หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3078

ตอนที่ 3078 ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน 
“แต่ถ้าเขาเป็นพวกสายเลือดมารอเวจีล่ะ? ตระกูลมารโลหิต ของเราขัดแย้งกับพวกเขามาโดยตลอด” หลัวซีกล่าวโดยยังคง รู้สึกกังวล “เป็นไปไม่ได้หรอก ตระกูลของพวกเขาอยู่ในดินแดนอุดรวิทูร อีกทั้งยังไม่มีใครเคยเห็นผ้ผ้กวิชามารมาหลายปีแล้ว แล้ววันนี้ เราจะบังเอิญเจอคนๆ หนงได้ยังไงกัน? เลิกคิดฟ้งซ่านได้แล้ว พวกเราแอบออกเดินทางมาก็เพื่อรักษาความกระหายเลือดของ คูณ ยิ่งคุณคิดมากเท่าไหร่ สุขภาพของคุณก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น”

จินตงปลอบเธออีกครั้งพร้อมกับตบไหลเธอเบาๆ
“ตกลง” เธอตอบพร้อมกับพยักหน้า
อย่างไรก็ตาม จู่ๆ คิ้วของหลัวซีก็ขมวดลง สีหน้าของเธอบิด เบี้ยวจนกลายเป็นความเจ็บปวด เส้นเลือดปูดโปนออกมาบน ใบหน้าของเธอและดวงตาของเธอก็ค่อยๆ กลายเป็นสีแดงก็า

ร่างกายของหญิงสาวสั่นเทาใบหน้าของเธอถูกดิงขึ้นขณะที่ เขี้ยวแหลมยื่นออกมาจากปาดของเธออย่างรวดเร็ว
แต่ถึงกระนั้น จิ้นตงก็หาได้มีอาการตื่นตระหนกไม่ ราวกับว่า เขาคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดิ เขาดิงมีดสั้นออกมาและกรีดแขน1ของตัวเอง รืดเอาเลือดออก จากบาดแผลทันที

หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยให้เลือดหยดลงบนริม!เปากของผู้หญิง สีหน้าและท่าทางของเธอค่อยๆ กลับมาเป็นปกติในขณะที่เลือด ไหลเข้าลู่ปากของเธออย่างต่อเนื่อง

ไม่นานหญิงสาวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมใบหน้าที่เจ็บปวดของ เธอกลับคืนลู่สภาพที่งดงามอีกครั้ง ความทุกข้ทรมานและความรู้สึกผิดปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอจ้องมองไปที่บาดแผลบนแขนของขายคนนั้น

บนแขนของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผลจำนวนมาก เห็นได้ขัดว่าเกิดจากเหตุการณที่คล้ายคลึงกันนี้
“ฉัน,ขอ'โทษ จิ้นตง ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันควบคุม ตัวเองไม่ได้...”
หลัวซีหสั่งนั้าตาขณะที่เธอพันผ้าบาดแผลของเขา
“อย่าร้องไห้เลย ผมรู้ว่าคุณไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ตังนั้น อย่าตำหนิตัวเองเลยนะ ถึงแม้ว่าคุณจะมีความกระหายเลือด แต่คุณไม่เคยทำร้ายใครเลย” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“จิ้นตง ทำไมเราไม่กลับไปล่ะ? บางทีพ่อของฉันอาจมีวิธีรักษา

มันได้ หากยังขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ข้าก็เร็วฉันคงดูดเลือดของ คุณจนหมดตัวแน่ๆ”
หญิงสาวเริ่มเสียใจที่ออกมาและอยากเดินทางกลับ “เรากลับไปไม่ได้เด็ดขาด หากอาจารย์รู้ว่าคุณแอบ!เกวิชาของ มารโลหิต จนถึงขั้นกระหายเลือด เขาจะต้องเผาคุณทั้งเป็น อย่างแน่นอน ลองคิดดูว่ามีพวกเรากี่คนแล้วที่ถูกเผาไปแบบนั้น ต่อให้คุณเป็นลูกสาวของเขา เขาก็จะไม่มีทางเมตตา ท่าน อาจารย์เคยกล่าวไว้ว่าเราสามารถเป็นมารที่ชั่วร้ายได้ในสายตา ของผู้อื่น แต่เราต้องไม่ทำสิ่งที่ชั่วร้าย เราไม่สามารถเลือกตัวตน ของเราในฐานะเผ่ามารได้ แต่เราสามารถเลือกได้ว่าจะใช้ชีวิต ของเรายังไง” จิ้นตงพูดกับเธอด้วยสีหน้าจริงจัง

หลัวซีพูดไม่ออกและทำได้เพียงนิ่งเงียบเท่านั้น “ไม่ต้องกังวล หลัวซี คราวนี้ผมต้องหาวิธีรักษาอาการกระหาย เลือดของคุณได้อย่างแน่นอน...”

เมื่อพูดจบ จิ้นตงก็ดิงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

แต่ไม่นาน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปก่อนจะผลักร่างของหญิง สาวออกไป
“หลัวซี อยู่ในห้องนะ และอย่าออกไปข้างนอกเด็ดขาด”

จากนั้นเขาก็เจดประดูออก’ไป
มีชายชราคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีตำยืนอยู่นอกประตูใบหน้า ของเขาผอมแห้งจนเหลือโครงกระดูก มีเพียงดวงตาของเขา เท่านั้นที่ส่องประกายความมีชีวิต

ชายชราส่งยิ้มให้ทันทีที่เห็นจิ้นตงเปีดประตูออกมา “ช่างน่า เบื่อจริงๆ คุณนี่ไม่สนุกเอาชะเลย ฉันคิดว่าฉันได้ยินการสนทนา ของพวกคุณทั้งดู่ใครจะไปคิดว่าคุณจะรู้ถึงการปรากฏตัวของ ฉันได้..."