หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3084

“สมาพันธ์ผนึกมาร?”

เมื่อได้ยินชื่อ “สมาพันธ์ผนึกมาร” เฉินผิง เกาฉี่หลานและจี้อวิ๋นก็ขมวดคิ้วทันที

เนื่องจากเฉินผิงได้สังหารสมาชิกทั้งห้าของมารสวรรค์เบญจธาตุจากสมาพันธ์ผนึกมารไป ชายหนุ่มจึงคิดว่าตอนนี้เขาอาจเข้าไปอยู่ในรายชื่อศัตรูที่เป็นเป้าหมายของสมาพันธ์

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของหัวหน้าสมาพันธ์ผนึกมารสาขาย่อยอาจทำให้สถานการณ์ยุ่งยากมากยิ่งขึ้น

“เป็นอะไรไป? คุณไม่เคยได้ยินชื่อของสมาพันธ์ผนึกมารงั้นเหรอ?” เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา โจวไท่ก็คิดว่าพวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของสมาพันธ์

“เราเคยได้ยินชื่อพวกเขา แต่เขาเป็นแค่หัวหน้าสาขาย่อย แต่ทำไมทุกคนถึงดูหวาดกลัวเขาขนาดนี้? แม้แต่คุณเองก็ยังดูตื่นกลัวขนาดนี้” เฉินผิงถาม

แทนที่จะโอ้อวด แต่ครั้งนี้โจวไท่กลับส่ายศีรษะ “ผมเองก็กลัวเขาเหมือนกัน อิทธิพลของสมาพันธ์ผนึกมารแผ่ขยายไปทั่วอาณาจักรนิรันดร์ ดังนั้น ถึงแม้เขาจะเป็นเพียงหัวหน้าสาขาย่อยแต่อำนาจของเขาก็แผ่ขยายไปทั่วในแถบภูมิภาคนี้ ผมไม่กล้าล้ำเส้นเขา และผมก็สามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าคนอื่นๆ ก็คงคิดแบบเดียวกัน คุณรู้ไหมว่าทำไมธุรกิจเรือวิญญาณของท่าเรือถึงเจริญรุ่งเรือง แต่กลับไม่มีการแข่งขันกันในธุรกิจนี้ แถมยังไม่มีใครกล้าขึ้นเรือโดยการใช้กำลัง? ทุกคนต้องซื้อตั๋วตามระเบียบ” โจวไท่พูดอย่างลึกลับ

“ทำไมล่ะ?” เฉินผิงถามต่อ

“นั่นเป็นเพราะสมาพันธ์ผนึกมารเป็นผู้ที่คอยหนุนหลังเจ้าของธุรกิจขนส่งเรือวิญญาณที่ท่าเรือแห่งนี้ ด้วยการสนับสนุนของพวกเขา ใครจะกล้าเข้ามาแข่งขันหรือขึ้นเรือโดยไม่มีตั๋วล่ะ? ผมแนะนำให้คุณอยู่ห่างจากเย่เฟิงชิงเอาไว้จะดีกว่า เขาอาจดูหนุ่ม แต่เขาน่าเกรงขามและโหดเหี้ยมมาก!”

ขณะที่กำลังพูดถึงเย่เฟิงชิง โจวไท่มีท่าทีที่กังวลอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากกลัวว่าเย่เฟิงชิงจะได้ยินเข้า

เฉินผิงตกอยู่ในห้วงความคิดอีกครั้ง ดูเหมือนว่าระดับการฝึกบำเพ็ญฌานของเย่เฟิงชิงจะต้องเหนือกว่าระดับกึ่งเซียนไปอย่างแน่นอน ถ้าเขาเป็นถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หนึ่งหรือสอง ฉันอาจจะยังพอเทียบเคียงกับเขาได้ ต่อให้ฉันจะสู้เขาไม่ได้ แต่อย่างน้อยฉันก็ยังพอสามารถหลบหนีได้ แต่ถ้าเขาแข็งแกร่งมากกว่านั้น มันคงเป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับเขา แถมฉันยังมีเกาฉี่หลานและจี้อวิ๋นอยู่ด้วย ฉันคงไม่สามารถหนีไปและปล่อยให้พวกเขาอยู่ตามลำพังได้หรอก จริงมั้ย?

ขณะที่เฉินผิงกำลังครุ่นคิด เย่เฟิงชิงก็มาถึงหัวเรือ ร่องรอยของความอิจฉาสะท้อนเข้ามาในดวงตาทันทีที่เขาเห็นผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์ได้

“คุณนี่เอง คุณเย่ คุณไม่คิดจะลองฝึกมันให้เชื่องและสนุกไปกับมันสักหน่อยเหรอ?” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกล่าวทักทายเย่เฟิงชิงด้วยรอยยิ้มราวกับว่าพวกเขาคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

“แน่นอน แต่ผมตั้งใจจะฝึกสักตัวที่ใหญ่กว่าของคุณ” หลังจากมองไปรอบๆ เย่เฟิงชิงก็กระโดดไปหาเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวที่ใหญ่ที่สุดขณะนั้น

ยิ่งขนาดของเต่าศักดิ์สิทธิ์ใหญ่เท่าไร มันก็ยิ่งมีพลังมากขึ้นเท่านั้น ในทางกลับกันมันก็ยิ่งทำให้เชื่อฟังได้ยากขึ้นด้วยเช่นกัน