“ไอ้เจ้าเต่านี่ แกคงเบื่อชีวิตแล้วสินะ!”
เย่เฟิงชิงขมวดคิ้วเป็นปมแน่น สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมน่ากลัว
เขายื่นฝ่ามือออกไป เตรียมจัดการกับเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์และจมมันลงในทะเลโม่ไห่
แต่ทว่าชายคนหนึ่งในชุดคลุมลายแปดเอกลักษณ์ได้เข้ามาห้ามไม่ให้เขาทำเช่นนั้น
“ใจเย็นๆ ก่อนครับ คุณเย่! หากคุณลงมือทำร้ายมัน เต่าศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากพวกนี้โจมตีเรือวิญญาณของเราพร้อมกัน จะไม่มีใครสามารถหลบหนีได้ เราทุกคนคงต้องตายที่นี่”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่เฟิงชิงจึงค่อยๆ ดึงมือที่ยื่นไปกลับคืน
“โดยธรรมชาติแล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะฝึกเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวที่ใหญ่ที่สุดให้เชื่องได้ คุณเย่ หากเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป คุณจะต้องฝึกมันได้สำเร็จอย่างแน่นอน หากคุณต้องการ ผมไม่รังเกียจที่จะมอบเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวที่ฉันฝึกจนเชื่องนี้ให้แก่คุณ” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพูดขึ้นก่อนจะกระโดดกลับขึ้นไปบนเรือวิญญาณเช่นกัน
“ไม่เป็นไร” เย่เฟิงชิงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
เขาไม่อาจยอมรับสิ่งที่เป็นของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานต่อหน้าทุกคนได้ แต่อย่างไรก็ตาม คำพูดของชายผู้นี้ทำให้เขารู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก
“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี มีใครสนใจจะลองอีกบ้าง? จะต้องมีคนจำนวนหนึ่งลงไปและล่อให้เต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้ออกไป จากนั้นเราถึงจะสามารถร่างคาถาเพื่อเปลี่ยนทิศทางของเรือวิญญาณได้” ชายในชุดคลุมลายแปดเอกลักษณ์เอ่ยถาม
เนื่องจากเต่าศักดิ์สิทธิ์กำลังบังคับเรือวิญญาณ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะควบคุมมันได้ไม่ว่าพวกเขาจะร่ายคาถากี่ครั้งก็ตาม นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาขอให้ทุกคนฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ให้เชื่อง
มีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจำนวนสองถึงสามคนกระโดดลงจากเรือวิญญาณ โดยหวังทดลองดูว่าพวกเขาสามารถทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์เชื่องได้หรือไม่
อนิจจา พวกเขาทั้งหมดล้วนล้มเหลว โชคดีที่ไม่มีใครใช้กำลังในการฝึกมัน พวกเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ
ความล้มเหลวที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้หลายคนสูญเสียความมั่นใจ จนพวกเขาไม่กล้าลองฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์อีก
“ผมจะลองดู หลัวซี” จิ้นตงกล่าว
“มันอันตรายเกินไปจิ้นตง อย่าเสี่ยงเลยดีกว่านะ หากคุณเผลอเปิดเผยรัศมีพลังของคุณออกไป พวกเราจะต้องเดือดร้อนอย่างแน่นอน” หลัวซีตอบพร้อมดึงที่แขนเสื้อของเขาเบาๆ
“ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะต้องไม่เป็นไร ถ้าผมสามารถทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้เชื่องได้ เราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่บนเรือวิญญาณและเอาแต่กังวลไม่รู้จบ เราก็แค่ขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์เพื่อค้นหาสมุนไพรลึกลับที่สามารถรักษาคุณได้” จิ้นตงกล่าวให้ความมั่นใจอย่างอ่อนโยน
เนื่องด้วยการปรากฏตัวของผู้ที่มาจากสมาพันธ์ผนึกมาร เขาจึงรู้สึกกังวลอย่างมาก เนื่องจากทุกคนต่างรู้ดีว่าคนเหล่านี้คอยตามล่าผู้ฝึกวิชามารไปทุกหนทุกแห่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...