลมกระโซกแรง
ลมแรงได้พัดหมวกที่ซายซราสวมออก เผยให้เห็นใบหน้าที่แทบ จะเหลือแต่โครงกระดูก ดวงตาที่จมลึก ริ้วรอยเหี่ยวย่นและ

โหนกแก้มที่ปูดโปนจนเห็นได้ซัด
เมื่อโจวไห่เห็นใบหน้าของซายซรา ความโกรธเกรี้ยวที่เขามี ก่อนหน้านี้ก็กลับกลายเป็นความหวาดกลัวและเงียบเฉย เขาไม่ กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
ขายซราพ่นลมออกจมกอย่างไม่แยแส เขาขยับหมวกคลุม ศีรษะของเขาให้เข้าที่แล้วเดินขึ้นเรือวิญญาณไป
เฉินผิงที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลตระหนักได้ทันทีว่าซายซราผู้นี้มี ภูมิหลังที่น่าประทับใจและมีความแข็งแกร่งเกินกว่าระดับกง เซยนอย่างแน่นอน

หลังจากมองดูร่างไร้วิญญาณทั้งสามบนพื้น เฉินผิงและจี้อวิ๋นก็ เดินไปด้นตั๋วโดยสารตามร่างกายของศพ เนื่องจากพวกเขามี ส่วนเกี่ยวข้องกับโจวไห่ ตังนั้นพวกเขาจะต้องมีตั๋วอย่างแน่นอน ตอนนี้พวกเขาได้ตายลงแล้ว พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องใข้มันอีก ต่อไป
เมื่อเห็นว่ามีคนกำลังตรวจด้นศพของผู้ใต้บังคับบัญซาตรงหน้า โจวไห่จึงโกรธจัด ใบหน้าของเขาแดงกา ฉันอาจจะไม่ปีความ กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับขายขราคนนั้น แต่ไม่ได้หมายความ ว่าฉันจะปีนอยู่เฉยและปล่อยให้คนอื่นมาดูหมิ่นฉันโดยไม่ทำ อะไรเลย!

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงยังเป็นเพียงผู้ฝ่กบำเพ็ญฌานระดับกึ่ง เซียนขั้นที่ห้า และจี้อวิ่นที่เป็นผู้แกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียน ขั้นที่เจ็ดเท่านั้น จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่โจวไท่จะต้องกลัวพวกเขา
“แกสองคนกล้ามากนะ ที่มาขโมยตั๋วของฉันไปต่อหน้าต่อตา แบบนี้” โจวไท่กล่าวพร้อมด้วยรัศมีพลังที่ปกคลุมขายทั้งสองไร้
“พวกเขาตายไปแล้วและไม่จำเป็นต้องใข้ตั๋วนึ่ มันน่าเป็น ประโยซน้กับพวกเรามากกว่า” เฉินผิงตอบโต้โจวไท่อย่าง ใจเย็น

“ฉันจะไม่อนุญาตให้ใครมาใข้มันทั้งนั้น ต่อให้ฉันต้องทำลายตั๋ว ทิ้งก็ตาม!” โจวไห่ขึ้นเสียง
เมื่อพูดจบ ลูกน้องของเขากลุ่มหนึ่งก็เข้ามาล้อมเฉินผิงและจี้อ วิ่นไร้ทันที “คุณโจว ได้โปรดหยุดก่อนค่ะ พวกเขาเป็นพี่ขายสองคนที่ฉัน พูดถึง” เกาฉี่หลานรืบซี้แจงทันที
เมื่อได้ยินเซ่นนั้น โจวไท่ก็รีบถอนรัศมีพลังคืนกลับมา ก่อนจะ หันไปมองเกาฉี่หลานและถามว่า “คุณเกา ซายสองคนนี้เป็นพี่ ซายของคุณหรอกเหรอครับ?”

“ใซ่แล้วค่ะ ที่พวกเขาต้องทำแบบนี้ก็เพราะว่าพวกเขาไม่มีตั๋ว” เกาฉี่หลานอธิบายพร้อมกับพยักหน้า
ท่าทีของโจวไห่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเซิง “เนื่องจากพวกเขาเป็นพี่ ขายของคุณ ผมต้องขอโทษสำหรับพฤติกรรมของผมเมื่อครู่นี้ ด้วย โปรดรับตั๋วไป ยังไงซะคนเหล่านั้นก็ตายไปแล้วและไม่ จำเป็นต้องใข้ตั๋วอีกแล้ว”
ดูเหมือนว่าโจวไห่จะไม่รู้สึกกังวลเกี่ยวกับคนรับใข้และบอดี้ การ์ดทั้งสองคนที่เสียชีวตไปแม้แต่น้อย

สำหรับบุคคลอย่างโจวไห่แล้ว การจากไปของผู้ใต้บังคับบัณซา เพียงไม่กคนนั้นไม่ต่างอะไรกับการตายของมดตัวหนึ่งเท่านั้น
ด้วยตั๋วในมือ เฉินผิงและกลุ่มของเขาก็สามารถขึ้นเรือได้โดยไม่ จำเป็นต้องแย่งขิงจากใครอีก

เมื่อเข้าไปในเรือวิญญาณสำมหึมาแล้ว เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขา ได้ก้าวเข้ามาสู่โลกอีกโลกหนึ่ง
ลูกเรือพาพวกเขาขึ้นไปขั้นบนหลังจากตรวจสอบตั๋ว
ในแต่ละขั้นที่พวกเขาเดินขึ้นไป การตกแต่งภายในเรือวิญญาณ นั้นก็ยิ่งหรูหรามากขึ้นเรื่อยๆ
เห็นได้ซัดว่าขั้นบนสุดของเรือจะต้องเป็นระดับที่ตีที่สุด

เมื่อไปถึงขั้นห้า เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็หยุด จากนั้นลูกเรือก็พา พวกเขาไปยังห้องของตน
การเดินทางข้ามทะเลโม่ไห่จะต้องใข้เวลานานหลายวัน ดังนั้นที่ ขั้นบนของเรือจึงมีห้องพักส่วนตัว แต่ที่ขั้นล่างนั้นกลับดูเรียบง่ายกว่า มันมีเพียงแค่'ที่นั่งและ สภาพแวดล้อมที่ไม่คอยโสภาเท่าไหร่นัก
“คุณเกาครับ หากคุณต้องการอะไรก็เซิญบอกกับผมได้เลยไม่ ต้องเกรงใจ มืสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายบนเรือวิญญาณ สำนี้” โจวไห่กล่าว

“และผมเข้าใจว่าคุณอาจมาเยือนทะเลโม่ไห่เป็นครั้งแรกและ คงไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ ความจริงแล้วที่นึ่ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด มันตรงกันข้ามกับข่าวลือด้วยซํ้า ทะเลโม่ไห่นั้นเป็นเสมือนดั่ง ขุมสมบัติก็ว่าได้” เขากล่าวเพิ่มเติมด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร