หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3076

ตอนที 3076 ใช้เสน่ห์ของเธอ 
“ขุมสมบัติ?” เกาฉี่หลานตอบด้วยท่าทางงุนงง
“ถูกต้อง มีข่าวลือว่ากันว่าทะเลโม่ไห่นี้เป็นสถานที่ที่อันตราย อย่างมาก จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้มีคนเพียงไม่กี่คนที่กล้าเสี่ยง ชีวิตมาที่นี่” โจวไห่อธิบาย “เพราะเหตุนี้เอง จึงทำให้สมบัติ มากมายในทะเลโม่ไห่ยังคงไม่ถูกด้นพบ ล้าไมใช่เพราะคลื่น ขนาดใหญ่ที่พัดผ่านทะเลโม่ไห่และกวาดเอาสมบัติบางชิ้นขึ้น ไปบนขายผิงจนมีคนพบเจอเข้า ตอนนี้คงไม่มีนักล่าสมบัติ มากมายมาอยู่ที่นี่”

“โดยปกติแล้ว ทะเลโม่ไห่ไมใช่สถานที่ที่ดึงดูดผู้คนมากนัก ส่วน ใหญ่เป็นเพราะผู้ที่พบเจอสมบัติเป็นคนเผยแพร่ข่าวนี้แก่ผู้อื่น” เขากล่าวเสริมด้วยความหงุดหงิด
“ล้าผมเข้าใจถูกต้อง ทะเลโม่ไห่ก็ดึอขุมสมบัติอันกว้างใหญ่ใช่ มั้ยครับ?” เฉินผิงเอ่ยถาม

โจวไห่พยักหน้าขณะที่เขาพูด “แน่นอน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทะเลโม่ไห่นั้นลือเป็นขุมสมบัติขนาดใหญ่ แต่ผมเองก็ไม่เคย เห็นใครคนไหนดำดิ่งลืกลงไปในทะเลมาก่อน ส่วนมากแล้วผู้คน จะนั่งเรือวิญญาณก็เพื่อกอบกู้สมบัติที่ลอยอยู่หรือสำรวจเกาะ ต่างๆ ในทะเลโม,ไห่เพื่อด้นหาโอกาส ใครก็ตามที่กล้าเสี่ยงชีวิต ลงไปในทะเลย่อมเห่ากับเป็นการแสวงหาความตายเห่านั้นไม่มี
ทางเลยที่พวกเขาจะรอดจากการสำรวจแบบนั้นได้”

“แล้วรายงานเรื่องที่มีเรือวิญญาณสำหนึ่งจมลงเมื่อไม่กี่วันก่อน ล่ะ?” จี้อวิ๋นเอ่ยถามเพราะต้องการรู้ข้อมูลเกี่ยวกับพ่อของเขา เขาอยากรู้ว่าพ่อของเขาเสืยชีวิตในทะเลหรือไม่
“ผมเองก็ได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นเหมือนกัน ทะเลโม่ไห่เป็น สี่งที่ยากจะคาดเดาและทุกสิ่งสามารถเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น รวมไป ถึงการจมเรือวิญญาณด้วย นอกจากนี้ยังมีสัตว์อสูรมากมาย หลายขนิดอยู่ในทะเล ไม่เช่นนั้น พวกเขาไม่สร้างวงแหวนอาคม บนเรือวิญญาณและขายตั๋วโดยสารในราคาที่สูงเข่นนี้” โจวไห่ อธิบายอย่างมั่นใจ “แต่มั่นใจได้เลยว่านี่ดึอเรือวิญญาณสำที่ ใหญ่ที่สุด ถึงตั๋วจะมีราคาแพงแต่การเดินทางด้วยเรือล0านี้ก็เป็น ทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุดเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ผมมาที่นี่ก็เพื่อ ดูแลคุณ ตังนั้นคุณจะไม่มีทางเจอบํญหาใดๆ เพราะผมได้ข้าม ทะเลโม่ไห่มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง”
เห็นได้ขัดว่าเขาพูดแบบนั้นเพื่อทำให้เกาฉี่หลานประทับใจ

หัวใจของจี้อวิ๋นยิ่งหนักอึ้งหลังจากที่เขาได้ยินดำของโจวไห่ หากพ่อของเขาคือผู้ที่อยู่ในโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นจริงๆ เขาจะ ต้องรับหน้าที่เป็นผู้นำสำนักเฟยเทียน อย่างไรก็ตาม จี้อวิ๋'นรู้ดึถึงความสามารถที่จำกัด'ของเขา และ เขากลัวว่าอนาคตของสำนักในมีอฃองเขาอาจไม่มั่นคง “คุณโจว ขอบคุณมากนะคะ แต่ฉันอยากจะขอพักสักหน่อย” เกาฉี่หลานกล่าวอย่างสุภาพและขอความเป็นส่วนตัว

มีหลายเรื่องที่เธอไม่สามารถพูดคุยกับเฉินผิงและจี้อวนได้หาก โจวไห่ยังอยู่ที่นี่ “คุณเกา เชิญพักผ่อนเถอะครับ แล้วเดี๋ยวผมจะพาคุณไปที่ ดาดฟ้าเพื่อซมวิวทิวทัศน์ แม้ว่าทะเลโม่ไห่จะถูกปกคลุมไปด้วย ความมีดมิด แต่มันก็มีเสน่ห้ที่เป็นเอกลักษณ์” โจวไห่กล่าวก่อน จะเดินออกไปพร้อมกับผู้ติดตามของเขา

เมื่อโจวไห่จากไป เกาฉี่หลานก็หันไปหาเฉินผิงแล้วถามว่า “เฉิน ผิง ล้าฉันเป็นผ้หญิงของคุณ คุณจะยังให้ฉันใข้เสน่ห้ของฉันเพื่อ ให้ใต้ตั๋วพวกบันมาหรือเปล่า?”

เฉินผิงถึงกับผงะและไตร่ตรองดำถามของเธอครู่หนึ่งก่อนจะ ตอบว่า “คุณจะให้ผมทำตัวน่าไม่อายแบบนั้นได้ยังไง? ผมไม่มี ทางขอให้คุณทำอะไรที่ไม่เหมาะสมแบบนั้นหรอกไม่ว่าคุณจะ เป็นผู้หญิงของผมหรือไม่ หากมีขายใดคิดร้ายต่อคุณ ผมจะ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อปกป็องคุณ”

ดำพูดของเฉินผิงทำให้ใบหน้าของเกาฉี่หลานมีรอยยิ้ม จิตใจ ของเธอผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ขัด

“ตอนนี้เราควรพักผ่อนกันก่อน ผมเซื่อว่าโจวไทํคงจะมาหาคุณ อีกในไม่ข้า การมีไกด์นำเที่ยวฟรีเพิ่มสักคนก็ไม่ได้แย่เห่าไหร่ จริงมั้ย?” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม เกาฉี่หลานจ้องมองไปที่เฉินผิง “เฉินผิงฟ้งให้ดินะ ที่ฉันทำ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อคุณเห่านั้น ล้าโจวไห่ทำอะไรฉัน คุณจะต้องเป็น คนรับผิดขอบ!”