หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3085

“ไอ้เจ้าเต่านี่ แกคงเบื่อชีวิตแล้วสินะ!”

เย่เฟิงชิงขมวดคิ้วเป็นปมแน่น สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมน่ากลัว

เขายื่นฝ่ามือออกไป เตรียมจัดการกับเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์และจมมันลงในทะเลโม่ไห่

แต่ทว่าชายคนหนึ่งในชุดคลุมลายแปดเอกลักษณ์ได้เข้ามาห้ามไม่ให้เขาทำเช่นนั้น

“ใจเย็นๆ ก่อนครับ คุณเย่! หากคุณลงมือทำร้ายมัน เต่าศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากพวกนี้โจมตีเรือวิญญาณของเราพร้อมกัน จะไม่มีใครสามารถหลบหนีได้ เราทุกคนคงต้องตายที่นี่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่เฟิงชิงจึงค่อยๆ ดึงมือที่ยื่นไปกลับคืน

“โดยธรรมชาติแล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะฝึกเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวที่ใหญ่ที่สุดให้เชื่องได้ คุณเย่ หากเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป คุณจะต้องฝึกมันได้สำเร็จอย่างแน่นอน หากคุณต้องการ ผมไม่รังเกียจที่จะมอบเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวที่ฉันฝึกจนเชื่องนี้ให้แก่คุณ” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพูดขึ้นก่อนจะกระโดดกลับขึ้นไปบนเรือวิญญาณเช่นกัน

“ไม่เป็นไร” เย่เฟิงชิงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ

เขาไม่อาจยอมรับสิ่งที่เป็นของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานต่อหน้าทุกคนได้ แต่อย่างไรก็ตาม คำพูดของชายผู้นี้ทำให้เขารู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี มีใครสนใจจะลองอีกบ้าง? จะต้องมีคนจำนวนหนึ่งลงไปและล่อให้เต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้ออกไป จากนั้นเราถึงจะสามารถร่างคาถาเพื่อเปลี่ยนทิศทางของเรือวิญญาณได้” ชายในชุดคลุมลายแปดเอกลักษณ์เอ่ยถาม

เนื่องจากเต่าศักดิ์สิทธิ์กำลังบังคับเรือวิญญาณ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะควบคุมมันได้ไม่ว่าพวกเขาจะร่ายคาถากี่ครั้งก็ตาม นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาขอให้ทุกคนฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ให้เชื่อง

มีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจำนวนสองถึงสามคนกระโดดลงจากเรือวิญญาณ โดยหวังทดลองดูว่าพวกเขาสามารถทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์เชื่องได้หรือไม่

อนิจจา พวกเขาทั้งหมดล้วนล้มเหลว โชคดีที่ไม่มีใครใช้กำลังในการฝึกมัน พวกเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ

ความล้มเหลวที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้หลายคนสูญเสียความมั่นใจ จนพวกเขาไม่กล้าลองฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์อีก

“ผมจะลองดู หลัวซี” จิ้นตงกล่าว

“มันอันตรายเกินไปจิ้นตง อย่าเสี่ยงเลยดีกว่านะ หากคุณเผลอเปิดเผยรัศมีพลังของคุณออกไป พวกเราจะต้องเดือดร้อนอย่างแน่นอน” หลัวซีตอบพร้อมดึงที่แขนเสื้อของเขาเบาๆ

“ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะต้องไม่เป็นไร ถ้าผมสามารถทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้เชื่องได้ เราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่บนเรือวิญญาณและเอาแต่กังวลไม่รู้จบ เราก็แค่ขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์เพื่อค้นหาสมุนไพรลึกลับที่สามารถรักษาคุณได้” จิ้นตงกล่าวให้ความมั่นใจอย่างอ่อนโยน

เนื่องด้วยการปรากฏตัวของผู้ที่มาจากสมาพันธ์ผนึกมาร เขาจึงรู้สึกกังวลอย่างมาก เนื่องจากทุกคนต่างรู้ดีว่าคนเหล่านี้คอยตามล่าผู้ฝึกวิชามารไปทุกหนทุกแห่ง

เมื่อเห็นใบหน้าที่นิ่งเฉยของเย่เฟิงชิง ทั้งจี้อวิ๋นและเกาฉี่หลานต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฟู้! ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในดินแดนอุดรวิทูร!

เฉินผิงและจิ้นตงต่างยืนอยู่บนหลังเต่าศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาและสบตากัน

แม้จะมองเพียงแค่ครั้งเดียวแต่มันก็สามารถบอกอะไรได้มากมาย

เฉินผิงสามารถบอกได้ทันทีว่าชายคนนั้นเองก็ตรวจพบรัศมีมารที่อยู่ในตัวของเขาด้วยเช่นกัน

“สหาย ผมไม่คิดเลยว่าเราจะมีชะตาต้องกันจนถึงขนาดกระโดดลงมาพร้อมกัน คุณชื่ออะไร?” เฉินผิงเอ่ยถาม

“ผมชื่อว่าจิ้นตง” แล้วคุณล่ะ?” จิ้นตงถามกลับ

“ผมเฉินผิง มาแข่งขันกันดูมั้ยว่าใครจะสามารถฝึกเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์นี่ได้ก่อน!” เฉินผิงแนะนำพร้อมด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้มีเจตนาร้ายและดูเป็นมิตร จิ้นตงจึงก้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อรับคำท้าทาย “ตกลง! งั้นเรามาแข่งกัน”

เมื่อพูดจบเขาก็ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดลงบนเต่าศักดิ์สิทธิ์และยืนบนหลังของมันอย่างมั่นคง สัตว์อสูรร้องคำและเริ่มว่ายน้ำไปอย่างเกรี้ยวกราดทันที