นั่นเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ทำการต่อสู้บนเรือลำนี้ นอกจากนี้ คงไม่มีผู้ใดยอมเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงจนถึงขั้นเริ่มต้นทะเลาะวิวาทกัน
เมื่อได้รับรู้และเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานอีกหลายคนก็กระโดดลงจากเรือวิญญาณเพื่อพยายามฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ให้เชื่องเพื่อที่จะได้ขี่มัน
ทันทีที่พวกเขาร่อนลงบนกระดองของเจ้าสัตว์อสูร มันก็ส่งเสียงร้องออกมาก่อนจะพุ่งข้ามผ่านทะเลโม่ไห่พร้อมกับพาผู้ฝึกบำเพ็ญฌานไปด้วย
คลื่นขนาดมหึมาซัดสาดเข้าใส่ ส่งผลให้พวกเขาหลายคนตกลงไปในน้ำทะเลอันมืดมิด
พวกที่ตกลงไปต่างรีบปีนกลับขึ้นไปบนเรือวิญญาณ จากสีหน้าที่เจ็บปวดของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าน้ำในทะเลโม่ไห่นี้มีสารพิษบางอย่างอยู่จริงๆ
เนื่องจากกลุ่มคนที่ตกลงไปในน้ำนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือร้ายแรงมากนัก เหล่าผู้ที่เห็นเหตุการณ์จึงรู้สึกโล่งอก
คงจะเป็นเรื่องน่ายินดีไม่น้อย หากพวกเขาสามารถฝึกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์นี้ให้เชื่องได้
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานหลายคนกระโดดลงจากเรือวิญญาณ จนมีคนยืนอยู่บนหลังของเต่าศักดิ์สิทธิ์ทุกตัวที่ล้อมรอบเรือ
เมื่อมีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานอยู่บนกระดอง เต่าศักดิ์สิทธิ์ก็แล่นข้ามพื้นผิวมหาสมุทร บังคับให้เรือวิญญาณต้องหยุดชะงัก
ชายในชุดคลุมแปดเอกลักษณ์ถอนหายใจยาวเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า
ไม่มีใครรู้เลยว่าผลสุดท้ายพวกเราจะต้องลงเอยยังไง หากเต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้ยังพาเราต่อไปแบบนี้? คงเป็นอันตรายถึงชีวิตหากเราต้องหลงทางในทะเลโม่ไห่นี้!
แต่ถึงกระนั้น ไม่นานเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานก็ปีนกลับขึ้นมาบนเรือด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ไม่มีใครสามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้ให้เชื่องได้
“คุณช่วยฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ให้เชื่องได้มั้ย เฉินผิง?” เกาฉี่หลานถามเขาด้วยสายตาที่เป็นประกาย
หัวใจของเฉินผิงแทบละลายเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เขินอายต่อหน้าโจวไท่
ปกติแล้วเกาฉี่หลานจะเป็นคนที่เย็นชาและฉุนเฉียว รัศมีพลังอันเยือกเย็นที่เธอเปล่งออกมาทำให้คนส่วนใหญ่หวั่นเกรง
แต่เมื่ออยู่กับเฉินผิง เธอกลายเป็นหญิงสาวที่สุภาพเรียบร้อย
ในเมื่อฉันเลือกที่จะติดตามเขาแล้วฉันจึงต้องทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อให้เขารู้สึกพอใจ
เขาคือคนที่สังหารคนรับใช้และบอดี้การ์ดอีกสองของฉันจนตายที่ท่าเรือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...