หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3100

หลังจากการเดินทางบนหลังเต่าศักดิ์สิทธิ์เป็นเวลาสามวัน ในที่สุด เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็มองเห็นเงาของเกาะรางๆ

“ให้ตายสิ! ผมคิดว่าเกาะนี้จะอยู่ใกล้ๆ กลับกลายเป็นว่ามันอยู่ไกลมากชะมัดเลย!” เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเมื่อพบเกาะนี้

พวกเขาไม่รู้สึกหิวหรือกระหายใดๆ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้กินหรือดื่มเลยเป็นเวลาสามวันที่พวกเขาอยู่บนหลังของเต่าศักดิ์สิทธิ์ แต่มันก็รู้สึกน่าหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

เต่าศักดิ์สิทธิ์ว่ายน้ำตรงไปที่เกาะ ในขณะที่เฉินผิงก็ลุกขึ้นยืดตัวอย่างกระฉับกระเฉงและมองไปยังเกาะที่ปรากฏขึ้นมาแต่ไกล

อย่างไรก็ตาม จู่ๆ เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็หยุดว่ายไปข้างหน้าและว่ายน้ำไปมาอยู่กับที่

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้วทันที

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณเฉิน?” จี้อวิ๋นถามด้วยความสงสัย

“ดูเหมือนว่าจะมีสัตว์อสูรตัวอื่นกำลังปรากฏตัวที่นี่” เฉินผิงตอบ

หลังจากสิ้นเสียงคำพูดของเขาเพียงไม่นาน คลื่นน้ำทะเลสีดำมืดก็ซัดเข้ามา ปรากฏแสงสีฟ้าอ่อนจางๆ คล้ายกับดวงตาของสัตว์อสูรเรืองแสงอยู่ด้านใน

ฟิ่ว!

ทันใดนั้นก็มีอะไรบางอย่างพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจากทะเลโม่ไห่ ก่อให้เกิดน้ำทะเลที่แตกกระเซ็น

ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเฉินผิงและคนอื่นๆ ได้เตรียมพร้อมสร้างเกราะพลังวิญญาณไว้รอบตัว ป่านนี้น้ำทะเลที่ซัดเข้ามาคงทำให้พวกเขากลายเป็นหนูที่จมน้ำไปแล้ว

ขณะที่น้ำทะเลพุ่งสูงขึ้น ก็มีแสงสว่างปรากฏขึ้นบนศีรษะอย่างกะทันหัน จากนั้น แสงประกายระยิบระยับก็ส่องสว่างจนสภาพแวดล้อมที่มืดมิดก็พลันสว่างไสวราวกับเป็นเวลากลางวัน

สัตว์อสูรที่มีรูปร่างแปลกประหลาดพร้อมด้วยปีกที่อวบอ้วนคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ด้วยแววตาที่มุ่งมั่น

“นี่มันสัตว์อสูรอะไรกันเนี่ย? มันดูน่ากลัวจังเลย!”

เมื่อเกาฉี่หลานเห็นสัตว์อสูรตัวนั้น เธอก็หวาดกลัวจนตัวสั่นเทา

เธอไม่เคยเห็นสัตว์อสูรที่มีรูปทรงที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อนในดินแดนอุดรวิทูร

แม้แต่เฉินผิงและจี้อวิ๋นเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นสัตว์อสูรชนิดใด อันที่จริงแล้ว ผู้คนส่วนมากมักไม่เคยเห็นสัตว์อสูรแห่งท้องทะเลมาก่อน

ขณะที่เฉินผิงมองสำรวจสัตว์อสูรที่อยู่ตรงหน้า ความรู้สึกหวาดกลัวก็ก่อตัวขึ้นในใจของเขา

เขาคงไม่รู้สึกกลัวหากเขาอยู่บนบก แต่ทว่ากลางทะเลโม่ไห่เช่นนี้ มันไม่มีพื้นที่ที่มั่นคงมากพอให้เขายืนหยัดได้

กระสุนน้ำพุ่งออกมาจากปากของมันในทันใด โดยมุ่งหน้าตรงไปทางที่สัตว์อสูรกำลังบินอยู่

ความหวาดกลัวปรากฏขึ้นแก่สายตาของสัตว์อสูรทันที มันรีบกระพือปีกอันอวบอ้วนของมันและบินสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสิ้นหวัง

กระสุนน้ำพุ่งเจาะทะลุปีกของเจ้าสัตว์อสูรราวกับดาบที่แหลมคม

เจ้าสัตวอสูรส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แล้วร่างของมันก็จมลงสู่ทะเล

ตู้ม!

เสียงกระแทกของน้ำดังสนั่นหวั่นไหว และคลื่นก็ซัดสาดกระเซ็นไปทั่วพื้นผิวน้ำ

เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ก้มหัวพุ่งตัวลงมาจากกลางอากาศกระโจนลงไปในน้ำเช่นกัน

เฉินผิงเห็นฟองอากาศขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของทะเลโม่ไห่ราวกับเป็นน้ำที่ถูกต้มจนเดือด

หลังจากนั้นไม่นาน พื้นผิวของทะเลโม่ไห่ก็กลับคืนสู่ความสงบดั่งเดิม

จากนั้นเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำพร้อมกับแก่นอสูรที่ถูกคาบเอาไว้ในปากที่เปื้อนเลือดของมัน